Tapir

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na terenach Ameryki Środkowej, Południowej i południowo-wschodniej Azji^[20][21][22].

Długość ciała 180–300 cm, ogona około 10 cm; wysokość w kłębie 80–130 cm; masa ciała 150–400 kg (samice są zazwyczaj większe i cięższe od samców)^[21][23].

Rodzaj zdefiniował w 1762 roku francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson w publikacji własnego autorstwa poświęconemu systematyce zwierząt^[i][1]. Brisson w oryginalnym opisie nie wymienił żadnego gatunku; w ramach późniejszego oznaczenia w 1998 roku Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej na typ nomenklatoryczny wyznaczyła tapira amerykańskiego (T. terrestris)^[24].

Etymologia

• Tapirus (Tapir, Tapyra): tupijska nazwa tapyra na określenie tapira, być może od tapy ‘gruba skóra’^[25].
• Hydrochoerus: gr. ὑδρο- hudro- ‘wodny-’, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos ‘woda’; χοιρος khoiros ‘świnia’^[26]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Hydrochoerus sumatrensis J.E. Gray, 1821 (= Tapirus indicus Desmarest, 1819).
• Tapirussa: zlatynizowana forma od Tapir^[27]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Hippopotamus terrestris Linnaeus, 1758.
• Syspotamus: gr. σύς sus ‘świnia’; ποταμος potamos ‘rzeka’^[28].
• Rhinochoerus: gr. ῥις rhis, ῥινος rhinos ‘nos’; χοιρος khoiros ‘wieprz’^[29].
• Elasmognathus: gr. ελασμος elasmos ‘płyta’; γναθος gnathos ‘żuchwa’^[30]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Elasmognathus bairdii Gill, 1865.
• Cinchacus (Chinchecus, Pinchacus): prawdopodobnie błąd drukarski nazwy Pinchacus (fr. pinchaque), rodzimej nazwy oznaczającej fantom, ducha lub jakiegokolwiek nadprzyrodzonego albo budzącego strach i podziw widma^[31]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Tapirus leucogenys J.E. Gray, 1872 (= Tapir pinchaque Roulin, 1829).
• Tapirella: rodzaj Tapirus Brisson, 1762 (tapir); łac. przyrostek zdrabniający -ella^[32].
• Acrocodia: gr. ακρος akros ‘najwyższy’, od ακη akē ‘punkt’; κωδεια kōdeia ‘głowa’^[33]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Tapirus indicus Desmarest, 1819.
• Megatapirus: gr. μεγας megas, μεγαλη megalē ‘wielki’^[34]; rodzaj Tapirus Brisson, 1762 (tapir). Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Tapirus (Megatapirus) augustus Matthew & Granger, 1923.
• Tapiralum: rodzaj Tapirus Brisson, 1762; łac. przyrostek zdrabniający -ellum^[35]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Tapirus (Tapiralum) greslebini Rusconi, 1934.
• Meyeriscus: Christian Erich Hermann von Meyer (1801–1869), niemiecki geolog i paleontolog; łac. przyrostek zdrabniający -iscus^[17]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Tapirus hungaricus H. Meyer, 1867.
• Helicotapirus: gr. ἑλιξ helix, ἑλικος helikos ‘spirala, muszla ślimaka’; rodzaj Tapirus Brisson, 1762 (tapir)^[18]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Tapirus veroensis Sellards, 1918.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie gatunki zgrupowane w trzech podrodzajch (niektóre ujęcia systematyczne traktują podrodzaje jako odrębne rodzaje^[21][20])^[36][23][19]:

• Acrocodia
  • Tapirus indicus Desmarest, 1819 – tapir czaprakowy
• Tapirella Palmer, 1903
  • Tapirus bairdii (Gill, 1865) – tapir panamski
• Tapirus Brisson, 1762
  • Tapirus terrestris (Linnaeus, 1758) – tapir amerykański
  • Tapirus pinchaque (Roulin, 1829) – tapir górski

Opisano również gatunki wymarłe:

• T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.). 
• E.A. Goldman. A new generic name for the Asiatic tapir. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 26, s. 65–66, 1913. (ang.). 
• E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
• C.B. Schultz, L.D. Martin & R.G. Corner. Middle and late Cenozoic tapirs from Nebraska. „Bulletin of the University of Nebraska State Museum”. 10 (1), s. 1–21, 1975. (ang.). 
• N. Spassov & L. Ginsburg. Tapirus balkanicus nov. sp., nouveau tapir (Perissodactyla, Mammalia) du Turolien de Bulgarie. „Annales de Paléontologie”. 85 (4), s. 265–276, 1999. DOI: 10.1016/S0753-3969(00)87932-X. (ang.). 
• R.C. Hulbert Jr.. A new Early Pleistocene tapir (Mammalia: Perissodactyla) from Florida, with a review of Blancan tapirs from the state. „Bulletin of the Florida Museum of Natural History”. 49 (3), s. 67–126, 2010. (ang.).