Park Narodowy „Ałchanaj”

park narodowy w Rosji

Park Narodowy „Ałchanaj” (ros. Национальный парк «Алханай») – park narodowy w rejonie duldurgińskim (Agiński Okręg Buriacki) Kraju Zabajkalskiego w Rosji, utworzony dekretem rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 15 maja 1999 roku. Zajmuje obszar 1382 km². Zarząd parku znajduje się w miejscowości Duldurga[1].

Park Narodowy „Ałchanaj”
Национальный парк «Алханай»
Ilustracja
„Brama świątyni"
park narodowy
Państwo

 Rosja

Kraj

 Zabajkalski

Data utworzenia

15 maja 1999 roku

Powierzchnia

1382 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Dyrekcja

Duldurga

Położenie na mapie Kraju Zabajkalskiego
Mapa konturowa Kraju Zabajkalskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ałchanaj””
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ałchanaj””
Ziemia50°50′00″N 113°25′00″E/50,833333 113,416667
Strona internetowa

Park obejmuje południową część Gór Mogojtujskich z ich najwyższym szczytem Ałchanaj (1663 m). Został utworzony zarówno w celu ochrony przyrody Zabajkala, jak i dla ochrony miejsc kultu religijnego Buriatów (buddyzm tybetański)[2].

Stupa na trasie pielgrzymkowej
Rytualne wąskie przejście w skale

Opis

Większość parku położona jest na wysokości 1000–1200 m n.p.m. Przeważają tu stepy przechodzące w tajgę. Przez park przepływa rzeka Ilja (dopływ Ononu)[3].

Na terenie parku występuje 960 gatunków roślin, 30 gatunków ssaków, 95 gatunków ptaków, 2 gatunki gadów, 4 gatunki płazów, około 400 gatunków owadów. Wśród zwierząt są to m.in. niedźwiedzie brunatne, łosie euroazjatyckie, jelenie szlachetne, piżmaki amerykańskie, sobole tajgowe, gronostaje europejskie, łasice syberyjskie, rysie euroazjatyckie i wilki szare[4].

Klimat ostry kontynentalny ze średnią roczną temperaturą powietrza od –1,2 do –1,8 stopnia C[3].

Na terenie parku znajduje się wiele świątyń buddyjskich oraz dwa pomniki przyrody: święta góra Ałchanaj oraz skalisty ostaniec tworzący bramę – „Brama świątyni". Są tu też źródła lecznicze[2][1].

Na terenie parku wytyczono 10 tras turystycznych, z których najpopularniejsza jest trasa pielgrzymkowa[2].

Przypisy