Puchar Billie Jean King
Puchar Billie Jean King, dawniej Fed Cup, Puchar Federacji – drużynowe rozgrywki tenisowe krajowych reprezentacji kobiecych, odpowiednik męskiego Pucharu Davisa.
Rozgrywki odbywają się corocznie pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Początkowo miały formę tygodniowego turnieju, w czasie którego wyłaniano triumfatorki. W 1995 przyjęto zmianę, zbliżającą Puchar Federacji do rozgrywek Pucharu Davisa, z meczami na przemian na własnym terenie i na wyjeździe, w ciągu kilku tygodni całego sezonu, jednocześnie skracając nazwę angielską Federation Cup do Fed Cup. Utworzono na wzór Pucharu Davisa grupy (odpowiednik poziomów), na czele z najwyższą Grupą Światową (zrzeszającą zespoły bezpośrednio walczące o trofeum). W 2020 roku zmagania Grupy Światowej postanowiono rozegrać w formie jednotygodniowego turnieju z dwunastoma zespołami podzielonymi na cztery grupy, których zwycięzcy rywalizują w półfinale i finale o końcowy triumf, ale z powodu pandemii COVID-19 pierwszy turniej finałowy przełożono na rok 2021. W 2020 roku zmieniono również nazwę zawodów, nazywając je imieniem Billie Jean King. Był to pierwszy przypadek nazwania ogólnoświatowych zmagań drużynowych na cześć kobiety[1].
Jedną z inicjatorek Pucharu była tenisistka i żona trenera australijskiego Harry’ego Hopmana, Nell. Chciała ona w ten sposób rozszerzyć tradycyjną rywalizację zespołów kobiecych Anglii i USA, toczoną od 1923 jako Puchar Wightman.
Mecze finałowe
Reprezentacja Polski
Polska zadebiutowała w rozgrywkach w erze tenisa amatorskiego w 1966 roku, osiągając drugą rundę. Najlepszym wynikiem reprezentacji był ćwierćfinał w 1992 roku. Najwięcej zwycięstw w grze pojedynczej i najwięcej zwycięstw łącznie uzyskała Agnieszka Radwańska, natomiast najwięcej zwycięstw w grze podwójnej i najwięcej rozegranych spotkań zaliczyła Alicja Rosolska, która także występowała w największej liczbie edycji zawodów. Najskuteczniejszym deblem była para Klaudia Jans-Ignacik–Alicja Rosolska. Kapitanem drużyny jest Dawid Celt[2].