Reiwa
Reiwa (jap. 令和) – nazwa nowej ery (元号, gengō)[2][3][4], okresu panowania cesarza Japonii Naruhito, obowiązująca od 1 maja 2019 roku[5].
Decyzja o przyjęciu nowej nazwy
W związku ze zmianą na tronie cesarskim Japonii w 2019 roku, wynikającą z abdykacji cesarza Akihito i intronizacji jego syna, Naruhito, rząd Japonii w dniu 1 kwietnia 2019 roku podał nazwę nowej ery (okresu panowania cesarza) japońskiej, obowiązującej od momentu objęcia tronu przez cesarza Naruhito do końca jego panowania.
Wcześniejsza era Heisei (平成) skończyła się w dniu 30 kwietnia 2019 roku. Nazwa została wprowadzona w momencie objęcia tronu przez cesarza Akihito po śmierci jego ojca, Hirohito, (cesarza Shōwa), 8 stycznia 1989 roku.
W dniu 2 kwietnia 2019 roku rząd Japonii poinformował, że oficjalne tłumaczenie nazwy nowej ery Reiwa w języku angielskim to: „Beautiful Harmony” („Piękna Harmonia”)[6].
W dniu 1 kwietnia 2019 roku Ambasada Japonii w Warszawie zamieściła informację prasową, która wyjaśnia znaczenie nazwy nowej ery[7]:
Nazwa „Reiwa” składa się z dwóch znaków – 令 (rei) oraz 和 (wa). Pierwszy z nich oznacza „piękno”, drugi zaś „harmonię”. Zatem w słowie „Reiwa” kryje się znaczenie „Kultura rodzi się i rozkwita, gdy ludzkie serca w piękny sposób zbliżają się ku sobie”.
Zasady wybierania nazwy
W 1983 roku rząd premiera Yasuhiro Nakasone opublikował „Deklarację o procedurach dotyczących nazw er”, zgodnie z „Ustawą o nazwie er” z 1979 roku. Deklaracja zawiera sześć zasad wyboru nazwy następnej ery. Oprócz tego, że powinna odzwierciedlać aspiracje i ideały społeczeństwa, musi spełniać wiele innych warunków[4][8][9].
Nazwa powinna się składać z dwóch znaków kanji, chociaż w przeszłości nieliczne miały cztery. Tradycyjnie wywodziły się one z cytatów z klasycznej literatury chińskiej. Jednakże premier Shinzō Abe, odnosząc się do „wyjątkowości kultury japońskiej”, wyraził opinię, że w przypadku nowej ery rozpoczynającej się w 2019 roku powinna być wzięta pod uwagę klasyka japońska[4].
Tak też się stało. Nazwa została zaczerpnięta po raz pierwszy z klasycznej literatury japońskiej, ze wstępu do „Man’yōshū”, najstarszej istniejącej antologii poezji z VIII wieku, zawierającej ponad cztery i pół tysiąca wierszy z okresów: Asuka, Hakuhō i Nara[10][11].
Ze względu na to, że nazwa ery (okresu) powinna być łatwa do odczytania i zapisu oraz pojawia się m.in. w oficjalnych dokumentach, przepisy rządowe ograniczają wybór kanji do 2136 znaków z „Listy chińskich znaków powszechnego użycia”. Musi zatem być uwzględniony kompromis pomiędzy nauką i poziomem dzieci a powagą i tradycją dorosłego społeczeństwa[4].
Nazwa nowego okresu panowania cesarza nie może wykorzystywać nie tylko poprzednich nazw, ale także tych, które zostały odrzucone. Na przykład nazwy Shōka (正化) i Shūbun (修文), które rywalizowały z Heisei, nie mogą być brane pod uwagę. Reguła ta nie zabrania jednak tej samej wymowy i możliwe było użycie np. nazwy ery Shōwa (正和) w latach 1312–1317 i ery Shōwa (昭和) 1926–1989[4].