การบุกครองไทยของญี่ปุ่น

วงไพบูลย์ร่วมแห่งมหาเอเชียบูรพา

ที่มาของการรุกรานไทยของญี่ปุ่นนั้นสามารถสืบย้อนไปถึงหลักการของฮักโก อิชิอุ ซึ่งดำเนินการโดย ทานะกะ ชิยากุ ในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1800^[2] ทานะกะถือหลักการปกครองของจักรพรรดิญี่ปุ่นได้ถูกกำหนดโดยเทพเจ้าพระอาทิตย์ (เทพเจ้าของญี่ปุ่น) ให้ญี่ปุ่นมีสิทธิที่จะปกครองและรวมทวีปเอเชียเป็นหนึ่งเดียว โดยใช้หลักการนี้ในการปลดปล่อยเอเชียจากการล่าอาณานิคมและขับไล่ชาติตะวันออกไป และสร้างญี่ปุ่นให้เป็นผู้นำอิทธิพลในเอเชียแทน^[3]

ในปี พ.ศ. 2483 แนวคิดนี้ได้รับการสนับสนุนโดยนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น ฟูมิมาโระ โคโนเอะ ซึ่งพยายามสร้างวงไพบูลย์ร่วมแห่งมหาเอเชียบูรพาของจักรวรรดิญี่ปุ่น รวมถึง แมนจูกัว ประเทศจีน และบางส่วนของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตามการโฆษณาชวนเชื่อของจักรวรรดิ สิ่งนี้จะสถาปนาระเบียบระหว่างประเทศใหม่ที่แสวงหา "ความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน" สำหรับประเทศในเอเชียซึ่งจะแบ่งปันความเจริญรุ่งเรืองและสันติภาพ ปราศจากลัทธิล่าอาณานิคมของตะวันตกและการครอบงำภายใต้ร่มธงของญี่ปุ่นที่มีเมตตากรุณา^[4]

• ยุวชนทหาร เปิดเทอมไปรบ
• ไทยถีบ

• Thavenot, A. F. (1942). "Thailand and the Japanese Invasion". Journal of The Royal Central Asian Society. 29 (2): 111–19.

• Thailand and the Second World War
• Japanese Order of Battle
• Thai Order of battle