Andriej Rublow (tenisista)

2014–2016: Pierwsze sukcesy

Pierwszy wielki sukces odniósł w 2014 roku, wygrywając juniorski French Open i pokonując finale z Jaume Munara^[1]. W tym samym roku został najwyżej rozstawionym graczem zarówno w singlu, jak i deblu na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Nankin. Po półfinałowej porażce z Kamilem Majchrzakiem zdobył brąz w singlu, a także z Karenem Chaczanowem srebro w deblu.

Rublow zadebiutował w singlu i deblu podczas ATP World Tour w październiku 2014 roku podczas Kremlin Cup w Moskwie. W singlu przegrał w pierwszej rundzie z Samuelem Grothem w dwóch setach, natomiast w deblu wygrał dwa mecze razem z Jewgienijem Donskojem. Na początku 2015 roku wygrał po raz pierwszy z zawodnikiem z pierwszej 100 rankingu – Dudi Selą w Delray Beach. Na turnieju w Miami pokonał w pierwszej rundzie – jako 389. w światowym rankingu, tenisistę z 54. miejsca Pablo Carreño Bustę w trzech setach. Na US Open zagrał po udanych kwalifikacjach, jednak odpadł w pierwszej rundzie przegrywając z 14. rakietą świata Kevinem Andersonem. Na koniec roku Andriej był na 185. miejscu w indywidualnym rankingu ATP.

Rok później Rosjanin nie zagrał w żadnym wielkoszlemowym turnieju. Zagrał kilka turniejów ATP World Tour w kwalifikacjach i odniósł tylko dwa zwycięstwa w pierwszej rundzie. Po słabych występach zdecydował się rozstać ze swoim ówczesnym trenerem Siergiejem Tarasewiczem. Niedługo później wygrał swojego pierwszego Challengera w singlu, pokonując Paul-Henri Mathieu w Quimper we Francji. W kwietniu dołączył do 4Slam Academy w Barcelonie, prowadzonej przez Galo Blanco, Jairo Velasco Jr i Fernando Vicente^[2].

2017–2019: Dwa tytuły ATP

Rublow na początku roku wystartował jako kwalifikant w Australian Open, jednak już w drugiej rundzie musiał uznać wyższość Andy’ego Murraya. Po turnieju w Australii wziął udział w kilku zawodach Challengera. Na kortach trawiastych zaczął radzić sobie coraz lepiej, odnosząc pewne sukcesy. Dotarł do ćwierćfinału Gerry Weber Open jako uczestnik z dziką kartą, przegrywając ze swoim rodakiem Karenem Chaczanowem. W wielkoszlemowym Wimbledonie dotarł do drugiej rundy, przegrywając z Albertem Ramosem. Na turnieju rangi ATP World Tour 250 w Umag pokonał w ćwierćfinale obrońcę tytułu Fabio Fogniniego. W finale zmierzył się z Paolo Lorenzim – 34. tenisistą rankingu i zdobył swój pierwszy tytuł^[3].

Rosjanin zakwalifikował się bezpośrednio do US Open. Dotarł aż do ćwierćfinału, pokonując po drodze między innymi 9. rakietę świata Grigora Dimitrowa. W ćwierćfinale musiał jednak uznać wyższość późniejszego mistrza Rafaela Nadala. Po tym turnieju został sklasyfikowany po raz w pierwszy w czołowej pięćdziesiątce zawodników – na 49. miejscu na świecie. Na finałach Next Genaration w Mediolanie, które odbyły się po raz pierwszy w historii, Rublow był najwyżej sklasyfikowanym graczem, jednak w finale przegrał z Chung Hyeonem^[4].

Rok 2018 rozpoczął się dla Andrieja bardzo dobrze od finału turnieju Dausze^[5], trzeciej rundy Australian Open oraz ćwierćfinału w Montpellier i Rotterdamie. Z powodu kontuzji pleców, której doznał na Monte Carlo Masters, gdzie przegrał w trzeciej rundzie z Dominicem Thiemem musiał zrobić przerwę na około trzy miesiące i przegrał zarówno we French Open, jak i w Wimbledonie. W dalszej części sezonu po powrocie do aktywnej gry przegrał z Jérémym Chardym w pierwszej rundzie US Open. Na listopadowych finałach Next Genaration został pokonany w półfinale przez ostatecznego zwycięzcę turnieju Stefanosa Tsitsipasa, ale udało mu się wygrać mecz o trzecie miejsce.

Rok 2019 Rosjanin zakończył z jednym singlowym tytułem wywalczonym w drugiej połowie października w Moskwie, pokonując w ostatnim meczu w dwóch setach Adriana Mannarino^[6]. W lipcu Rublow został finalistą zawodów ATP Tour 500 w Hamburgu, ponosząc porażkę z Nikolozem Basilaszwilim. Na początku listopada osiągnął finał debla w Paryżu partnerując Karenowi Chaczanowowi.

W zawodach Wielkiego Szlema najdalej awansował do 4. rundy US Open, rozpoczynając rywalizację od zwycięstwa ze Stefanosem Tsitsipasem (nr 8. ATP). Następnie wyeliminował Gillesa Simona i Nicka Kyrgiosa, natomiast odpadł w trzech setach z Matteo Berrettinim.

Startując w turniejach ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Cincinnati, przechodząc najpierw przez eliminacje. W 3. rundzie wyeliminował Rogera Federera (nr 3. ATP)^[7], by w kolejnym meczu przegrać z Daniiłem Miedwiediewem.

Przez uraz nadgarstka nie zagrał we French Open^[8]. Powrócił pod koniec czerwca na turniej w Eastbourne, przegrywając w 2. rundzie eliminacji. Na US Open nierozstawiony Rublow pokonał 8. zawodnika w rankingu Stefanosa Tsitsipasa w pierwszej rundzie. Po raz drugi w karierze awansował do 1/8 finału turnieju wielkoszlemowego i tam przegrał z Matteo Berrettinim. W swoje 22. urodziny zdobył swój drugi tytuł ATP na Kremlu, pokonując w finale Adriana Mannarino.

Sezon Rublow zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji ATP i bilansem 38 zwycięstw i 19 porażek.

2020: Pięć tytułów oraz debiut w ATP Finals

Na początku 2020 roku Rublow nie zakwalifikował się do gry w Pucharze ATP, ponieważ był dopiero trzecim najlepszym Rosjaninem w światowych rankingach. Zamiast tego zagrał w równoległych turniejach ATP Tour 250, z których dwa udało mu się wygrać. Po raz pierwszy znalazł się także w pierwszej dwudziestce tenisistów na świecie. Na Australian Open dotarł do czwartej rundy, gdzie w trzech setach został pokonany przez Alexandra Zvereva. Dotarł także do ćwierćfinału turniejów w Rotterdamie i Dubaju w lutym.

Po przerwie sezonu spowodowanej pandemią COVID-19, Rublow spotkał się w drugiej rundzie US Open ponownie z Matteo Berrettinim. Ostatecznie podobnie jak trzy lata wcześniej – po raz drugi dotarł do ćwierćfinału turnieju, przegrywając ze swoim rodakiem Daniiłem Miedwiediewem. Począwszy od turnieju ATP Tour 500 w Hamburgu^[9], Rosjanin miał zwycięską passę 20 wygranych meczów, na 21 rozegranych. Zwycięstwo w Hamburgu było jego pierwszym tytułem ATP 500 i trzecim tytułem w sezonie. Na przełożonym na jesień French Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie ponownie spotkał się z Tsitsipasem zaledwie dwa tygodnie po finale w Hamburgu. Tym razem to Grek okazał się zwycięzcą, ale Andriej po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce światowego rankingu. Następnie zdobył swój czwarty tytuł w roku na turnieju Petersburgu, pokonując w równych setach siódmego zawodnika w rankingu Bornę Ćorić^[10]. Tym samym osiągnął status 8. zawodnika świata. Rublow zdobył swój trzeci z rzędu tytuł ATP 500 i piąty tytuł w sezonie dwa tygodnie później w Wiedniu, gdzie pokonał Lorenzo Sonego w finale^[11]. W trakcie całego turnieju nie przegrał ani jednego seta. W połowie listopada znalazł się w gronie najlepszych tenisistów, występując w turnieju finałowym sezonu – ATP Finals, wygrywając jeden mecz przeciwko Dominicowi Thiemowi.

Andriej Rublow wygrał pięć turniejów 2020 roku, wyprzedzając światowego lidera Novaka Đokovicia (cztery tytuły).

2021: Mistrzostwo olimpijskie

Na początku sezonu Rublow wygrał Puchar ATP z drużyną Rosji, pokonując w finale Włochów. W turnieju wygrał wszystkie swoje cztery indywidualne mecze. W Australian Open dotarł do ćwierćfinału bez straty seta, ale ostatecznie przegrał w trzech setach z Daniiłem Miedwiediewem. W rozgrywkach w Rotterdamie pokonał Mártona Fucsovicsa – wygrywając czwarty z rzędu turniej ATP 500^[12]. Ustanowił nowy rekord w tej kategorii turniejowej. W następnym tygodniu wraz z Asłanem Karacewem wygrał turniej debla na turnieju w Katarze.

Na pierwszym w tym roku turnieju Masters w Miami Rosjanin wszedł do półfinału nie przegrywając seta, gdzie został pokonany przez ostatecznego zwycięzcę Huberta Hurkacza w dwóch setach. Na turnieju w Monte Carlo po raz pierwszy dotarł do finału tej kategorii, jednak przegrał w dwóch setach ze Stefanosem Tsitsipasem. Wcześniej pokonał między innymi po raz pierwszy w karierze Rafaela Nadala. Po dwóch ćwierćfinałach w Barcelonie i Rzymie Andriej odpadł z French Open już w pierwszej rundzie, a także odpadł w czwartej rundzie Wimbledonu.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio pod koniec lipca Rublow odpadł w grze pojedynczej i podwójnej w pierwszej rundzie. W grze mieszanej został mistrzem olimpijskim ze swoją partnerką Anastasiją Pawluczenkową^[13]. Wygrali wszystkie cztery mecze, w finale pokonując parę Jelena Wiesnina/Asłan Karacew.

Niedługo po turnieju olimpijskim dotarł do finału turnieju z kategorii Masters w Cincinnati, przegrywając po równym meczu z Alexandrem Zverevem^[14]. W US Open był rozstawiony z numerem 5. i dotarł do trzeciej rundy, przegrywając z Frances Tiafoe. 13 września osiągnął swój najwyższy wynik w rankingu ATP singlistów – 5. miejsce. Końcem września zadebiutował w Pucharze Lavera, zostając powołanym do drużyny europejskiej przez Björna Borga^[15]. Rozegrał jeden mecz indywidualny oraz dwa deblowe, z których wszystkie trzy okazały się zwycięskie. W połowie listopada ponownie wystąpił w turnieju ATP Finals rozgrywanym w Turynie. Niedługo później z reprezentacją Rosji wygrał Puchar Davisa^[16] oraz został uznany za najbardziej wartościowego gracza turnieju.

Finały w turniejach ATP Tour

Gra pojedyncza (15–8)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	23 lipca 2017	Umag	Ceglana	Paolo Lorenzi	6:4, 6:2
Finalista	1.	6 stycznia 2018	Doha	Twarda	Gaël Monfils	2:6, 3:6
Finalista	2.	28 lipca 2019	Hamburg	Ceglana	Nikoloz Basilaszwili	5:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca	2.	20 października 2019	Moskwa	Twarda (hala)	Adrian Mannarino	6:4, 6:0
Zwycięzca	3.	11 stycznia 2020	Doha	Twarda	Corentin Moutet	6:2, 7:6(3)
Zwycięzca	4.	18 stycznia 2020	Adelaide	Twarda	Lloyd Harris	6:3, 6:0
Zwycięzca	5.	27 września 2020	Hamburg	Ceglana	Stefanos Tsitsipas	6:4, 3:6, 7:5
Zwycięzca	6.	18 października 2020	Petersburg	Twarda (hala)	Borna Ćorić	7:6(5), 6:4
Zwycięzca	7.	1 listopada 2020	Wiedeń	Twarda (hala)	Lorenzo Sonego	6:4, 6:4
Zwycięzca	8.	7 marca 2021	Rotterdam	Twarda (hala)	Márton Fucsovics	7:6(4), 6:4
Finalista	3.	18 kwietnia 2021	Monte Carlo	Ceglana	Stefanos Tsitsipas	3:6, 3:6
Finalista	4.	20 czerwca 2021	Halle	Trawiasta	Ugo Humbert	3:6, 6:7(4)
Finalista	5.	22 sierpnia 2021	Cincinnati	Twarda	Alexander Zverev	2:6, 3:6
Zwycięzca	9.	20 lutego 2022	Marsylia	Twarda (hala)	Félix Auger-Aliassime	7:5, 7:6(4)
Zwycięzca	10.	26 lutego 2022	Dubaj	Twarda	Jiří Veselý	6:3, 6:4
Zwycięzca	11.	24 kwietnia 2022	Belgrad	Ceglana	Novak Đoković	6:2, 6:7(4), 6:0
Zwycięzca	12.	16 października 2022	Gijón	Twarda (hala)	Sebastian Korda	6:2, 6:3
Finalista	6.	4 marca 2023	Dubaj	Twarda	Daniił Miedwiediew	2:6, 2:6
Zwycięzca	13.	16 kwietnia 2023	Monte Carlo	Ceglana	Holger Rune	5:7, 6:2, 7:5
Finalista	7.	23 kwietnia 2023	Banja Luka	Ceglana	Dušan Lajović	3:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca	14.	23 lipca 2023	Båstad	Ceglana	Casper Ruud	7:6(3), 6:0
Finalista	8.	15 października 2023	Szanghaj	Twarda (hala)	Hubert Hurkacz	3:6, 6:3, 6:7(8)
Zwycięzca	15.	7 stycznia 2024	Hongkong	Twarda	Emil Ruusuvuori	6:4, 6:4

Gra podwójna (4–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	25 października 2015	Moskwa	Twarda (hala)	Dmitrij Tursunow	Radu Albot František Čermák	2:6, 6:1, 10–6
Finalista	1.	31 marca 2018	Miami	Twarda	Karen Chaczanow	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:7(5), 4–10
Finalista	2.	3 listopada 2019	Paryż	Twarda (hala)	Karen Chaczanow	Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut	4:6, 1:6
Zwycięzca	2.	12 marca 2021	Doha	Twarda	Asłan Karacew	Marcus Daniell Philipp Oswald	7:5, 6:4
Finalista	3.	16 października 2021	Indian Wells	Twarda	Asłan Karacew	John Peers Filip Polášek	3:6, 6:7(5)
Zwycięzca	3.	20 lutego 2022	Marsylia	Twarda (hala)	Denys Mołczanow	Raven Klaasen Ben McLachlan	4:6, 7:5, 10–7
Zwycięzca	4.	6 maja 2023	Madryt	Ceglana	Karen Chaczanow	Rohan Bopanna Matthew Ebden	6:3, 3:6, 10–3

Gra mieszana (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1 sierpnia 2021	Tokio	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	Jelena Wiesnina Asłan Karacew	6:3, 6:7(5), 13–11

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-01-10]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-01-10]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-01-10]  (ang.).