Rudolf Kirchschläger

Urodził się w rodzinie robotniczej^[2]. W 1935 ukończył szkołę średnią w Horn, a w 1940 studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim^[3]. Studia finansował dzięki stypendium i podejmowanym pracom zarobkowym. Po aneksji Austrii nie przystąpił do partii nazistowskiej^[2]. W trakcie II wojny światowej był żołnierzem Wehrmachtu, ranny na froncie w trakcie działań zbrojnych^[1].

W 1947 pojął praktykę orzeczniczą jako sędzia, pracował w tym zawodzie do 1954. Przeszedł następnie do dyplomacji jako urzędnik resortu spraw zagranicznych. Był ekspertem w departamencie prawa międzynarodowego, od 1963 szefem gabinetu ministra, a w latach 1967–1970 ambasadorem Austrii w Czechosłowacji (w tym w trakcie wydarzeń Praskiej Wiosny)^[1][3]. W kwietniu 1970 nowo mianowany kanclerz Bruno Kreisky powierzył mu funkcję ministra spraw zagranicznych, którą pełnił do lipca 1974^[3].

W 1974 zwyciężył w wyborach prezydenckich jako kandydat Socjalistycznej Partii Austrii, otrzymał w pierwszej turze 57,7% głosów^[4]. W 1980 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z dodatkowym poparciem Austriackiej Partii Ludowej, uzyskał wówczas 79,9% głosów w pierwszej turze^[3]. Urząd prezydenta objął 8 lipca 1974, zakończył urzędowanie 8 lipca 1986^[3]. Był pierwszym po II wojnie światowej prezydentem Austrii, który pełnił urząd do końca kadencji – czterej jego poprzednicy (Karl Renner, Theodor Körner, Adolf Schärf i Franz Jonas) zmarli w trakcie swoich prezydentur.

W 1986 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[5].

Był żonaty z Hermą Kirchschläger^[6], miał córkę i syna^[2]. Pochowany w krypcie prezydenckiej na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.

• Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (ex officio, 1974)^[7]
• Order Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (Włochy, 1971)^[8]
• Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (Holandia, 1975)^[9]