Rybołówstwo

Rybołówstwo – gałąź gospodarki obejmująca pozyskiwanie (połów) ryb i innych zwierząt oprócz wielorybów (wielorybnictwo), między innymi skorupiaków i mięczaków (frutti di mareowoce morza) oraz roślin wodnych w celach spożywczych. Organizmy te wydobywa się zarówno na morzach i oceanach, jak i w rzekach i jeziorach, w celu ich spożycia lub dalszego przetworzenia (przemysł rybny). Rybołówstwo dzieli się na przybrzeżne i pełnomorskie. Pierwotnie obok zbieractwa i łowiectwa stanowiło podstawę utrzymania się społeczeństw (mezolit).

Rybołówstwo w Bangladeszu

Główne obszary wykonywania rybołówstwa

Główne akweny morskie, wykorzystywane do działalności rybackiej, to rejony mieszania się wód o różnej temperaturze i zasoleniu. Są to przede wszystkim wody:

Akwakultura w Vestmanna
Port rybacki Vlyhada (Santoryn w Grecji) – w centrum zdjęcia widoczne żółte sieci na przystani

Połowy morskie i słodkowodne na świecie w 2005

Dane obejmują połowy ryb morskich, słodkowodnych, skorupiaków i innych bezkręgowców[1]; nie uwzględniają połowów ssaków morskich, roślin wodnych, korali, pereł, gąbek i krokodyli.

Lp.Krajtys. ton% prod. św.
1.  Chiny17 15918,0
2.  Peru9 38910,1
3.  Stany Zjednoczone4 8895,3
4.  Indonezja4 3814,7
5.  Chile4 3304,6
6.  Japonia4 0734,4
7.  Indie3 4813,8
8.  Rosja3 1913,4
9.  Tajlandia2 5992,8
10.  Norwegia2 3922,6
...
64.  Polska1560,2
ŚWIAT92 787100,0

Rybołówstwo w Polsce

W Polsce prace badawcze na użytek rybołówstwa morskiego prowadzą: Morski Instytut Rybacki w Gdyni oraz Wydział Nauk o Żywności i Rybactwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Nadzór nad tym sektorem gospodarki pełnią Okręgowe Inspektoraty Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Słupsku i Szczecinie. Główne polskie porty rybackie znajdują się w:

Łódź rybacka REW-42 w Rewie
Polskie połowy ryb morskich w tys. ton od 1921 r.

Ogółem na polskim wybrzeżu znajduje się 59 portów i przystani rybackich. W portach wymienionych powyżej można dokonywać rozładunku dorsza, jeśli jego łączna masa wynosi powyżej 750 kg. W pozostałych jest to zabronione.

Główne gatunki, poławianie w polskiej strefie ekonomicznej na Bałtyku to: szproty (59 430 ton w 2007), dorsze, śledzie (22 088 ton w 2007), łososie i trocie (140 tys. sztuk w 2007), flądry (7 479 ton) i inne (głównie ryby słodkowodne, takie jak sandacz, leszcz, okoń, płoć). Połowy wykonuje 1,5 tysiąca łodzi i kutrów rybackich.

Na dalekich akwenach udział Polski w ogólnej liczbie połowów znacznie zmalał w ciągu ostatnich 20 lat, głównie z powodu zamknięcia 2 z 3 największych państwowych przedsiębiorstw połowowych: szczecińskiego „Gryfu” i „Odry” ze Świnoujścia oraz zaprzestania działalności połowowej przez trzecie z nich – gdyński „Dalmor”. Obecnie ilość połowów dalekomorskich wykonywanych przez polskie jednostki kształtuje się na poziomie 50 tys. ton. Największy udział mają tu sardynki, kryl antarktyczny, sardynele atlantyckie i dorsze[2].

Główne problemy rybołówstwa morskiego w Polsce

  • załamanie się niektórych populacji szprota i śledzia oraz obu bałtyckich populacji dorsza[3];
  • zbyt niskie limity połowowe na dorsza (przynajmniej w opinii rybaków);
  • zbyt duży potencjał połowowy jednostek;
  • rozdrobnienie floty połowowej;
  • zaawansowany wiek jednostek;
  • zbyt niski udział rybołówstwa dalekomorskiego w ogólnej ilości połowów, wykonywanych przez jednostki polskie;
  • nieprecyzyjne i niekorzystne prawodawstwo.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Tomasz Kulikowski. Połowy ryb na świecie. „Magazyn Przemysłu Rybnego”, marzec 2006. ISSN 1428-362X. 
  • Rybołówstwo Morskie: Dane za 2007 rok. „Rynek Rybny”. 2 (126), 2008. ISSN 1428-362X. 

Linki zewnętrzne