การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศสวีเดน

การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศสวีเดน เป็นส่วนหนึ่งของการระบาดทั่วของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ที่เกิดจากไวรัสโคโรนาสายพันธุ์กลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง 2 (SARS-CoV-2) ไวรัสดังกล่าวได้รับการยืนยันว่าถึงประเทศสวีเดนเมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2563 เมื่อผู้หญิงที่กลับมาจากอู่ฮั่นโดยมีผลตรวจเป็นบวก ครั้นเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ภายหลังการระบาดในประเทศอิตาลี และในประเทศอิหร่าน คลัสเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางหลายแห่งได้ปรากฏในประเทศสวีเดน การแพร่เชื้อของชุมชนได้รับการยืนยันเมื่อวันที่ 9 มีนาคมในเขตมหานครสต็อกโฮล์ม ตั้งแต่นั้นมา ประชาชนในทุก ๆ แลน (เทศมณฑล) ได้ตรวจพบเชื้อโควิด-19 ด้วยผลเป็นบวก มีรายงานผู้เสียชีวิตรายแรกเมื่อวันที่ 11 มีนาคมที่สต็อกโฮล์ม ซึ่งเป็นกรณีแพร่เชื้อในชุมชน อย่างไรก็ตาม เชื่อกันว่าไวรัสสามารถมาถึงประเทศสวีเดนได้เร็วที่สุดในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 เมื่อบุคคลหลายคนสืบเสาะการดูแลโรคระบบทางเดินหายใจในฟาลุนหลังจากติดต่อกับบุคคลที่มีประวัติการเดินทางล่าสุดไปยังอู่ฮั่น

การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศสวีเดน
แผนที่ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันในประเทศสวีเดน (ต่อประชากร 100,000 คน)[1]
แผนที่ของผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันในประเทศสวีเดน (จำนวนแน่นอน)[1]
(ซ้ายไปขวา, จากบนสุด) โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยซาห์ลเกรนสกาในมึล์นดอล ป้ายบนพื้นหน้าจุดชำระเงินในคูป โอโมล เพื่ออำนวยความสะดวกในการเว้นระยะห่างทางสังคม คนที่เข้าคิวด้วยระยะห่าง 1.5 เมตรนอกซิสเตียมบูลอเกท นักวิทยาการระบาดของรัฐ อันเดอส์ เทกแนล ดรอทนิงกาตันที่ว่างเปล่า ซึ่งเป็นถนนคนเดินที่มักพลุกพล่านในสต็อกโฮล์ม
โรค	โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019
สายพันธุ์ไวรัส	ไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2)
สถานที่	ประเทศสวีเดน
การระบาดครั้งแรก	อู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน
ผู้ป่วยต้นปัญหา	เยินเชอปิง
วันที่	ณ วันที่ 22 มีนาคม 2566[2]
ผู้ป่วยยืนยันสะสม	1,784,005 คน[1][3]
อาการร้ายแรง	รวมรักษาในโรงพยาบาลที่ไอซียู 8,471 คน
เสียชีวิต	15,674 คน[1][3][หมายเหตุ 1]
เว็บไซต์ของรัฐบาล
หน่วยงานสาธารณสุขสวีเดน โควิด-19 (ในภาษาสวีเดน)

ประเทศสวีเดนไม่ได้กำหนดมาตรการล็อกดาวน์ ซึ่งแตกต่างจากประเทศอื่น ๆ และยังคงเปิดกว้างในสังคมส่วนใหญ่ ซึ่งรัฐธรรมนูญของสวีเดนปกป้องเสรีภาพในการเคลื่อนไหวเพื่อประชาชนอย่างถูกกฎหมาย จึงปิดกั้นการล็อกดาวน์ในช่วงเวลาสงบ คาดว่าประชาชนชาวสวีเดนจะปฏิบัติตามคำแนะนำที่ไม่ได้บังคับ^{[หมายเหตุ 2]} จากหน่วยงานรัฐบาลที่รับผิดชอบพื้นที่นี้ ซึ่งในกรณีนี้คือหน่วยงานสาธารณสุขสวีเดน (Folkhälsomyndigheten) รัฐธรรมนูญของสวีเดนห้ามกฎกระทรวง – ซึ่งหากนักการเมืองที่ลบล้างคำแนะนำจากหน่วยงานของตนนั้นถือว่าผิดปกติอย่างมากในสวีเดน – และมอบอำนาจให้หน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้อง ในกรณีนี้คือหน่วยงานผู้เชี่ยวชาญ – หน่วยงานสาธารณสุข – จะต้องเริ่มดำเนินการทั้งหมดเพื่อป้องกันไวรัสตามกฎหมายของสวีเดน ส่งผลให้นักวิทยาการระบาดของรัฐอย่างอันเดอส์ เทกแนล เป็นบุคคลสำคัญในภาวะวิกฤต

แนวทางของรัฐบาลสวีเดนได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างมาก นักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนบางคนเรียกร้องให้มีมาตรการป้องกันที่เข้มงวดยิ่งขึ้นตลอดช่วงการระบาดทั่ว^[8] และคณะกรรมการอิสระ (Coronakommissionen) พบว่าสวีเดนล้มเหลวในการปกป้องผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราเนื่องจากการแพร่กระจายของไวรัสในสังคมโดยรวม^[9] ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2563 ทั้งสมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน และนายกรัฐมนตรี สเตฟัน เลอเวน ยอมรับว่าพวกเขารู้สึกว่ายุทธศาสตร์โควิด-19 ของสวีเดนล้มเหลว เนื่องจากมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก^[10]

ตามคำแนะนำของหน่วยงาน รัฐบาลได้อนุมัติกฎหมายที่จำกัดเสรีภาพในการชุมนุมโดยสงบ โดยสั่งห้ามการชุมนุมของบุคคลมากกว่า 50 คนเป็นการชั่วคราว, ประกาศห้ามคนไปเยี่ยมบ้านพักคนชรา รวมถึงปิดโรงเรียนมัธยมศึกษาและมหาวิทยาลัย โรงเรียนประถมศึกษายังคงเปิดอยู่ ส่วนหนึ่งเพื่อให้บุคลากรทางการแพทย์หลีกเลี่ยงการอยู่บ้านกับลูก ๆ

หน่วยงานสาธารณสุขได้ออกคำแนะนำคือ หากเป็นไปได้ ให้ทำงานจากที่บ้าน หลีกเลี่ยงการเดินทางโดยไม่จำเป็นภายในประเทศ มีส่วนร่วมในการเว้นระยะห่างทางสังคม และสำหรับคนที่อายุมากกว่า 70 ปี ให้อยู่บ้านให้มากที่สุด ตลอดจนขอแนะนำให้ผู้ที่มีอาการเพียงเล็กน้อยที่อาจเกิดจากโควิด-19 อยู่บ้าน รัฐบาลประกาศยกเลิกคาเรนสดอก (karensdag) หรือวันแรกโดยไม่ต้องจ่ายลาป่วย และระยะเวลาหนึ่งที่สามารถอยู่บ้านโดยได้รับค่าจ้าง โดยไม่ต้องมีใบรับรองแพทย์ได้เพิ่มขึ้นจาก 7 วันเป็น 21 วัน

การระบาดใหญ่ทำให้ระบบการรักษาพยาบาลของสวีเดนอยู่ภายใต้ความตึงเครียด โดยการดำเนินงานหลายหมื่นรายการถูกเลื่อนออกไปตลอดทั้งปี และมีเพียงการดูแลฉุกเฉินรวมถึงการดูแลที่เกี่ยวข้องกับโควิดเท่านั้นที่พร้อมให้บริการในช่วงฤดูหนาวที่เพิ่มสูงขึ้น ในขั้นต้น โรงพยาบาลในสวีเดนและโรงงานอื่น ๆ ได้รายงานว่าอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลขาดแคลน โรงพยาบาลในสวีเดนสามารถเพิ่มขีดความสามารถในเวชบำบัดวิกฤตในช่วงเริ่มต้นของการระบาดใหญ่ แต่ระบบสุขภาพของสต็อกโฮล์มยังคงถูกบดบังอย่างหนักในช่วงฤดูหนาว โดยมีการใช้เตียงผู้ป่วยหนัก 99 เปอร์เซ็นต์ภายในวันที่ 18 ธันวาคม และเมืองประสบปัญหาการขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์^[11]

เมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2564 ประมาณ 10 เดือนหลังจากที่การระบาดกลายเป็นเรื่องร้ายแรง กฎหมายได้ผ่านการอนุญาตให้มีข้อจำกัดมากกว่าที่กฎหมายเคยกำหนดไว้ กฎหมายใหม่อนุญาตให้จำกัดจำนวนผู้มาเยือนร้านค้า ซึ่งขัดแย้งกับคำแนะนำก่อนหน้า และนายกรัฐมนตรีกล่าวว่ากำลังพิจารณาล็อกดาวน์ทั่วไป^[12][13] แม้ว่าจะยังไม่เกิดขึ้นในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2564 โดยก่อนหน้านี้ ข้อจำกัดอยู่บนพื้นฐานของกฎหมายที่มีอยู่ เช่น กฎหมายว่าด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ซึ่งอนุญาตให้จำกัดจำนวนผู้เข้าชมงานวัฒนธรรม รวมถึงกีฬา และร้านอาหาร

ณ วันที่ 22 มีนาคม 2566 มีผู้ป่วยยืนยันสะสม 2,701,192 รายและเสียชีวิต 23,851 รายที่ยืนยันจากโควิด-19^[3] ในประเทศสวีเดน โดยที่เทศมณฑลสต็อกโฮล์มได้รับผลกระทบมากที่สุด (ในช่วงระลอกแรก)^[1][14] ประเทศสวีเดนมีจำนวนผู้ป่วยและผู้เสียชีวิตที่ได้รับการยืนยันมากกว่าประเทศในแถบสแกนดิเนเวียทั้งหมดหลายเท่าตัวที่มีประชากรใกล้เคียงกัน แม้ว่าประเทศในทวีปยุโรปอื่น ๆ อีกหลายแห่ง^[ไหน?] จะมีอัตราการติดเชื้อและเสียชีวิตต่อหัวที่สูงกว่าสวีเดน เกือบครึ่งของผู้เสียชีวิตได้อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา^[15][16][17] ซึ่งเป็นสัดส่วนที่คล้ายกับประเทศอื่น ๆ ในยุโรป^[18]