Gronostaj europejski

Gronostaj europejski
	Mustela erminea
	Linnaeus, 1758
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	łasice
Rodzaj	łasica
Gatunek	gronostaj europejski
Podgatunki
	M. e. aestiva Kerr, 1792; M. e. alascensis Merriam, 1896; M. e. anguinae Hall, 1932; M. e. arctica Merriam, 1896; M. e. augustidens Brown, 1908; M. e. bangsi Hall, 1945; M. e. celenda Hall, 1944; M. e. cigognanii Bonaparte, 1838; M. e. erminea Linnaeus, 1758; M. e. fallenda Hall, 1945; M. e. ferghanae (Thomas, 1895); M. e. gulosa Hall, 1945; M. e. haidarum Preble, 1898; M. e. hibernica Thomas & Barrett-Hamilton, 1895; M. e. initis Hall, 1945; M. e. invicta Hall, 1945; M. e. kadiacensis Merriam, 1896; M. e. kaneii (Baird, 1857); M. e. karaginensis Jurgenson, 1936; M. e. lymani Hollister, 1912; M. e. martinoi Ellerman & Morrison-Scott, 1951; M. e. minima Cavazza, 1912; M. e. mongolica Ognev, 1928; M. e. muricus Bangs, 1899; M. e. nippon Cabrera, 1913; M. e. ognevi Jurgenson, 1932; M. e. olympica Hall, 1945; M. e. polaris Barrett-Hamilton, 1904; M. e. richardsonii Bonaparte, 1838; M. e. ricinae Miller, 1907; M. e. salva Hall, 1944; M. e. seclusa Hall, 1944; M. e. semplei Sutton & Hamilton, 1932; M. e. stabilis Barrett-Hamilton, 1904; M. e. streatori Merriam, 1896; M. e. teberdina Korneev, 1941; M. e. tobolica Ognev, 1923;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Gronostaj europejski^[3], gronostaj^[4], gronostaj łasica (Mustela erminea) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Występowanie

Europa (w całej Polsce), Azja i Ameryka Północna. W Nowej Zelandii jako gatunek inwazyjny^[5]. Mieszka na obrzeżach lasów, w zaroślach, jest naziemnym zwierzęciem drapieżnym, prowadzącym raczej nocny tryb życia.

Opis

Sierść

Gronostaj ma zmienne ubarwienie, zależne od pory roku. W lecie jego sierść jest koloru czekoladowobrązowego na grzbiecie, żółtobiałego na brzuchu, z czarnym końcem ogona; w zimie futro zmienia na białe z czarnym końcem ogona. Żyją do 7 lat^[6].

Polowanie i obrona

Poluje przede wszystkim w nocy, łapiąc lemingi, a nawet ptaki. Jeśli zostanie zaatakowany, broni się ostrymi pazurami i kłami. Może atakować nawet osobniki większe od siebie (np. zające).

Rozmiary

długość ciała (bez ogona) 17–33 cm, długość ogona 4,2–12 cm^[7],
masa ciała samców 67–116 g, samic 25–80 g^[7].

Pożywienie: Żywi się drobnymi owadami, kręgowcami, mięczakami. W zimie czasem atakuje też zwierzęta większe od siebie np. zające.
Rozród: W lutym i w marcu ma ruję i po 70 dniach ciąży rodzi od 3 do 18 (zwykle 4–9) młodych^[7], które są ślepe przez około 10 dni. Samica karmi młode przez 2 miesiące. Gniazdo wyściela mchem i sierścią.
Ochrona: Gronostaj jest objęty częściową ochroną gatunkową^[8]^[9].

Podgatunki

Wyróżnia się ponad trzydzieści podgatunków gronostaja^[10]^[3]:

M. erminea aestiva
M. erminea alascensis
M. erminea anguinae
M. erminea arctica
M. erminea augustidens
M. erminea bangsi
M. erminea celenda
M. erminea cigognanii
M. erminea erminea – gronostaj europejski
M. erminea fallenda
M. erminea ferghanae – gronostaj indyjski
M. erminea gulosa
M. erminea haidarum
M. erminea hibernica
M. erminea initis
M. erminea invicta
M. erminea kadiacensis
M. erminea kaneii
M. erminea karaginensis
M. erminea lymani
M. erminea martinoi
M. erminea minima
M. erminea mongolica
M. erminea muricus
M. erminea nippon
M. erminea ognevi
M. erminea olympica
M. erminea polaris
M. erminea richardsonii
M. erminea ricinae
M. erminea salva
M. erminea seclusa
M. erminea semplei
M. erminea stabilis
M. erminea streatori
M. erminea teberdina
M. erminea tobolica

Zobacz też

Przypisy

[3]

[4]

[1]

[2]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Search