Tadeusz Zieliński (1926–2003)

Ukończył w 1947 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 obronił habilitację, w 1977 został profesorem nadzwyczajnym, w 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Od 1969 do 1981 był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1982 do 1996 profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Nauk, przez dwa lata zasiadał w prezydium PAN. Ogłosił ponad 200 publikacji naukowych. Był promotorem kilku prac doktorskich, m.in. Arkadiusza Nowaka^[1].

Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL. Był ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce, uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Brał udział w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[2]. W okresie od 1989 do 1991 zasiadał w Senacie I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W trakcie kadencji przeszedł do Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej^[3].

W latach 1992–1996 pełnił funkcję rzecznika praw obywatelskich, pokonując w głosowaniu Zbigniewa Romaszewskiego. W 1995 był kandydatem Unii Pracy w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze, uzyskując 631 432 głosy (3,53%) i zajmując 6. miejsce.

Po śmierci Andrzeja Bączkowskiego od stycznia do października 1997 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Koalicji SLD-PSL. Od 2001 przewodniczył resortowej komisji do spraw kodyfikacji Kodeksu pracy, a od 2002 Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy.

W latach 1999–2003 publikował felietony w „Przeglądzie Tygodniowym”, następnie w „Przeglądzie”. W 1996 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4], w 2003 otrzymał Medal „Zasłużony dla Tolerancji”.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XLVII, rząd: zach., miejsce: 17)^[5].

• Nieważne rozwiązanie stosunku pracy (1968) – rozprawa habilitacyjna
• Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego (1977)
• Prawo pracy. Zarys systemu (cz. 1–3, 1986)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Klauzule generalne w prawie pracy (1988)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Ubezpieczenia społeczne pracowników (1993)
• Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Prawo pracy (1996)
• Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy (1999)
• Czas prawa i bezprawia (1999)
• Komentarz do kodeksu pracy (2000)
• Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku (2001)

• BogdanB. Snoch BogdanB., Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego, Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 126, ISBN 83-60353-11-5 .
• Prof. dr hab. Tadeusz Zieliński – Rzecznik Praw Obywatelskich II kadencji (1992–1996), rpo.gov.pl [zarchiwizowane 2011-11-21] .
• StanisławS. Waltoś StanisławS., Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu, „Alma Mater” (36), 2001 [zarchiwizowane 2008-12-11] .brak strony (czasopismo)
• Prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN Tadeusz Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-09-30] .^{[martwy link]}