ขบวนการขาว

ขบวนการขาว (รัสเซีย: Бѣлое движеніе/Белое движение, อักษรโรมัน: Beloye dvizheniye, สัทอักษรสากล: [ˈbʲɛləɪ dvʲɪˈʐenʲɪɪ]) และกองกำลังทหารติดอาวุธที่เรียกตัวเองว่า กองทัพขาว (Бѣлая Армія/Белая Армия, Belaya Armiya), ยังเป็นที่รู้จักกันคือ ไวท์การ์ด (Бѣлая Гвардія/Белая Гвардия, Belaya Gvardiya), ทหารการ์ดขาว หรือเรียกอย่างง่ายๆว่า พวกขาว (Бѣлые/Белые, Beliye) เป็นการรวมตัวกันที่หละหลวมของกองกำลังต่อต้านคอมมิวนิสต์ที่ต่อสู้รบกับคอมมิวนิสต์บอลเชวิก ยังเป็นที่รู้จักกันคือ พวกแดง ในสงครามกลางเมืองรัสเซีย (ค.ศ. 1917-1922/3) และไปยังขอบเขตที่เล็กน้อย ยังคงดำเนินการอย่างต่อเนื่อง, ในขณะที่กลุ่มผู้ก่อการกำเริบทางทหารจากภายนอกและภายในของชายแดนรัสเซียในไซบีเรีย จนกระทั่งถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง (ค.ศ. 1939-1945)

ขบวนการขาว Бѣлое движенiе Белое движение
มีส่วนร่วมในสงครามกลางเมืองรัสเซีย (ค.ศ. 1917-1923)
ธงชาติจักรวรรดิรัสเซีย, ถูกใช้แพร่หลายในขบวนการขาว
ปฏิบัติการ	ในรัสเซีย: 1917–23 ในต่างประเทศ: จนกระทั่งปี ค.ศ. 1960
แนวคิด	การต่อต้านบอลเชวิค การต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ ชาตินิยมรัสเซีย ราชาธิปไตยนิยม (บางส่วน) อนุรักษนิยม เสรีนิยม (บางส่วน)
ผู้นำ	รัฐบาลชั่วคราวแห่งรัสเซียทั้งปวง: อะเลคซันดร์ คอลชัค (1918–20) กองทัพตะวันตกเฉียงเหนือ: นีโคไล ยูเดนิช (1919–20) กองทัพอาสา: ลาฟร์ คอร์นิลอฟ (1917–18) กองทัพรัสเซียใต้: อันตอน เดนีคิน (1918–20) ปิออตร์ วรานเกล (1920) ในทรานไบคาล: กริกอรี่ เซมโยนอฟ (1917–21) Also: Mikhail Diterikhs (1922) Anatoly Pepelyayev (1923)
กำลังพล	2,400,000
ถือกำเนิดที่	กองทัพจักรวรรดิรัสเซีย
เปลี่ยนเป็น	ผู้อพยพขาว
พันธมิตร	พันธมิตรประเทศนานาชาติ: จักรวรรดิบริติช  สหรัฐอเมริกา  ญี่ปุ่น สาธารณรัฐจีน[1] รัฐบาลเป่ยหยาง สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3  เชโกสโลวาเกีย โปแลนด์  กรีซ  อิตาลี  โรมาเนีย  เซอร์เบีย ฝ่ายอื่นๆ คอสแซคดอน คอสแซคคูบาน  เอสโตเนีย  ลัตเวีย อาร์มีเนีย มองโกเลีย Landeswehr
ปรปักษ์	1917–23: โซเวียตรัสเซีย สาธารณรัฐตะวันออกไกล โซเวียตลัตเวีย โซเวียตยูเครน CWP of Estonia พรรคประชาชนมองโกเลีย อาสาสมัครคอมมิวนิสต์จีน 1923:  สหภาพโซเวียต Makhnovschyna กองทัพเขียว Left SR Ukraine Northern Caucasus
การสู้รบและสงคราม	1917–23: สงครามกลางเมืองรัสเซีย แนวรบใต้ แนวรบเหนือ แนวรบตะวันออก Yakut Revolt 1921: Mongolian Revolution of 1921 1924: June Revolution in Albania[2] 1929: Sino-Soviet conflict 1934: Soviet invasion of Xinjiang[3] 1937: Islamic rebellion in Xinjiang[4]

ในช่วงสงครามกลางเมืองรัสเซีย ขบวนการขาวเป็นขบวนการทางการเมืองขนาดใหญ่ เป็นตัวแทนของขบวนการความคิดเห็นทางการเมืองในรัสเซีย ได้พร้อมใจกันในการต่อต้านคอมมิวนิสต์บอลเชวิก จากผู้นิยมระบอบสาธารณรัฐ-ที่โน้มเอียงไปยังชนชั้นกลางเสรีนิยม และผู้นิยมประชาธิปไตยสังคม Kerenskyite ที่ได้รับผลประโยชน์จากการปฏิวัติเดือนกุมภาพันธ์ เมื่อปี ค.ศ. 1917 บนฝ่ายซ้าย ไปยังตัวแทนของผู้นิยมพระเจ้าซาร์และคริสตจักรรัสเซียออร์ทอดอกซ์ของนิกายอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์บนฝั่งขวา

ภายหลังจากความปราชัยของพวกเขา ยังคงหลงเหลือและสืนสานต่อของขบวนการในหลายองค์กร บางส่วนที่มีเพียงการสนับสนุนที่จำกัด ที่ยังคงยั่งยืนอย่างกว้างขวางของผู้อพยพขาว (White émigré) ชุมชนในนอกต่างประเทศ จนกระทั่งการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในการปฏิวัติยุโรปตะวันออก ปี ค.ศ. 1989 และตามมาด้วยการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในปี ค.ศ. 1990-1991 กลุ่มชุมชนผลัดถิ่นที่ต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์นี้มักจะถูกแบ่งแยกระหว่างเสรีนิยมและกลุ่มอนุรักษนิยมมากยิ่งขึ้น กับบางส่วนที่ยังคงคาดหวังจากการฟื้นฟูราชวงศ์โรมานอฟ รวมถึงผู้อ้างสิทธิ์หลายคนในราชบังลังก์ที่ว่างเปล่า เช่น นิโคลัส โรมานอฟ, เจ้าชายแห่งรัสเซีย (ค.ศ. 1924-2014) ที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่ในอิตาลีและเจ้าชายอันดรูว์ โรมานอฟ (ประสูติในปี ค.ศ. 1923) ที่อยู่ในสหรัฐอเมริกาและผู้อพยพคนอื่นๆที่ยังคงคาดหวังสำหรับสาธารณรัฐประชาธิปไตยรัฐธรรมนูญที่แท้จริงในรัสเซีย