Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej X kadencji

Zobacz więcej w artykule Wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku, w sekcji Ordynacja wyborcza.

Osobny artykuł: Krajowa lista wyborcza.

Stan na koniec kadencji

Według stanu na koniec X kadencji Sejmu funkcjonowały w nim następujące środowiska polityczne:

• Obywatelski Klub Parlamentarny (105 posłów, przewodniczący Mieczysław Gil)^[9][10],
• Parlamentarny Klub Lewicy Demokratycznej (102 posłów, przewodniczący Włodzimierz Cimoszewicz)^[11][12],
• Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego (65 posłów, przewodniczący Józef Zych)^[13][14],
• Klub Parlamentarny Unia Demokratyczna (49 posłów, przewodniczący Bronisław Geremek)^[15][16],
• Poselski Klub Pracy (39 posłów, przewodnicząca Wiesława Ziółkowska)^[17][18],
• Klub Poselski Stronnictwa Demokratycznego (21 posłów, przewodniczący Lesław Lech)^[19][20],
• Klub Poselski Stowarzyszenia „Pax” (10 posłów, przewodniczący Józef Wójcik)^[21][22],
• Parlamentarny Klub Chrześcijańsko-Ludowy (8 posłów, bez formalnego przewodniczącego)^[23][24],
• Klub Poselski Unii Chrześcijańsko-Społecznej (8 posłów, przewodniczący Tadeusz Nowacki)^[25][26],
• Klub Niezależnych Posłów (7 posłów, przewodniczący Zbigniew Kostrzewa)^[27][28],
• Klub Posłów Wojskowych (7 posłów, przewodniczący Zbigniew Puzewicz)^[29][30],
• Parlamentarny Klub „Solidarność Pracy” (5 posłów, bez formalnego przewodniczącego)^[31][32],
• Klub Poselski Polskie Stronnictwo Ludowe (4 posłów, przewodniczący Tadeusz Kaszubski)^[33],
• Klub Poselski Polskiego Związku Katolicko-Społecznego (4 posłów, przewodniczący Ryszard Gajewski)^[34][35],
• Parlamentarny Klub Ekologiczny (3 posłów, bez formalnego przewodniczącego)^[36][37],
• Posłowie niezrzeszeni (20 posłów)^[38].

Posłowie, których mandat wygasł w trakcie X kadencji (4 posłów)

Pogrubieniem wyróżniono imiona i nazwiska posłów wyłonionych w I turze wyborów.
Kolorem szarym wyróżniono posłów, których mandat wygasł w czasie trwania kadencji izby.

1 grudnia 1989 na skutek uwzględnienia protestów wyborczych unieważniono wybór posła Polskiego Związku Katolicko-Społecznego w Gdyni Mariana Szatybełki^[39]. Decyzja ta była spowodowana tym, że przed drugą turą wyborów, przeprowadzoną 18 czerwca 1989, jego kontrkandydat został wykluczony z PZKS i następnie wykreślony z kart wyborczych – takie postępowanie uznano za niezgodne z art. 78 ust. 5 ordynacji wyborczej do Sejmu PRL, który stwierdzał, że w ponownym głosowaniu w obrębie mandatu kandydują 2 osoby^[45]. Wybory uzupełniające z 11 lutego 1990, przeprowadzone na dotychczasowych zasadach (mandat zarezerwowany dla PZKS), wygrał ponownie Marian Szatybełko^[5].

W trakcie kadencji zmarło trzech posłów^[46][47][48], w tym Walerian Pańko, pełniący równocześnie obowiązki prezesa Najwyższej Izby Kontroli, który zginął w wypadku drogowym^[49]. W tych przypadkach nie przeprowadzono wyborów uzupełniających, co wynikało głównie z planów rozwiązania Sejmu, urzeczywistnionych w uchwale z 9 marca 1991^[50]. Tym samym na koniec X kadencji Sejmu trzy mandaty pozostały nieobsadzone.

• Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej X kadencji
• wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku
• senatorowie I kadencji w latach 1989–1991

• Archiwum. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-01-22].