ซิมโฟนีหมายเลข 9 (เบทโฮเฟิน)
ซิมโฟนีหมายเลข 9 ในบันไดเสียง ดี ไมเนอร์ (เยอรมัน: 9. Sinfonie in d-Moll) ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน รู้จักกันในชื่อ คอรัลซิมโฟนี (อังกฤษ: Choral Symphony) เป็นผลงานซิมโฟนีชิ้นสุดท้ายที่เบทโฮเฟินแต่งได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ เริ่มแต่งเมื่อราว ค.ศ. 1818 แล้วเสร็จออกแสดงครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1824 ที่เวียนนา ในแค็ตตาล็อกผลงานของเบทโฮเฟินระบุหมายเลขโอปุส 125 (Opus 125) ถูกใช้เป็นเพลงประจำสหภาพยุโรปมาตั้งแต่ ค.ศ. 1993[1][2] และสภายุโรป[3] ตั้งแต่ ค.ศ. 1972[4]
| ลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน: ซิมโฟนีหมายเลข 9 ในบันไดเสียง ดี ไมเนอร์ โอปุส 125 * | |
|---|---|
 ความทรงจำแห่งโลกโดยยูเนสโก | |
 โน้ตดนตรีต้นฉบับของเบทโฮเฟิน | |
| ที่เก็บรักษา | หอสมุดแห่งรัฐ เบอร์ลิน, บ้านเบทโฮเฟิน, หอจดหมายเหตุการแพร่สัญญาณเยอรมัน |
| ประเทศ |  เยอรมนี |
| ภูมิภาค ** | ยุโรปและอเมริกาเหนือ |
| อ้างอิง | [1] |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2001/2544 |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีความทรงจำแห่งโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
คอรัลซิมโฟนีเป็นผลงานที่ใช้เสียงร้องเป็นส่วนหนึ่งของดนตรี โดยในมูฟเมนต์ที่ 4 ใช้เสียงนักร้องโซโล 4 คน ประกอบกับการร้องประสานเสียง คำร้องที่ใช้นำมาจากโคลงภาษาเยอรมัน Ode an die Freude ("Ode to Joy") ของฟรีดริช ชิลเลอร์
ซิมโฟนีบทนี้แบ่งออกเป็น 4 ท่อน ได้แก่
- I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
- II. Scherzo: Molto vivace - Presto
- III. Adagio molto e cantabile - Andante Moderato - Tempo Primo - Andante Moderato - Adagio - Lo Stesso Tempo
- IV. Presto; Allegro molto assai (Alla marcia); Andante maestoso; Allegro energico, sempre ben marcato
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ซิมโฟนีหมายเลข 9 (เบทโฮเฟิน)