ช่องแคบโกลเดนเกต
ช่องแคบโกลเดนเกต (อังกฤษ: Golden Gate Strait) เป็นช่องแคบบนชายฝั่งตะวันตกของทวีปอเมริกาเหนือที่เชื่อมอ่าวซานฟรานซิสโกกับ มหาสมุทรแปซิฟิก[2] โดยมีแหลมของคาบสมุทรซานฟรานซิสโกและคาบสมุทรมารินกำหนดขอบเขต สะพานโกลเดนเกตได้ทอดข้ามช่องแคบนี้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1937 พื้นที่ชายฝั่งทั้งหมดและน่านน้ำโดยรอบในช่องแคบนี้อยู่ภายใต้การจัดการของเขตพื้นที่สันทนาการแห่งชาติโกลเดนเกต
| ช่องแคบโกลเดนเกต Golden Gate Strait | |
|---|---|
| ประตูทองคำ (Chrysopylae) ปากอ่าวซานฟรานซิสโก (Boca del Puerto de San Francisco) | |
 แผนที่แสดงที่ตั้งของช่องแคบโกลเดนเกต | |
 วิวทัศน์มุมมองพาโนรามามองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ เหนือสะพานโกลเดนเกต ทอดสายตาสู่มหาสมุทรแปซิฟิก | |
| ที่ตั้ง | ระหว่างคาบสมุทรซานฟรานซิสโกและแหลมมาริน |
| พิกัด | 37°49′N 122°30′W / 37.81°N 122.50°W |
| ชนิด | ช่องแคบ |
| ช่วงกว้างที่สุด | 3 ไมล์ (4.8 กิโลเมตร) |
| ความลึกสูงสุด | 115 เมตร (377 ฟุต)[1] |
| เมือง | ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ |
ธรณีวิทยา
ในช่วงยุคสุดท้ายของยุคน้ำแข็ง เมื่อระดับน้ำทะเลต่ำกว่าปัจจุบันหลายร้อยฟุต แม่น้ำแซคราเมนโตที่ได้รับน้ำจากธารน้ำแข็งและแม่น้ำซานโฮควินได้ร่วมกันกัดกร่อนร่องน้ำลึกผ่านชั้นหินเบื้องล่างระหว่างทางสู่มหาสมุทร (กระบวนการที่คล้ายกันได้สร้างหุบผาฮัดสันแคนยอนใต้น้ำนอกชายฝั่งรัฐนิวยอร์กและนิวเจอร์ซีย์)
ปัจจุบันช่องแคบโกลเดนเกตเลื่องชื่อในแวดวงธรณีวิทยาเนื่องจากความลึกและกระแสน้ำเชี่ยวที่รุนแรงจากมหาสมุทรแปซิฟิก วังน้ำวนขนาดเล็กและน้ำวนวนจำนวนมากสามารถก่อตัวขึ้นในน้ำ ด้วยสภาพแวดล้อมที่ท้าทาย ประกอบด้วยกระแสน้ำแรง พื้นท้องทะเลอันขรุขระ และหมอกหนา ช่องแคบโกลเดนเกตจึงกลายเป็นสุสานเรืออับปางกว่า 100 ลำ[3]