วันวัฒนธรรม

วันวัฒนธรรมจัดขึ้นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2491 เพื่อรำลึกถึงการประกาศรัฐธรรมนูญของญี่ปุ่นหลังสงครามเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2489^[1]

วันที่ 3 พฤศจิกายน ถือเป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2411 โดยเรียกว่า เทนโช-เซตสุ (ญี่ปุ่น: 天長節; โรมาจิ: Tenchō-setsu) ซึ่งเป็นวันหยุดที่จัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่วันประสูติของจักรพรรดิผู้ครองราชย์ในเวลานั้นหรือจักรพรรดิเมจิ หลังจากการเสียชีวิตของจักรพรรดิเมจิในปี พ.ศ. 2455 วันที่ 3 พฤศจิกายนจะหยุดเป็นวันหยุดจนถึงปี พ.ศ. 2470 เมื่อวันเกิดของเขาเป็นวันหยุดเฉพาะของตัวเองหรือที่เรียกว่า เมจิ-เซ็ตซุ (ญี่ปุ่น: 明治節; โรมาจิ: Meiji-setsu) ต่อมาได้ถูกยกเลิกหลังจากการประกาศวันวัฒนธรรมในปี พ.ศ. 2491^[1]

เนื่องจากวันวัฒนธรรมมีขึ้นเพื่อส่งเสริมศิลปะและความพยายามทางวิชาการด้านต่างๆ รัฐบาลท้องถิ่นและจังหวัดมักเลือกวันนี้เพื่อจัดแสดงงานศิลปะเทศกาลวัฒนธรรมและขบวนพาเหรด ยกตัวอย่างเช่นในฮาโกเนะในจังหวัดคานางาวะจะมีการจัดขบวนฮาโกเนะไดเมียว (ญี่ปุ่น: 箱根大名行列; โรมาจิ: Hakone Daimyō Gyōretsu ) ในทุก ๆ ปีเพื่อแสดง เสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายสมัยเอโดะ^[2] โรงเรียนประถมและมัธยมมักจะจัดเทศกาลวัฒนธรรม^[3]

ตั้งแต่ปี 1936 เป็นต้นมามีการจัดพิธีมอบรางวัลเครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรมอันทรงเกียรติ^[4] โดยจักรพรรดิมอบให้แก่ผู้ที่มีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ ศิลปะ หรือวัฒนธรรมอย่างมีนัยสำคัญ นับเป็นหนึ่งในเกียรติประวัติสูงสุดที่ราชวงศ์จักรพรรดิมอบให้ รางวัลนี้ไม่จำกัดเฉพาะชาวญี่ปุ่น ตัวอย่างเช่นมอบให้กับนักบินอวกาศอพอลโล 11 เมื่อเดินทางกลับจากดวงจันทร์ได้สำเร็จเช่นเดียวกับ โดนัลด์ คีน นักวิชาการด้านวรรณกรรม

วันวัฒนธรรมตามสถิติเป็นหนึ่งในวันที่อากาศดีสุดในปี ระหว่างปี พ.ศ. 2508-2539 มีเพียงสามปีที่มีฝนตกในโตเกียวในวันวัฒนธรรม^[5]