รัฐปะลิส
ปะลิส[3] หรือ เปอร์ลิซ[3] หรือเดิมสะกดว่า ปลิศ[4] และ เปอร์ลิศ[5] (มลายู: Perlis, ڤرليس) มีชื่อเต็มคือ เปอร์ลิซอินเดอรากายางัน (Perlis Indera Kayangan, ڤرليس ايندرا كايڠن) เป็นรัฐที่เล็กที่สุดในมาเลเซีย อยู่ทางตอนเหนือสุดของมาเลเซียตะวันตก และติดชายแดนประเทศไทย
รัฐปะลิส Negeri Perlis | |
|---|---|
| เนอเกอรีเปอร์ลิซอินเดอรากายางัน Negeri Perlis Indera Kayangan | |
| การถอดเสียงต่าง ๆ | |
| • มลายู | Perlis (รูมี) ڤرليس (ยาวี) |
 ธง  ตราอาร์ม | |
| เพลง: อามินอามินยาราบัลจาลิล | |
 | |
| พิกัด: 6°30′N 100°15′E / 6.500°N 100.250°E | |
| เมืองหลวง | กางาร์ |
| เมืองเจ้าผู้ครอง | อาเรา |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา |
| • รายา | สมเด็จพระราชาธิบดีซัยยิด ซีรอญุดดีน |
| • มุขมนตรี | อัซลัน มัน (BN-UMNO) |
| พื้นที่[1] | |
| • ทั้งหมด | 819 ตร.กม. (316 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2019)[2] | |
| • ทั้งหมด | 254,400 คน |
| • ความหนาแน่น | 310 คน/ตร.กม. (800 คน/ตร.ไมล์) |
| ดัชนีรัฐ | |
| • ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (2010) | 0.779 (สูง) (อันดับที่ 8) |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย) |
| รหัสไปรษณีย์ | 01xxx ถึง 02xxx |
| รหัสโทรศัพท์ | 04 |
| ทะเบียนพาหนะ | R |
| เข้าร่วมสหพันธรัฐมาลายา | 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1948 |
| รับเอกราชเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมาลายา | 31 สิงหาคม ค.ศ. 1957 |
| เว็บไซต์ | www |
ประชากรของรัฐมีจำนวน 198,335 คน ในปี 2543 ในจำนวนนี้เป็นชาวมลายูประมาณ 166,200 คนหรือร้อยละ 78, ชาวจีน 24,000 คนหรือร้อยละ 17, ชาวอินเดีย 3,700 คน และอื่น ๆ 5,400 คน) เมืองหลวงของรัฐปะลิสคือกางาร์ เมืองที่เป็นที่ประทับของเจ้าผู้ครองนครคืออาเรา นอกจากนี้เมืองการค้าสำคัญบริเวณชายไทย-มาเลเซียคือปาดังเบอซาร์ ส่วนเมืองท่าของรัฐซึ่งเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของรัฐคือกัวลาเปอร์ลิซ
ประวัติ
ปะลิสเดิมเป็นส่วนหนึ่งของเมืองไทรบุรี แม้ว่าบางครั้งจะอยู่ภายใต้การปกครองของสยามหรืออาเจะฮ์ก็ตาม หลังจากสยามปราบไทรบุรีได้ในปี พ.ศ. 2364 (ค.ศ. 1821) อังกฤษก็รู้สึกว่าผลประโยชน์ของตนในเมืองเประถูกคุกคาม
ผลทำให้ในปี พ.ศ. 2369 (ค.ศ. 1826) เกิดข้อตกลงระหว่างสยามและสองรัฐมลายูในนามของเจ้าผู้ครองนคร ในสนธิสัญญาเบอร์นีได้เนรเทศสุลต่านอาห์มัด ตาจุดดิน ออกจากตำแหน่งเจ้าผู้ครองนครไทรบุรี ไม่สามารถกลับเข้ามาปกครองได้อีกจนกระทั่งปี พ.ศ. 2385 (ค.ศ. 1842) โดยยอมรับอำนาจของสยามในที่สุด
แต่อย่างไรก็ตาม จากความไม่ไว้วางใจของสยามในตัวเจ้าผู้ครองนคร ทำให้สยามแยกไทรบุรีออกเป็นสี่ส่วนขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร ได้แก่ สตูล ปะลิส ไทรบุรี และกะปังปาสู
ซัยยิด ฮุสเซน ญะมาลุลลัยล์ ผู้มีพื้นเพมาจากอำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา ซึ่งเป็นหลานของสุลต่านไทรบุรี ได้กลายเป็นรายาองค์แรกของเมืองปะลิส ผู้สืบสกุลของรายาองค์นี้ยังคงปกครองปะลิส แต่เป็นในฐานะรายา แทนที่ฐานะสุลต่าน
ต่อมา สนธิสัญญาอังกฤษ–สยาม พ.ศ. 2452 บังคับให้สยามต้องสละเมืองปะลิสให้กับอังกฤษ พร้อม ๆ กับเมืองไทรบุรี เมืองกลันตัน และเมืองตรังกานู โดยอังกฤษได้แต่งตั้งผู้แทนของอังกฤษขึ้นในเมืองอาเรา
เศรษฐกิจ
เศรษฐกิจของรัฐส่วนใหญ่เป็นด้านเกษตรกรรม เช่น ข้าว น้ำตาล และการประมงเป็นสำคัญ ส่วนด้านอุตสาหรรมส่วนใหญ่เป็นอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดเล็ก
ศาสนา
ชาวรัฐปะลิสนับถือศาสนาตามลำดับดังต่อไปนี้ อิสลามร้อยละ 87.9, พุทธร้อยละ 10, ฮินดูร้อยละ 0.8, คริสต์ร้อยละ 0.6, ศาสนาพื้นบ้านของจีน ร้อยละ 0.2 และไม่มีศาสนาร้อยละ 0.2
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- Official Perlis State Government web site เก็บถาวร 2018-07-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Web site of His Majesty, the Raja of Perlis เก็บถาวร 2009-04-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Articles on Perlis เก็บถาวร 2006-09-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Perlis caves and tin mines เก็บถาวร 2009-01-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Virtual Perlis Web information เก็บถาวร 2006-08-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน