ปืนกลเอ็ม1919 บราวนิง
เอ็ม1919 บราวนิง เป็นปืนกลกลางที่มีขนาด .30 คาลิเบอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในช่วงศตวรรษที่ 20 โดยเฉพาะในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สงครามเกาหลี และสงครามเวียดนาม เอ็ม1919 ได้ถูกพบเห็นในการเข้าประจำการในฐานะปืนประจำตัวของทหารราบเบา, ปืนกลติดตั้งใกล้กับกระบอกปืนใหญ่รถถัง(coaxial), อาวุธติดตั้งบนยานพาหนะ(mounted) เครื่องบินรบ และปืนกลต่อต้านอากาศยานโดยสหรัฐและประเทศอื่นๆอีกมากมาย เอ็ม1919 หลายกระบอกได้ถูกบรรจุด้วยกระสุนขนาด 7.62×51มม. เนโท และยังคงใช้งานอยู่จนถึงทุกวันนี้
| ปืนกล คาลิเบอร์.30, บราวนิง, เอ็ม1919 | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | ปืนกลขนาดกลาง ปืนกลอเนกประสงค์ (M1919A6) |
| แหล่งกำเนิด | สหรัฐอเมริกา |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 1919–ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | ดู ผู้ใช้ |
| สงคราม | สงครามบานานา สมัยขุนศึก สงครามโลกครั้งที่สอง การปฏิวัติชาติอินโดนีเซีย สงครามเกาหลี การก่อการกำเริบฮุกบาลาฮับ สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง[1] วิกฤตการณ์คองโก สงครามเวียดนาม สงครามแอลจีเรีย[2] การบุกครองอ่าวหมู สงครามโรดีเซีย สงครามหกวัน The Troubles in Northern Ireland สงครามกลางเมืองไนจีเรีย สงครามกลางเมืองโซมาเลีย สงครามกลางเมืองลาว สงครามกลางเมืองเอลซัลวาดอร์ สงครามกลางเมืองเลบานอน[3] สงครามกลางเมืองกัมพูชา ความขัดแย้งที่กีวู[4] สงครามกลางเมืองลิเบียครั้งที่หนึ่ง สงครามกลางเมืองลิเบียครั้งที่สอง สงครามกลางเมืองซีเรีย[5] ความขัดแย้งอื่นๆ |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | จอห์น เอ็ม บราวนิง |
| ช่วงการออกแบบ | 1919 |
| บริษัทผู้ผลิต | Buffalo Arms Corporation Rock Island Arsenal Saginaw Steering Gear division of General Motors |
| ช่วงการผลิต | 1919–1945 |
| จำนวนที่ผลิต | 438,971[6] |
| แบบอื่น | A1; A2; A3; A4; A5; A6; M37 และ AN/M2 |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 31 ปอนด์ (14 กิโลกรัม) (M1919A4) |
| ความยาว |
|
| ความยาวลำกล้อง | 24 นิ้ว (610 มิลลิเมตร) |
| กระสุน |
|
| การทำงาน | Recoil-operated/short-recoil operation. Closed bolt. |
| อัตราการยิง | 400–600 round/min (1200–1500 for AN/M2 variant) |
| ความเร็วปากกระบอก | 2,800 ฟุตต่อวินาที (850 เมตรต่อวินาที) |
| ระยะหวังผล | 1,500 หลา (1,400 เมตร) (ช่วงที่มีประสิทธิภาพสูงสุด) |
| ระบบป้อนกระสุน | 250-round belt |
เอ็ม1919 เป็นรุ่นที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นด้วยการระบายความร้อนด้วยอากาศจากปืนกลแบบมาตรฐานของสหรัฐในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เอ็ม1917 ที่มีการระบายความร้อนด้วยน้ำที่ถูกออกแบบโดยจอห์น เอ็ม บราวนิง การก่อกำเนิดของปืนกลอเนกประสงค์ในปี ค.ศ. 1950 ได้ผลักดัน เอ็ม1919 ให้เข้ามามีบทบาทรองในหลายๆกรณี โดยเฉพาะภายหลังจากการเข้ามาของเอ็ม 60 ในการประจำการในกองทัพสหรัฐ กองทัพเรือสหรัฐได้ดัดแปลงปืนหลายกระบอกด้วยกระสุนขนาด 7.62มม. เนโท และถูกกำหนดให้กลายเป็นปืนกลติดตั้งประจำเรือที่ชื่อว่า เอ็มเค21 มอด 0 พวกมันได้ถูกใช้งานโดยทั่วไปบนเรือแม่น้ำในปี ค.ศ. 1960 และ 1970 ในเวียดนาม หลายประเทศในองค์กรเนโทก็ได้ดัดแปลงตัวอย่างให้มีขนาด 7.62 และสิ่งเหล่านี้ยังคงใช้งานได้ดีในปี ค.ศ. 1990 เช่นเดียวกับปัจจุบันในบางประเทศ
การดัดแปลงที่มีความคล้ายคลึงกับเอ็ม1917 ยังได้มีการผลิตปืนกล เอ็ม2 ที่มีขนาดใหญ่ ซึ่งใช้หลักการทำงานบนพื้นฐานและโครงสร้างเดียวกัน แต่ยิงกระสุนขนาด .50 คาลิเบอร์ที่ทรงพลังยิ่งกว่า เอ็ม 1919 นั้นมีความโดดเด่นด้วยขนาดที่เล็กกว่าและทั่วบริเวณลำกล้องจะมีหลุมเล็กๆหลายหลุมที่ถูกใช้ในรุ่นส่วนใหญ่
ผู้ใช้จากอดีตและปัจจุบัน
แอลจีเรีย[ต้องการอ้างอิง]
แองโกลา
อาร์เจนตินา[7]
ออสเตรเลีย[8]
ออสเตรีย: 1,605 M1919A4s, known as MG-A4. Used into the 1970s.[9]
บังกลาเทศ
บราซิล
โบลิเวีย
บอตสวานา[10]
บุรุนดี[11]
แคนาดา[11]
สาธารณรัฐแอฟริกากลาง[12]
ชิลี[13]
สาธารณรัฐจีน: imported and copied in various arsenals during the warlord era[14]
โคลอมเบีย[15][11]
คอสตาริกา[11]
Brigade 2506[16]
เดนมาร์ก: 7.62 MG M/52[17][11]
สาธารณรัฐโดมินิกัน[18][11]
อียิปต์
เอลซัลวาดอร์[11]
เอสโตเนีย
เอธิโอเปีย[19]
ฟินแลนด์[ต้องการอ้างอิง]
ฝรั่งเศส[20]
Democratic Forces for the Liberation of Rwanda[4]
กาบอง[11]
กรีซ[11]
กัวเตมาลา[11]
เฮติ[11]
บริติชฮ่องกง: Royal Hong Kong Regiment
ฮ่องกง
อินเดีย
อินโดนีเซีย
อิหร่าน[11]
ไอร์แลนด์[21]
อิสราเอล[11][22]
อิตาลี[11]
ญี่ปุ่น: used post-war[23]- แม่แบบ:Country data Katanga[24]
เกาหลีใต้[11]
ลาว: Received M1919A4 and M1919A6 from US Government during Vietnam War and Laotian Civil War.[25]
ไลบีเรีย[11]
ลิเบีย
ลักเซมเบิร์ก[ต้องการอ้างอิง]
มาดากัสการ์
มอลตา
มอริเตเนีย[11]
เม็กซิโก[11]
มองโกเลีย
โมร็อกโก[ต้องการอ้างอิง]
พม่า
เนปาล[ต้องการอ้างอิง]
เนเธอร์แลนด์
นิวซีแลนด์[26]
นิการากัว[ต้องการอ้างอิง]
ไนจีเรีย[27]
ปานามา[11]
ฟิลิปปินส์[28]
โปรตุเกส[29]
โรมาเนีย
โรดีเชีย[30][31]
เซียร์ราลีโอน[32]
โซมาเลีย[33]
แอฟริกาใต้[11][34]
สหภาพโซเวียต
สเปน[11]
สวีเดน[35]
ซีเรีย[5]- ไต้หวัน[11]
ไทย[11]
ตูนิเซีย[11]
ตุรกี[36]
สหราชอาณาจักร[37]
สหรัฐ[38]
อุรุกวัย[11]
เวียดนามใต้[39]
เวียดนาม[40]
ซาอีร์[4]
อ้างอิง
บรรณานุกรม
- Dolf L. Goldsmith, The Browning Machine Gun, Vol I & II
- Drabkin, Artem. The Red Air Force at War: Barbarossa & the retreat to Moscow – Recollections of Fighter Pilots on the Eastern Front. Barnsley (South Yorkshire), Pen & Sword Military, 2007. ISBN 1-84415-563-3
- Rottman, Gordon L. (20 Feb 2014). Browning .30-caliber Machine Guns. Weapon 32. Osprey Publishing. p. 68. ISBN 9781780969213.
- Smith, Joseph E. (1969). Small Arms of the World (11 ed.). Harrisburg, Pennsylvania: The Stackpole Company. ISBN 9780811715669.