ประเทศไลบีเรีย

ไลบีเรียเป็นประเทศในแอฟริกาตะวันตกที่ก่อตั้งโดยคนผิวสีจากประเทศสหรัฐอเมริกา การอพยพของชาวแอฟริกันอเมริกัน ทั้งที่เป็นอิสระและเพิ่งได้รับอิสรภาพ ได้รับทุนและจัดการโดย American Colonization Society (ACS) อัตราการเสียชีวิตของผู้ตั้งถิ่นฐานเหล่านี้สูงที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ที่บันทึกไว้อย่างแม่นยำ จากผู้อพยพ 4,571 คนที่มาถึงไลบีเรียระหว่างปี พ.ศ. 2363 ถึง พ.ศ. 2386 มีเพียง 1,819 คนเท่านั้นที่รอดชีวิต ในปี ค.ศ. 1846 โจเซฟ เจนกินส์ โรเบิร์ตส์ผู้ว่าการผิวสีคนแรกของไลบีเรียร้องขอให้สภานิติบัญญัติไลบีเรียประกาศเอกราช แต่ในลักษณะที่จะอนุญาตให้พวกเขาติดต่อกับ ACS ได้ สภานิติบัญญัติเรียกร้องให้มีการลงประชามติซึ่งไลบีเรียเลือกเอกราช เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2390 กลุ่มผู้ลงนาม 11 รายประกาศให้ไลบีเรียเป็นประเทศเอกราช ACS รวมถึงรัฐบาลของรัฐทางตอนเหนือหลายแห่งและการตั้งอาณานิคมในท้องถิ่นยังคงให้เงินและผู้อพยพในช่วงปลายทศวรรษ 1870 รัฐบาลสหรัฐฯ ปฏิเสธที่จะดำเนินการตามคำขอจาก ACS ให้ไลบีเรียเป็นอาณานิคมของอเมริกาหรือจัดตั้งอารักขาอย่างเป็นทางการเหนือไลบีเรีย แต่ได้ใช้ "อารักขาทางศีลธรรม" เหนือไลบีเรีย โดยเข้าแทรกแซงเมื่อภัยคุกคามปรากฏต่อการขยายอาณาเขตหรืออำนาจอธิปไตยของไลบีเรีย เมื่อได้รับเอกราชจากไลบีเรีย โรเบิร์ตได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดีคนแรกของไลบีเรีย ไลบีเรียยังคงได้รับเอกราชตลอดช่วงแย่งชิงเพื่อแอฟริกาโดยมหาอำนาจอาณานิคมของยุโรปในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ขณะที่ยังคงอยู่ในขอบเขตอิทธิพลของอเมริกา ประธานาธิบดี วิลเลียม ฮาวเวิร์ด แทฟต์ ให้การสนับสนุนสหรัฐต่อไลบีเรียเป็นลำดับความสำคัญของนโยบายต่างประเทศของเขา ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1920 เศรษฐกิจมุ่งเน้นไปที่การแสวงหาผลประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ อุตสาหกรรมยางโดยเฉพาะบริษัท Firestone ครองเศรษฐกิจ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2523 ไลบีเรียถูกควบคุมทางการเมืองโดยลูกหลานของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวแอฟริกัน - อเมริกันดั้งเดิมซึ่งรู้จักกันในนาม Americo-Liberians ซึ่งประกอบด้วยประชากรส่วนน้อย การโค่นล้มระบอบการปกครองของอเมริกา-ไลบีเรียอย่างรุนแรงในปีนั้นนำไปสู่สงครามกลางเมืองสองครั้งที่ทำลายล้างประเทศครั้งแรกตั้งแต่ปี 1989–1997 และครั้งที่สองตั้งแต่ ปี 1999–2003

ประวัติศาสตร์ยุคแรก

นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าชนพื้นเมือง หลายคน ในไลบีเรียอพยพมาจากทางเหนือและตะวันออกระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 12 ถึง 16 นักสำรวจชาวโปรตุเกสได้ติดต่อกับผู้คนในดินแดนซึ่งต่อมารู้จักกันในชื่อ "ไลบีเรีย" ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1462 พวกเขาตั้งชื่อพื้นที่ว่า Costa da Pimenta (Pepper Coast) หรือ Grain Coast เนื่องจากมีพริกไทยมากมายซึ่งกลายเป็นที่ต้องการ ในการทำอาหารยุโรป

ในปี ค.ศ. 1602 ชาวดัตช์ได้จัดตั้งด่านการค้าที่แกรนด์เคปเมาท์แต่ได้ทำลายมันในอีกหนึ่งปีต่อมา ในปี ค.ศ. 1663 ชาวอังกฤษได้ตั้งกระทู้ซื้อขายสินค้าบนชายฝั่งพริกไทย ไม่มีการตั้งถิ่นฐานที่รู้จักโดยชาวยุโรปอีกจนกระทั่งการมาถึงในปี พ.ศ. 2364 ของคนผิวดำจากสหรัฐอเมริกา

ประเทศไลบีเรียแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 15 เทศมณฑล (counties) โดยแต่ละมณฑลจะแบ่งย่อยออกเป็น เขต (districts) ได้แก่

เทศมณฑล	เมืองหลัก	ประชากร[8]	พื้นที่[8]	ก่อตั้งเมื่อ
โบมี	ทับแมนบูร์ก	82,036	750 ตารางไมล์ (1,942 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1984
บอง	กบาร์นกา	328,919	3,387 ตารางไมล์ (8,772 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1964
บาร์โพลู	โบพูลู	83,758	3,741 ตารางไมล์ (9,689 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 2001
แกรนด์แบสซา	บิวแคนัน	224,839	3,064 ตารางไมล์ (7,936 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1839
แกรนด์เคปเมานต์	รอเบิตส์พอร์ต	129,055	1,993 ตารางไมล์ (5,162 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1844
แกรนด์เกเดห์	ซเวดรู	126,146	4,048 ตารางไมล์ (10,484 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1964
แกรนด์ครู	บาร์เคลย์วิลลี	57,106	1,504 ตารางไมล์ (3,895 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1984
โลฟา	วอยน์จามา	270,114	3,854 ตารางไมล์ (9,982 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1964
มาร์กีบี	คาคาตา	199,689	1,010 ตารางไมล์ (2,616 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1985
แมริแลนด์	ฮาร์เปอร์	136,404	887 ตารางไมล์ (2,297 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1857
มอนต์เซอร์ราโด	เบนสันวิลล์	1,144,806	737 ตารางไมล์ (1,909 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1839
นิมบา	ซานนิควิลลี	468,088	4,460 ตารางไมล์ (11,551 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1964
ริเวอร์เซสส์	ริเวอร์เซสส์	65,862	2,160 ตารางไมล์ (5,594 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1985
ริเวอร์กี	ฟิชทาวน์	67,318	1,974 ตารางไมล์ (5,113 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 2000
ไซโน	กรีนวิลล์	104,932	3,914 ตารางไมล์ (10,137 ตารางกิโลเมตร)	ค.ศ. 1843

ความสัมพันธ์กับราชอาณาจักรไทย

ความสัมพันธ์ด้านการทูต

ประเทศไทยและสาธารณรัฐไลบีเรียได้สถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกัน เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2510 ความสัมพันธ์ระหว่างกันราบรื่นมาโดยตลอด ประเทศไทยมอบหมายให้สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงดาการ์ มีเขตอาณารับผิดชอบไลบีเรีย ส่วนไลบีเรียมอบให้สถานเอกอัครราชทูตไลบีเรียประจำประเทศญี่ปุ่น มีเขตอาณาครอบคลุมประเทศไทย ทั้งนี้ ไลบีเรียเคยแต่งตั้งนายอภิชาติ ชโยภาส เป็นกงสุลกิตติมศักดิ์ไลบีเรียประจำประเทศไทย อย่างไรก็ตาม โดยที่ในปี พ.ศ. 2550 ไลบีเรียได้ยกเลิกกงสุลกิตติมศักดิ์ทั่วโลก จึงได้มีการถอดถอนกงสุลกิตติมศักดิ์ไลบีเรียประจำประเทศไทยเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2550

การมีคู่ครองหลายคน

หนึ่งในสามของหญิงชาวไลบีเรียในช่วงอายุ 15–49 แต่งงานโดยมีคู่ครองหลายคน^[9] โดยจารีตประเพณีอนุญาตให้ชายมีภรรยาสูงสุด 4 คน^[10]

ระบบการวัด

ไลบีเรียเป็นหนึ่งในสามประเทศที่ยังไม่ใช้ระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ (ระบบเมตริก) ส่วนอีกสองประเทศคือสหรัฐ^[a] และประเทศพม่า^[b]

รัฐบาลไลบีเรียเริ่มเปลี่ยนผ่านจากหน่วยตามธรรมเนียมของสหรัฐไปเป็นระบบเมตริก^[13] อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงยังคงค่อยเป็นค่อยไป โดยรายงานรัฐบาลใช้ทั้งหน่วยตามธรรมเนียมของสหรัฐกับหน่วยเมตริกควบกัน^[14][15] ใน ค.ศ. 2018 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์และอุตสาหกรรมไลบีเรียประกาศว่า รัฐบาลไลบีเรียแตรียมประกาศใช้ระบบเมตริก^[16]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศไลบีเรีย

วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Liberia

• Chief of State and Cabinet Members เก็บถาวร 2020-10-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Liberia. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• Liberia from UCB Libraries GovPubs.
• ประเทศไลบีเรีย ที่เว็บไซต์ Curlie
• Liberia profile from the BBC News.
• Liberia profile from the African Studies Centre Leiden Country portal.
• "Liberia Maps", Perry–Castañeda Library, University of Texas at Austin.
• Wikimedia Atlas of Liberia