Rudolph Valentino

Urodził się w Castellanecie^[1]. Miał brata, Alberto^[2]. Już jako młody chłopak zwracał uwagę swoją urodą^[1]. W wieku 11 lat zaczął uczyć się w szkole rolnictwa w Tarento, jednak został wyrzucony z placówki po tym, jak uwiódł córkę jednego z członków personelu^[3]. Niedługo później wyjechał do Paryża, gdzie nauczył się tańca, a po jakimś czasie wrócił do Włoch^[4].

W grudniu 1913 wyjechał do Nowego Jorku^[5], gdzie pracował jako ogrodnik, kelner we włoskiej restauracji, tancerz i żigolak^[6]. Tańczył z aktorką rewiową Mary Petri^[5], później występował w duecie z Bonnie Glass w Winter Garden, a następnie partnerował Joan Sawyer^[7]. W tym okresie przybrał pseudonim artystyczny Rudolph Valentino^[5], a także doskonalił swój wygląd, m.in. zgolił zarost i przygładzał włosy brylantyną oraz zaczął nosić garnitury zwężane w talii i biodrach^[8]. Później został chórzystą musicalowym, śpiewał w objazdowym spektaklu komediowym Zamaskowany model^[9].

Po przyjeździe do Hollywood pracował jako statysta na planach filmowych (zagrał m.in. w produkcji Emmetta Flynna Alimenty z 1917), tancerz (występował m.in. w Watts Tavern i w klubie „Vernon”), instruktor tańca i żigolak^[10]. Następnie zagrał niewielką rolę nikczemnego uwodziciela w filmie Zamężna dziewica (1918) i amanta w filmie Towarzyska sensacja (1918)^[5][11]. Podczas jednego z występów w klubie „Vernon” został dostrzeżony przez aktorkę Mae Murray, za której sprawą otrzymał główną rolę w filmie The Big Little Person (1919)^[11]. Po sukcesie produkcji wystąpił w kolejnej produkcji u boku Murray – The Delicious Devil (1919)^[11]. Później został partnerem tanecznym Violi Dane oraz zagrał w filmach: Igraszki namiętności, The Adventuress i The Cheater (wszystkie z 1920)^[12].

Rozpoznawalność zyskał dzięki zagraniu głównej roli w Czterech jeźdźcach Apokalipsy (1921)^[13][14]. Wizerunek amanta kina umocnił tytułową rolą w filmie Szejk (1921), po którego premierze stał się męskim idolem kultury masowej^[15]. Stał się uosobieniem romantycznego i namiętnego kochanka, czym wyróżniał się spośród silnych, lecz prostackich amantów filmowych^[16].

W 1922 pojawił się w filmach wytwórni Paramount Pictures: Krew na piasku i Młody Radża, przy czym ten drugi okazał się klapą^[17]. W lutym 1922, niedługo po rozpoczęciu zdjęć do filmu Syn pierworodny, zerwał kontrakt z wytwórnią wskutek awantury między żoną Valentino, Nataszą Rambową, a reżyserem Georgiem Fitzmauricem^[18]. Firma wymusiła sądowe nałożenie na aktora zakazu występowania przez następne dwa lata^[19]. Valentino w okresie przymusowej przerwy w karierze wydał tomik poezji miłosnej pt. „Day Dreams”^[20] i odbył – cieszącą się dużą popularnością wśród publiczności – trasę koncertową, podczas której tańczył z Rambową w cyrkach^[21]. Po wygaśnięciu zakazu występów renegocjował (z pomocą George’a Ullmana) kontrakt z Paramount, na którego mocy miał kontrolę nad scenariuszami, ekipą i obsadą kolejnych filmów ze swoim udziałem^[22]. Niedługo po podpisaniu nowej umowy zagrał w filmie Monsieur Beaucaire (1924)^[23]. Następnie związał się kontraktem z wytwórnią United Artists, po czym zagrał w filmie Orzeł (1925), który okazał się kolejnym sukcesem kinowym w jego dorobku^[24]. Na mocy umowy z United Artists miał wyłączne prawo do prowadzenia rozmów z realizatorami filmu, za co wcześniej w jego przypadku odpowiedzialna była Rambowa^[25]. W tym okresie amatorsko trenował boks^[21].

W 1926 zagrał główną rolę w filmie Syn szejka^[26]. Po jednym z bankietów zorganizowanych w sierpniu z okazji premiery filmu zasłabł i trafił do nowojorskiej kliniki, w której został poddany operacji w związku z ropnym zapaleniem wyrostka robaczkowego i otrzewnej^[27]. Zmarł w nocy z 23 na 24 sierpnia 1926^[27] wskutek pooperacyjnej sepsy. Okolicznościom śmierci Valentino towarzyszyły liczne teorie spiskowe^[28]. Po ujawnieniu informacji o śmierci aktora w USA i w kilku krajach Europy odnotowano samobójstwa kilkudziesięciu zrozpaczonych kobiet^[29]. Valentino został pochowany w Hollywood w obecności ok. 100 tys. uczestników uroczystości pogrzebowych^[30].

Związki

Romansował z Bianką de Saulles^[31]. W 1919, po zaledwie trzech dniach znajomości^[5], poślubił Jean Acker, jednak rozstał się z nią już kilka godzin po ślubie^[32]; ich rozwód orzeczono dopiero w marcu 1922 i miało się uprawomocnić w następnym roku^[19]. W międzyczasie, 13 maja 1922 w Meksyku poślubił aktorkę Nataszę Rambową, przez co po powrocie do Hollywood został skazany za bigamię^[19][33]. W marcu 1923 ponownie poślubił Rambową, z którą rozwiódł się dwa lata później^[34]. Oba małżeństwa nigdy nie zostały skonsumowane, bo żony Valentino były lesbijkami^[19], przez co podważano również heteroseksualność aktora^[1]. Jeszcze w trakcie małżeństwa z Rambową nawiązał romans z Maureen Engling, a po rozwodzie romansował z aktorką Polą Negri^[35], z którą miał być zaręczony^[29].

Przeklęty pierścień Rudolpha Valentino

Po śmierci aktora powstała legenda miejska głosząca, że Valentino, a także cztery inne osoby miały paść ofiarami tzw. klątwy pierścienia, który aktor kupił w San Francisco. Złoty sygnet ze wstawionym tygrysim okiem miał być przeklęty, o czym Valentino rzekomo został poinformowany przez sprzedawcę. Aktor w chwili śmierci miał nosić na palcu pierścień, który później trafił w ręce jego kochanki, Poli Negri (pierścień znajduje się na jej palcu na obrazie, którego namalowanie zleciła po śmierci Valentino), a następnie do: Russa Columbo, Joego Casino, Jamesa Willisa i Jacka Dunna; wszyscy posiadacze biżuterii zmarli nagle, w wyniku choroby lub zabójstwa. Po śmierci Dunna pierścień miał zaginąć^[36].

Na początku kariery prawdopodobnie zagrał w filmach:

• The Battle of the Sexes (1914)
• My Official Wife (1914)
• Seventeen (1916)
• The Foolish Virgin (1916)

Następnie zagrał w filmach:

• Alimenty (1917)
• Towarzyska sensacja (A Society Sensation; 1918)
• Całą Noc (All Night; 1918)
• Zamężna dziewica (The Married Virgin/Frivolous Wives; 1918)
• The Delicious Little Devil (1919)
• The Big Little Person (1919)
• A Rogue's Romance (1919)
• The Homebreaker (1919)
• Out of Luck (1919) (?)
• Virtuous Sinners (1919)
• The Fog (1919)
• Nobody Home (1919)
• Oczy młodości (The Eyes of Youth; 1919)
• Skradzione chwile (Stolen Moments; 1920)
• An Adventuress (1920)
• The Cheater (1920)
• Passion's Playground (1920)
• Once to Every Woman (1920)
• The Wonderful Chance (1920)
• Czterech jeźdźców Apokalipsy (The Four Horsemen of the Apocalypse; 1921)
• Uncharted Seas (1921)
• The Conquering Power (1921)
• Dama kameliowa (Camille; 1921)
• Szejk (The Sheik; 1921)
• Moran of the Lady Letty (1922)
• Poza skałami (1922)
• Krew na piasku (Blood and Sand; 1922)
• Młody Radża (The Young Rajah; 1922)
• Monsieur Beaucaire (1924)
• Święty diabeł (A Sainted Devil; 1924)
• Kobra (Cobra; 1925)
• Orzeł (1925)
• Syn szejka (The Son of the Sheik; 1926)

• Peter Beresford: Hollywood. Romanse i skandale. Ring, 1991. OCLC 830999173. (pol.).
• Noel Botham Valentino. Pierwszy amant kina, wydawnictwo Ravi 2003
• Nigel Cawthorne: Życie erotyczne gwiazd Hollywood. Oficyna Wydawnicza Mireki, 2005. ISBN 83-89533-37-5.

• Rudolph Valentino w bazie IMDb (ang.)