สภายุโรป

สภายุโรป^[3](อังกฤษ: Council of Europe, CoE; ฝรั่งเศส: Conseil de l'Europe, CdE) เป็นองค์การระหว่างรัฐบาลระดับภูมิภาค (regional intergovernmental organisation) ที่ตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2492 เพื่อส่งเสริมสิทธิมนุษยชน ประชาธิปไตย และหลักนิติธรรม ในรัฐสมาชิก 46 รัฐที่มีประชากรรวมกัน 675 ล้านคน เป็นองค์กรต่างหากจากสหภาพยุโรปที่มีสมาชิก 27 ประเทศ ซึ่งมักจะสับสนกันโดยส่วนหนึ่งก็เพราะใช้ธงยุโรปเหมือนกัน แต่สภายุโรปไม่สามารถออกกฎหมายที่บังคับใช้ได้โดยไม่เหมือนกับสหภาพยุโรป

สภายุโรป

ตราสัญลักษณ์
ธง
ก่อตั้ง	สนธิสัญญาลอนดอน ค.ศ. 1949
ประเภท	องค์การระหว่างรัฐบาลระดับภูมิภาค
สํานักงานใหญ่	สทราซบูร์ ประเทศฝรั่งเศส
ที่ตั้ง	ทวีปยุโรป, ทวีปอเมริกาเหนือ (กรีนแลนด์, แคริบเบียนเนเธอร์แลนด์), ทวีปเอเชีย (ไซบีเรีย, อานาโตเลีย, จอร์เจีย, ไซปรัส, อาร์มีเนีย และอาเซอร์ไบจาน), ทวีปอเมริกาใต้ (เฟรนช์เกียนา), โอเชียเนีย (เฟรนช์พอลินีเชีย),ทวีปแอฟริกา (เซวตา, เมลียา, เรอูว์นียง, มายอต)
สมาชิก	รัฐสมาชิก 46 รัฐ 5 สภาสังเกตการณ์ 3 สมัชชาสังเกตการณ์
ภาษาทางการ	อังกฤษ, ฝรั่งเศส ภาษาอื่นที่ใช้: เยอรมัน, อิตาลี[1][2]
เลขาธิการ	Thorbjørn Jagland
รองสมัชชา	Gabriella Battaini-Dragoni
ประธานรัฐสภาสมัชชา	Anne Brasseur
ประธานคณะกรรมการรัฐมนตรี	Edmond Panariti
ประธานรัฐสภา	Jean-Claude Frécon
เว็บไซต์	www.coe.int

ส่วนของสภายุโรปที่รู้จักกันดีที่สุดก็คือศาลสิทธิมนุษยชนยุโรป (European Court of Human Rights) ซึ่งตัดสินคดีตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิมนุษยชนยุโรป (European Convention on Human Rights) งานของสภายุโรปมีผลเป็นมาตรฐาน กฎบัตร และอนุสัญญาที่อำนวยความร่วมมือกันระหว่างประเทศยุโรปโดยเป็นองค์กรที่ให้คำแนะนำ

ส่วนของสภาตามกฎหมายก็คือ คณะรัฐมนตรี (Committee of Ministers) ที่ประกอบด้วยรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของรัฐสมาชิกแต่ละรัฐ และสมัชชารัฐสภา (Parliamentary Assembly) ซึ่งประกอบด้วยรัฐสภาแห่งชาติของรัฐสมาชิกแต่ละรัฐ ส่วนกรรมาธิการเพื่อสิทธิมนุษยชน (Commissioner for Human Rights) เป็นสถาบันอิสระภายในสภายุโรป โดยได้รับมอบหมายให้โปรโมตความสำนึกและความเคารพในสิทธิมนุษยชนในรัฐสมาชิก ส่วนเลขาธิการแห่งสภายุโรป (Secretary General of the Council of Europe) เป็นหัวหน้ากองเลขาธิการขององค์การ

สำนักงานใหญ่อยู่ที่เมืองสทราซบูร์ ประเทศฝรั่งเศส ภาษาทางการขององค์การคือภาษาอังกฤษและฝรั่งเศส แต่ว่าคณะรัฐมนตรี สมัชชารัฐสภา และ Congress of the Council of Europe ก็ใช้ภาษาเยอรมัน อิตาลี ตุรกี รัสเซียในงานบางอย่างด้วยเหมือนกัน^[4]