Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020

Turniej tenisowy był rozgrywany po raz szesnasty na letnich igrzyskach olimpijskich (nie licząc dwóch edycji, podczas których był rozgrywany demonstracyjnie) i dziewiąty od 1988 roku, kiedy to został oficjalnie przywrócony do igrzysk olimpijskich. Mikst powrócił do zmagań olimpijskich w 2012 roku^[1].

Zawody były rozgrywane na twardych kortach Ariake Tennis Park^[2]. Do turnieju wykorzystane było dwanaście kortów, w tym Kort Centralny (10 tys. miejsc) i Kort 1. (5 tys. miejsc). Osiem kortów służyło do rozgrzewek i treningów^[3].

System rozgrywania meczów

Wszystkie mecze tenisowe rozgrywane podczas igrzysk trwały dopóki jedna ze stron nie wygrała dwóch setów, a tie-breaki możliwe były we wszystkich setach. W przypadku zawodów deblowych i mikstowych uczestnicy kończyli spotkanie super tie-breakiem (do 10 wygranych punktów) wtedy, gdy żadnej ze stron nie udało się uzyskać dwusetowego prowadzenia^[4].

Podczas igrzysk olimpijskich w Tokio turniej tenisowy był rozgrywany według formatu pucharowego, w którym zwycięzcy i przegrani z półfinałowych spotkań zagrali przeciw sobie w meczach o pozycje medalowe^[5].

W rozgrywkach singlowych szesnastu zawodników oraz szesnaście zawodniczek było rozstawionych. W rozgrywkach deblowych liczba ta zmniejszyła się do ośmiu par, a w mikście do czterech miejsc. Rozstawienie ustalone zostało na podstawie rankingów^[5]

W zawodach tenisa ziemnego wystąpiło ponad 172 zawodników^[6] z 46 krajów^[7].

Zasady kwalifikacji

Do turnieju singlowego zakwalifikowało się 56 najlepszych zawodników na podstawie rankingów ATP i WTA z dnia 14 czerwca 2021 roku. Każdy kraj mogło reprezentować maksymalnie czterech zawodników w każdej konkurencji, co oznacza, że w zawodach nie wzięli udziału gracze znajdujący się powyżej 56. pozycji w rankingu, w przypadku gdy kraj wystawił już czterech lepszych tenisistów. Zawodnicy, którzy byli poniżej 56. miejsca w rankingu, a ich kraj wystawił mniej niż czterech tenisistów, automatycznie zostali zakwalifikowani. Ponadto gracz mógł otrzymać prawo do uczestnictwa w zawodach tylko wtedy, gdy nie pojawił się sprzeciw ze strony krajowego związku tenisowego i spełnił określone kryteria udziału w rozgrywkach międzynarodowych (Puchar Davisa lub Puchar Billie Jean King). Sześć miejsc dodatkowo zostało przyznanych w ramach kontynentalnego systemu kwalifikacyjnego, jedno miejsce zachowano dla byłego mistrza olimpijskiego lub triumfatora zawodów Wielkiego Szlema, a ostatnie wolne miejsce zarezerwowano dla przedstawiciela gospodarzy. Łącznie w zawodach wystąpiło 64 zawodników^[6].

W grze podwójnej do dziesięciu miejsc przeznaczono dla par, w skład których wchodził zawodnik sklasyfikowany w czołowej dziesiątce rankingu deblowego na podstawie notowania z dnia 14 czerwca 2021 roku oraz jego partner sklasyfikowany powyżej 300. miejsca w rankingu singlowym lub deblowym. Pozostałe miejsca były zachowane dla najlepszych drużyn na podstawie ich łączonego rankingu, z preferencją dla singlistów. Ostatnie miejsce zarezerwowano dla przedstawicieli gospodarzy. Łącznie w zawodach wystąpiły 32 pary deblowe^[6].

W mikście 15 par zostało wyłonionych na podstawie rankingu łączonego spośród wszystkich uczestników igrzysk, a jedno miejsce przypadło gospodarzom^[6].

Konkurencja	Złoty medal	Srebrny medal	Brązowy medal
gra pojedyncza kobiet[8][9]	Belinda Bencic	Markéta Vondroušová	Elina Switolina
gra pojedyncza mężczyzn[10][11]	Alexander Zverev	Karen Chaczanow	Pablo Carreño-Busta
gra podwójna kobiet[12][13]	Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková	Belinda Bencic Viktorija Golubic	Laura Pigossi Luisa Stefani
gra podwójna mężczyzn[14][15]	Nikola Mektić Mate Pavić	Marin Čilić Ivan Dodig	Marcus Daniell Michael Venus
gra mieszana[16][17]	Anastasija Pawluczenkowa Andriej Rublow	Jelena Wiesnina Asłan Karacew	Ashleigh Barty John Peers

Tabela medalowa

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Rosyjski Komitet Olimpijski	1	2	0	3
2.	Chorwacja	1	1	0	2
	Czechy	1	1	0	2
	Szwajcaria	1	1	0	2
5.	Niemcy	1	0	0	1
6.	Australia	0	0	1	1
	Brazylia	0	0	1	1
	Hiszpania	0	0	1	1
	Nowa Zelandia	0	0	1	1
	Ukraina	0	0	1	1
	Razem	5	5	5	15

Zawody miały miejsce w dniach 24 lipca–1 sierpnia^[18].