Werner Faymann

Wykształcenie i działalność zawodowa

Werner Faymann w 1978 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim, których nie ukończył^[2]. W latach 1985–1988 pracował jako konsultant w banku Zentralsparkasse der Gemeinde Wien, będącym poprzednikiem Banku Austria, następnie pełnił funkcję dyrektora generalnego stowarzyszenia Wiener Mietervereinigung^[3].

Działalność publiczna do 2008

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Socjaldemokratycznej Partii Austrii^[1]. W latach 1981–1987 był przewodniczącym wiedeńskiego oddziału Sozialistische Jugend Österreich, organizacji młodzieżowej SPÖ^[2]. Od 1985 do 1994 zasiadał w wiedeńskim landtagu i stołecznej radzie miejskiej. Od 1994 do 2007 wchodził w skład regionalnego rządu Wiednia, odpowiadając za sprawy budownictwa mieszkaniowego i rewitalizacji, kierował miejskimi funduszami ds. rewitalizacji (Wiener Bodenbereitstellungs- und Stadterneuerungsfonds) oraz ds. rozwoju gospodarczego (Wiener Wirtschaftsförderungsfonds)^[3]. 11 stycznia 2006 objął stanowisko ministra transportu, innowacji i technologii w gabinecie kanclerza Alfreda Gusenbauera^[1]. 16 czerwca 2008 został wybrany na nowego przewodniczącego SPÖ, zastępując na tej funkcji urzędującego kanclerza^[4].

7 lipca 2008 przewodniczący ÖVP, Wilhelm Molterer, ogłosił wyjście swojej partii z koalicji. Głównym powodem była rozbieżność w sprawie stosunku do ratyfikacji traktatu lizbońskiego. SPÖ, po odrzuceniu go w referendum irlandzkim w czerwcu 2008, domagała się ponownej ratyfikacji traktatu w referendum po wprowadzeniu do niego ewentualnych zmian^[5], natomiast ludowcy wykluczali organizację powszechnego referendum^[6]. Także 7 lipca 2008 Alfred Gusenbauer ogłosił, że nie będzie ubiegał się o reelekcję na stanowisko kanclerza; zasugerował jednocześnie na ten urząd kandydaturę Wernera Faymanna^[6]. 9 lipca 2008 Rada Narodowa podjęła decyzję o rozpisaniu przedterminowych wyborów parlamentarnych na 28 września 2008^[7].

Kanclerz Austrii

W wyborach tych SPÖ, pomimo spadku poparcia, odniosła zwycięstwo, zdobywając 57 mandatów^[8], lider socjaldemokratów po raz pierwszy został wybrany na posła do niższej izby austriackiego parlamentu^[1].

8 października 2008 prezydent Heinz Fischer powierzył mu misję stworzenia nowego rządu^[9]. SPÖ rozpoczęła rozmowy na temat utworzenia kolejnej tzw. wielkiej koalicji z ÖVP. 23 listopada 2008 Werner Faymann oraz nowy lider ÖVP, Josef Pröll, podpisali porozumienie koalicyjne^[10][11]. Następnego dnia Werner Faymann przedstawił skład przyszłego gabinetu. Socjaldemokratom przypadły resorty spraw socjalnych, pracy, obrony, infrastruktury i zdrowia, ludowcy uzyskali dla swojego lidera urząd wicekanclerza i ministra finansów, a także resorty spraw wewnętrznych, spraw zagranicznych, sprawiedliwości, rolnictwa i gospodarki. Jednocześnie liderzy partii uzgodnili specjalny pakiet antykryzysowy, w ramach którego w ciągu dwóch lat przewidziano wydatki rzędu 1,9 miliarda euro na inwestycje infrastrukturalne oraz obniżkę podatków^[12]. 2 grudnia 2008 Werner Faymann wraz ze swoim gabinetem został zaprzysiężony przez prezydenta w pałacu Hofburg^[13].

Koalicja funkcjonowała przez całą pięcioletnią kadencję. W wyborach parlamentarnych z 29 września 2013 oba ugrupowania rządzące zajęły dwa pierwsze miejsca, tracąc jednak po kilka mandatów. Werner Faymann z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję^[1]. 16 grudnia 2013 po raz drugi stanął na czele austriackiego gabinetu, w którym z ramienia ludowców funkcję wicekanclerza objął początkowo Michael Spindelegger^[14].

9 maja 2016 Werner Faymann podał się do dymisji ze stanowiska kanclerza Austrii, a także zrezygnował z funkcji przewodniczącego SPÖ. Decyzję tę motywował utratą części poparcia w swoim ugrupowaniu, co zbiegło się z porażką kandydatów socjaldemokratów i ludowców już w pierwszej turze wyborów prezydenckich^[15]. Obowiązki kanclerza przejął wicekanclerz Reinhold Mitterlehner^[16].

Działalność publiczna od 2016

W sierpniu 2016 został specjalnym przedstawicielem sekretarza generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw bezrobocia wśród ludzi młodych^[17].

Werner Faymann jest żonaty, ma dwie córki^[3].

• Pierwszy rząd Wernera Faymanna
• Drugi rząd Wernera Faymanna