Policzek

Owady

U owadów policzek (łac. gena, l. mn. genae) jest parzystym sklerytem położonym z boku głowy. Policzki leżą za bruzdami czołowymi (łac. fronto-genal sulcus, ang. frontal suture). Za nimi może się znajdować kolejny skleryt, zwany zapoliczkiem (postgena lub subgena) oddzielony od policzka bruzdą zapoliczkową (ang. subgenal suture)^[1][2].

Trylobity

U trylobitów policzki to części grzbietowej tarczy głowy, leżące po bokach i niekiedy też z przodu glabelli^[3][4][5], od której odseparowane są bruzdami osiowymi^[4]. U prymitywniejszych form, jak Olenellina, policzki są jednolite, natomiast u pozostałych podzielone są szwami twarzowymi na wolne librigenae i przyrośnięte do glabelli fixigenae. Tylna i boczne krawędzie policzków tworzą kąty policzkowe, które mogą być przedłużone w kolce policzkowe (ang. genal spines)^[3][4].

U ssaków policzki stanowią zewnętrzne ograniczenie przedsionka jamy ustnej. Sięgają one od kąta ust do fałdu skrzydłowo-żuchwowego^[6].

Policzek składa się z 3 warstw. Od zewnątrz leży skóra, którą porastają włosy. Pod nią znajduje się mięsień, od wewnątrz pokryty błoną śluzową, przechodzącą na krawędzi zębodołowej w dziąsła. W obrębie policzka leżą gruczoły policzkowe, a u Carnivora także gruczoł jarzmowy. Gruczoły te uchodzą do przedsionka jamy ustnej^[6].

Człowiek

Osobny artykuł: Policzek człowieka.

U człowieka policzek stanowi obszar leżący po obu stronach twarzy, od kąta ust do ucha i od łuku jarzmowego do brzegu żuchwy. Stanowi jedną ze ścian przedsionka jamy ustnej. Jego ścianę tworzą: skóra, tkanka tłuszczowa, powięź policzkowo-gardłowa, mięsień policzkowy, warstwa gruczołów i błona śluzowa^[7].

• policzek (część hełmu)

• Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2: Narządy wewnętrzne i układ krążenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.