Ostronóg nektarowy
Ostronóg nektarowy[3] (Tarsipes rostratus) – gatunek ssaka, jedynego przedstawiciela rodziny ostronogowatych[3] (Tarsipedidae) i rodzaju ostronóg[3] (Tarsipes). Jeden z nielicznych ssaków odżywiający się nektarem i pyłkiem kwiatowym.
Tarsipes rostratus[1] | |
Gervais & J. Verreaux, 1842 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Podrząd | workolotkokształtne |
Nadrodzina | |
Rodzina | Tarsipedidae |
Rodzaj | Tarsipes |
Gatunek | ostronóg nektarowy |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
Taksonomia
Najprawdopodobniej Tarsipedidae oddzieliły się od innych torbaczy 39 milionów lat temu, we wczesnym etapie ewolucji[4]. Dane molekularne (hybrydyzacja DNA i mitochondrialne RNA) sugerują, że najbliższymi krewnymi Tarsipedidae są Petaurus breviceps, inne gatunki z rodzaju Petaurus i Pseudocheirinae[4].
Morfologia
Długość ciała samic 7–9 cm, samców 6,5–8,5 cm, długość ogona dla obu płci 7–10,5 cm; masa ciała samic 8–20 g, samców 7–10 g[4]. Bardzo małe zwierzę nadrzewne, przypominające mysz, które zamieszkuje południowo-zachodnią Australię. Ostronóg żywi się pyłkiem i nektarem kwiatowym (najczęściej kwiatów banksji), ma specjalnie do tego celu przystosowany pyszczek i język zakończony szczoteczką, przypominający język kolibra i wysuwający się na 2,5 cm.
Ogon nieowłosiony, chwytny. Głowa i tułów barwy brunatnej, wzdłuż grzbietu aż do nasady ogona 3 prawie czarne pasy. Spód ciała żółtawy lub biały. Kończyny bladordzawe, stopy białe.
Ekologia
- Rozmnażanie: zimą, ciąża trwa 21-28 dni, 2-3 młode w miocie (samica ma 4 sutki)
- Pożywienie: pyłek i nektar, od czasu do czasu małe owady
- Inne: młode opuszczają torbę lęgową po 4 tygodniach.
Przypisy
Bibliografia
- Russell, E.M. & Renfree, M.B. (1989). ‘Tarsipedidae’ pp. 769 – 782. W:. Fauna of Australia. Volume 1B: Mammalia. D.W. Walton & B. Richardson (format pdf) (en)
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.