สนธิสัญญาสยาม–ฝรั่งเศส ร.ศ. 125

สนธิสัญญาสยาม–ฝรั่งเศส ร.ศ. 125^[1] (อังกฤษ: Franco–Siamese Treaty of 1907; ฝรั่งเศส: Traité français–siamois de 1907) เป็นสนธิสัญญาระหว่าง ราชอาณาจักรสยาม (ต่อมาคือ ประเทศไทย) ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ กับสาธารณรัฐฝรั่งเศส ในสมัยของประธานาธิบดีอาร์ม็อง ฟาเลียร์ (Armand Fallières) ซึ่งได้มีการลงนามสนธิสัญญาฉบับนี้ที่กรุงเทพมหานครเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2449 (ตรงกับ ร.ศ. 125 และ ค.ศ. 1907) และรัฐสภาฝรั่งเศสได้ให้สัตยาบันเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2450 (ตรงกับ ร.ศ. 126 และ ค.ศ. 1907) สนธิสัญญาฉบับนี้มีสาระสำคัญคือ:

สนธิสัญญาสยาม-ฝรั่งเศส
ร.ศ. 125

สนธิสัญญาระหว่างพระเจ้าแผ่นดินสยามกับประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ฉบับลงนาม ณ กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 23 มีนาคม รัตนโกสินทรศก 125
สำเนาสนธิสัญญาฯ ฉบับภาษาไทย
ประเภท	สนธิสัญญา
บริบท	สยามยกมณฑลบูรพาให้กับสาธารณรัฐฝรั่งเศส ฝรั่งเศสยอมคืน ตราด‎ และ ด่านซ้าย ให้กับสยาม ฝรั่งเศสไม่ยอมคืน ปัจจันตคิรีเขตร ให้กับสยาม
วันลงนาม	23 มีนาคม พ.ศ. 2449
ที่ลงนาม	กรุงเทพมหานคร
วันมีผล	21 มิถุนายน พ.ศ. 2450
ผู้ลงนาม	รัชกาลที่ 5 อาร์ม็อง ฟาเลียร์
ภาคี	ราชอาณาจักรสยาม สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3
ภาษา	ภาษาไทย ภาษาฝรั่งเศส
หนังสือสัญญาระหว่างกรุงสยามกับกรุงฝรั่งเศส ลงวันที่ 23 มีนาคม ร.ศ. 125 ที่ วิกิซอร์ซ

• สยามยกสิทธิการปกครองและบังคับบัญชาเหนือมณฑลบูรพาอันได้แก่เมืองพระตะบอง เมืองเสียมราฐ และเมืองศรีโสภณให้แก่ฝรั่งเศส
• ฝรั่งเศสยอมคืนดินแดนเมืองด่านซ้ายและเมืองตราด‎และเกาะทั้งหลาย ภายใต้แหลมลิงลงไปจนถึงเกาะกูดให้กับสยาม (แต่ไม่คืนปัจจันตคิรีเขตรให้กับสยาม)
• ฝรั่งเศสได้ทำพิธีส่งมอบคืนเมืองตราด‎และเมืองด่านซ้ายให้กับสยามในวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2450 (ตรงกับ ร.ศ. 126 และ ค.ศ. 1907)^[2]