Stoke City F.C.
Stoke City Football Club (wym. [ˈstoʊk ˈsɪti]; do 1928 roku znany jako Stoke Football Club) – klub piłkarski z miasta Stoke-on-Trent w środkowo-zachodniej Anglii. Został założony w 1863 roku, a w 1925 roku zmienił nazwę na Stoke City. Powstał jako drugi klub piłkarski na świecie, zaraz po Notts County. Przydomkiem klubu jest The Potters, co w tłumaczeniu na język polski oznacza Garncarze.
Pełna nazwa | Stoke City Football Club |
---|---|
Przydomek | The Potters (Garncarze) |
Barwy | |
Data założenia | 1863 |
Liga | |
Państwo | |
Adres | Stanley Matthews Way, Stoke On Trent, ST4 4EG |
Stadion | |
Prezes | Peter Coates |
Trener | Steven Schumacher |
Strona internetowa |
Historia
Początki
Stoke City F.C. został założony w 1863 roku i jest najstarszym klubem w Premier League, a zarazem czwartym najstarszym z istniejących zespołem piłkarskim na świecie, po Sheffield, Hallam i Notts County. Stoke gra na stadionie Britannia Stadium, który miał 28 384 miejsc siedzących. Po segregacji miejsca zredukowane zostały do 27 598. Stadion został otwarty w 1997, przed tą datą Stoke grał na Victoria Ground, który został ich stadionem od 1878 roku. Przydomek klubu – The Potters (Garncarze) wziął się od przemysłu ceramicznego, znajdującego się w mieście. Ich strój, którym grają u siebie ma biało-czerwone paski na koszulce z białymi spodenkami i białymi getrami.
Późniejszy okres
Najsłynniejszym zawodnikiem w historii klubu był sir Stanley Matthews.Stoke City uważane jest za drugi najstarszy klub angielski w piłce nożnej, założony w 1863 roku pod nazwą Stoke Ramblers, kiedy uczniowie Charterhouse School założyli klub piłkarski, podczas gdy pracowali w North Staffordshire Railway w Stoke-on-Trent[1]. Pierwszy udokumentowany mecz został rozegrany pięć lat później, w październiku 1868 r., przed 15 maja w Cricket Club Victoria Ground. Henry Almond, założyciel klubu był także kapitanem i zdobył pierwszego gola w historii klubu. W tym okresie grali w Victoria Cricket Ground, jednak przeszli do pobliskiej ziemi w Sweetings Field w 1875 roku, aby sprostać wymaganiom większej liczby kibiców.W 1878 roku klub połączył się ze Stoke Victoria Cricket Club i powstał Stoke Football Club.[potrzebny przypis] Przenieśli się z poprzedniego miejsca, Sweetings Field, na ziemię Athletic Club, który wkrótce stał się znany jako Victoria Ground[potrzebny przypis]. To było w tym czasie, kiedy klub przyjął ich tradycyjny czerwono-biały strój w paski. W sierpniu 1885 roku klub przeszedł na zawodowstwo.Stoke był jednym z dwunastu członków założycieli The Football League, gdy został wprowadzony w 1888 roku[potrzebny przypis]. klub walczył w pierwszych dwóch sezonach 1888/89 i 1889/90.[potrzebny przypis] W 1914 roku, gdy rozpoczęła się I wojna światowa, rozgrywki zostały zawieszone na cztery lata, aż w końcu wznowione w sierpniu 1919 roku.W 1925 roku Stoke-on-Trent został przyznany "status miasta ", co doprowadziło do zmiany nazwy klubu na Stoke City FC w 1928 roku.W 1930 roku zadebiutował w klubie jeden z najsławniejszych piłkarzy Stanley Matthews. Matthews, który dorastał w Hanley, był praktykantem w klubie, po raz pierwszy wystąpił w marcu 1932 r., w meczu przeciwko Bury, w wieku 17 lat[2]. Do końca dekady Matthews wykazał się jako reprezentant Anglii i jako jeden z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia. Stoke osiągnął awans z 2. dywizji- jako mistrzowie – Matthews wystąpił jednak tylko w piętnastu meczach w tym sezonie.W 1934 r. średnia frekwencja kibiców na meczach wzrosła do ponad 23 000, co z kolei pozwoliło menadżerowi Tomowi Mather zwiększyć fundusze na transfery. To właśnie w tym okresie zanotowano największą wygraną Stoke w lidze, 10:3 zwycięstwo nad West Bromwich Albion w lutym 1937 roku. W kwietniu tego roku klub osiągnął swój rekord ligi jeśli chodzi o liczbę kibiców na meczu – 51 373 na Arsenal. 33 gole Freddiego Steele’a w lidze w sezonie 1936–37 pozostają rekordem klubu.
W dniu 9 marca 1946 roku doszło do tragedii, w której zmarło 33 osoby, a 520 fanów zostało rannych, podczas meczu FA Cup z Boltonem. W sezonie 1952/53 Stoke spadło do drugiego poziomu rozgrywek. Bob McGory zrezygnował z funkcji trenera po 17 latach. Jego następcą został Frank Taylor, który ponownie chciał wprowadzić drużynę do pierwszej ligi. Po siedmiu meczach bez zwycięstwa Taylor został zwolniony.W czerwcu 1960 roku drużynę objął Tony Waddington. Nowy trener poprowadził klub na szczyt angielskich boisk.Pod jego wodzą klub zdobył w 1972 Puchar Ligi, pokonując w finale Chelsea 2:1.W marcu 1977 roku po porażce z Leicester City Waddington opuścił drużynę[3].W roku 1977 Stoke spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej, jednak po roku przerwy zespół ponownie uzyskał awans.W sezonie 1984/85 klub przez cały sezon odniósł zaledwie trzy ligowe zwycięstwa.Klub zdobył Puchar League Trophy dwukrotnie, najpierw w 1992, a następnie w 2000 roku.
Powrót do czołówki
W ostatnim dniu sezonu 2007-2008 Stoke wywalczyło ponowny awans do Premier League, zajmując drugie miejsce w Championship. Po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej The Potters zajęli 12. miejsce w ligowej tabeli, z dorobkiem 45 punktów. W kolejnym sezonie klub po raz pierwszy od 1972 roku awansował do ćwierćfinału Pucharu Anglii, pokonując min: Arsenal i Manchester City. Zwycięstwo 3-0 nad West Bromwich Albion podczas kampanii 2010-2011 było najwyższą wygraną klubu w historii Premier League. Pod wodzą Pulisa klub zagrał w finale Pucharu Anglii, jednak tam ulegli Manchesterowi City 1-0[4]. Finał pozwolił klubowi na awans do rundy kwalifikacyjnej Ligi Europejskiej w następnym sezonie. 23 maja 2013 roku Pulis za porozumieniem stron opuścił Stoke, a jego następcą został Mark Hughes[5][6]. Nowy trener odmienił grę drużyny i poprowadził ją do najwyższej lokaty The Potters w Premier League, bowiem zajęli oni 9. miejsce w sezonie 2013/14. W sezonie 2014/15 ponownie zajęli tą samą lokatę, z dorobkiem 54 punktów[7]. Warto dodać, że The Potters odnieśli kilka zwycięstw z drużynami z czołówki. Latem 2015 roku klub wydał sporo pieniędzy na transfery. W tym czasie kontrakt z zespołem podpisał Xherdan Shaqiri[8], który kosztował 12 mln funtów, Joselu, czy zakupiony w styczniu Giannelli Imbula, za którego zapłacono rekordową sumę – około 20 mln funtów.
Stadiony
W 1875 roku Stoke przeniósł się na Sweetings Field. W styczniu 1878 roku klub przeniósł się na Stoke Victoria Ground. Pierwszy mecz na nowym stadionie rozegrano 28 marca 1878 roku z Talke Rangers. Wówczas mecz oglądało 2500 fanów. Do 1935 roku na stadionie mogło przebywać 50 000 widzów. 29 marca 1937 roku podczas meczu ligowego z Arsenalem odnotowano ponad 51 000 widzów na stadionie. W 1956 r. zostały zainstalowane reflektory. W 1997 r. klub opuścił Victoria Ground po 119 latach i przeniósł się na nowy obiekt Britannia Stadium. W 2002 roku odnotowano rekordową frekwencję podczas meczu FA Cup z Evertonem[9].
Kibice i rywale
Klub ma wiele fanów w Stoke-on-Trent. Stoke w przeszłości miało problemy z chuligaństwem, a zwłaszcza w latach 70, 80, 90 i na początku XXI wieku. W 2003 roku BBC opisało fanów Stoke jako jedną z najbardziej aktywnych i chuligańskich firm w Anglii. Kibice Stoke są uważani za jednych z najbardziej wspierających swoją drużynę w Anglii. Klub z szacunku do swoich fanów zaoferował bezpłatne przejazdy autobusem na każdy mecz ligowy w sezonie 2013-14 i 2014-15. Oficjalnym hymnem jest piosenka Będziemy z wami, która została odśpiewana po raz pierwszy w 1972 roku po triumfie w Pucharze Ligi Angielskiej.Stoke rywalizuje z West Bromwich Albion i Wolverhampton Wanderers[10]. Lokalnym rywalem jest drużyna Port Vale, z siedzibą w obszarze Burslem w Stoke-on-Trent. Stoke w tych meczach triumfowało 19 razy, a ekipa Port Vale piętnastokrotnie odnosiła zwycięstwo.
Stroje i herb
Stroje
Tradycyjnie Stoke swoje mecze rozgrywa w koszulkach w czerwono-białe pasy. Spodenki i getry w całości są koloru białego. Od 1891 do 1908 roku klub używał różnych wzorów i kolorów, kiedy to od 1908 roku na stałe zagościł kolor biały i czerwony.
Herb
W przeszłości Stoke kilkakrotnie zmieniało herb. Na początku na koszulkach widniała sama litera „S”, która oznaczała nazwę klubu. W 2001 roku wprowadzono obecną wersję herbu, na którym widnieje przydomek zespołu, oraz data założenia klubu. W sezonie 2012/13 w ramach 150-lecia klubu na koszulkach pojawiła się wersja zmodernizowana herbu na którym pojawiła się widniała liczba 150, a pod spodem napis „Vis Unita Fortior”.
Sponsorzy
|
|
|
Trenerzy
Lata | Imię i nazwisko | Uwagi |
---|---|---|
sierpień 1874 – czerwiec 1883 | Thomas Slaney | |
czerwiec 1883 – kwiecień 1884 | Walter Cox | |
kwiecień 1884 – sierpień 1890 | Harry Lockett | |
sierpień 1890 – styczeń 1892 | Joseph Bradshaw | |
styczeń 1892 – maj 1895 | Arthur Reeves | |
maj 1895 – wrzesień 1897 | Bill Rowley | |
wrzesień 1897 – marzec 1908 | Horace Austerberry | |
maj 1908 – czerwiec 1914 | Alfred Barker | |
czerwiec 1914 – kwiecień 1915 | Peter Hodge | Pierwszy menedżer spoza Anglii |
kwiecień 1915 – luty 1919 | Joe Schofield | |
luty 1919 – marzec 1923 | Arthur Shallcross | |
marzec 1923 – kwiecień 1923 | John Rutherford | |
październik 1923 – czerwiec 1935 | Tom Mather | |
czerwiec 1935 – maj 1952 | Bob McGrory | |
czerwiec 1952 – czerwiec 1960 | Frank Taylor | |
czerwiec 1960 – marzec 1977 | Tony Waddington | |
luty 1977 – styczeń 1978 | George Eastham | |
styczeń 1978 | Alan A’Court | |
luty 1978 – czerwiec 1981 | Alan Durban | |
czerwiec 1981 – grudzień 1983 | Richie Barker | |
grudzień 1983 – kwiecień 1985 | Bill Asprey | |
kwiecień 1985 – maj 1985 | Tony Lacey | |
maj 1985 – listopad 1989 | Mick Mills | |
listopad 1989 – luty 1991 | Alan Ball | |
luty 1991 – maj 1991 | Graham Paddon | |
maj 1991 – październik 1993 | Lou Macari | |
listopad 1993 – wrzesień 1994 | Joe Jordan | |
wrzesień 1994 | Asa Hartford | |
październik 1994 – lipiec 1997 | Lou Macari | |
lipiec 1997 – styczeń 1998 | Chic Bates | |
styczeń 1998 – kwiecień 1998 | Chris Kamara | |
kwiecień 1998 – czerwiec 1998 | Alan Durban | |
czerwiec 1998 – czerwiec 1999 | Brian Little | |
czerwiec 1999 – listopad 1999 | Gary Megson | |
listopad 1999 – maj 2002 | Guðjón Þórðarson | Pierwszy menedżer spoza Wysp Brytyjskich |
maj 2002 – październik 2002 | Steve Cotterill | |
październik 2002 – listopad 2002 | Dave Kevan | |
listopad 2002 – czerwiec 2005 | Tony Pulis | |
czerwiec 2005 – maj 2006 | Johan Boskamp | |
czerwiec 2006 – maj 2013 | Tony Pulis | |
maj 2013 – styczeń 2018 | Mark Hughes |
Maskotka
Pottermus jest maskotką drużyny Stoke City, która występuje na każdym meczu ligowym, na Britannia Stadium. Maskotka ta wzięła udział latem 2007 roku w Football Furlong Mascot Race – wyścigu maskotek i go zwyciężyła. Pottermus ma swoją żeńską odpowiedniczkę – Pottermiss, która pojawia się na ważniejszych meczach (w Premiership coraz częściej).
Sukcesy
- Puchar Ligi Angielskiej: 1972
- Finalista Pucharu Anglii: 2011
- Football League Trophy: 1992, 2000
Klubowe rekordy
- Najwyższa frekwencja: 28 218 vs Everton, 5 stycznia 2002
- Najwyższe zwycięstwo: 10:3 vs West Bromwich Albion, 1937
- Najwyższa porażka: 0:10 vs Preston North End, 1889
Zawodnicy
Obecny skład
- Stan na 16 stycznia 2021[11]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Angus Gunn (wypożyczony z Southampton F.C.) |
3 | OB | Morgan Fox |
4 | PO | Joe Allen |
5 | OB | Liam Lindsay |
6 | OB | Danny Batth |
7 | PO | Tom Ince |
9 | NA | Sam Vokes |
11 | PO | James McClean |
12 | OB | James Chester |
13 | PO | John Obi Mikel |
14 | OB | Tommy Smith |
16 | BR | Adam Davies |
17 | OB | Ryan Shawcross (kapitan) |
18 | NA | Jacob Brown |
19 | NA | Lee Gregory |
20 | PO | Tashion Oakley-Boothe |
21 | NA | Steven Fletcher |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
22 | PO | Sam Clucas |
23 | PO | Thibaud Verlinden |
24 | PO | Jordan Cousins |
25 | PO | Nick Powell |
26 | NA | Tyrese Campbell |
29 | OB | Moritz Bauer |
30 | OB | Kevin Wimmer |
32 | BR | Josef Bursik |
34 | PO | Jordan Thompson |
35 | OB | Josh Tymon |
36 | OB | Harry Souttar |
37 | OB | Nathan Collins |
40 | BR | Blondy Nna Noukeu |
46 | OB | Rhys Norrington-Davies (wypożyczony z Sheffield United F.C.) |
47 | NA | Jack Clarke (wypożyczony z Tottenhamu Hotspur) |
49 | NA | Rabbi Matondo (wypożyczony z Schalke 04) |
Piłkarze na wypożyczeniu
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
2 | OB | Tom Edwards (w Fleetwood Town F.C. do końca sezonu 2020/21) |
8 | PO | Peter Etebo (w Galatasarayu Stambuł do końca sezonu 2020/21) |
10 | NA | Benik Afobe (w Trabzonspor do końca sezonu 2020/21) |
15 | OB | Bruno Martins Indi (w AZ Alkmaar do końca sezonu 2020/21) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
27 | PO | Babou Ndiaye (w Fatih Karagümrük SK do końca sezonu 2020/21) |
33 | PO | Lasse Sørensen (w Milton Keynes Dons F.C. do końca sezonu 2020/21) |
38 | PO | Ryan Woods (w Millwall F.C. do końca sezonu 2020/21) |
Europejskie puchary
|
Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
---|---|---|---|---|---|---|
1972/73 | Puchar UEFA | 1R | 1. FC Kaiserslautern | 3–1 | 0–4 | 3–5 |
1974/75 | Puchar UEFA | 1R | AFC Ajax | 1–1 | 0–0 | 1–1, w. |
2011/12 | Liga Europy | 3Q | Hajduk Split | 1–0 | 1–0 | 2–0 |
PO | FC Thun | 4–1 | 1–0 | 5–1 | ||
Grupa E | Beşiktaş JK | 2–1 | 1–3 | 2. miejsce | ||
Dynamo Kijów | 1–1 | 1–1 | ||||
Maccabi Tel Awiw | 3–0 | 2–1 | ||||
1/16 | Valencia CF | 0–1 | 0–1 | 0–2 |