เกาสฺยง

เกาสฺยง (จีน: 高雄; พินอิน: Gāoxióng; เวด-ไจลส์: Kao¹-hsiung², Kaohsiung; เป่อ่วยยี: Ko-hiông) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า นครเกาสฺยง (Kaohsiung City) เป็นหนึ่งในนครปกครองโดยตรงหกแห่งในการปกครองสาธารณรัฐจีน ตั้งอยู่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศตรงข้ามกับช่องแคบไต้หวัน โดยอาณาเขต 2,947.62 ตารางกิโลเมตรแล้วจึงนับเป็นนครที่มีพื้นที่มากที่สุด และโดยจำนวนประชากรราว 2.77 ล้านคนแล้วจึงถือเป็นเมืองซึ่งผู้คนหนาแน่นที่สุดเป็นอันดับสาม และใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของไต้หวัน^[4]

นครเกาสฺยง 高雄市 ทากาโอะ, ต๊าเก้า
นครปกครองโดยตรง
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: เส้นขอบฟ้าของเกาสฺยง, พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเกาสฺยง, สระบัว, พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์เกาสฺยง, ยอดเขทางใต้ของยฺวี่ชาน, ระบบขนส่งมวลชนเร็วเกาสฺยง
ธง โลโก้ (รูปอักษร 高 ที่ทำให้ทันสมัย)
ที่มาของชื่อ: จังหวัดทากาโอะ
สมญา:  The Harbor City (Gangdu), The Maritime Capital, The Waterfront City
นครเกาสฺยงในหมู่เกาะไต้หวัน
พิกัด: 22°38′N 120°16′E / 22.633°N 120.267°E / 22.633; 120.267
ประเทศ	สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
ศูนย์กลาง	เขตหลิงหย่า (สำนักงานนายกเทศมนตรี) เขตฟ่งชาน
เขต	38 หยานเฉิง กู่ชาน จั่วหยิง หนานสื่อ ซันหมิน ซินซิง เฉียนจิน หลิงหย่า เฉียนเจิ้น ฉี่จิน เซี่ยวกั่ง ฟ่งชาน หลินหยวน ต้าเหลียว ต้าชู่ ต้าเช่อ เหรินหวู่ เหนี่ยวซง กังชาน เฉี่ยวโต๋ ยั่นเจ๋า เถียนเหลียว อาเหลียน ลู่จู๋ หูเน่ย์ เฉียติ้ง หย่างอาน หมี่ตั๋ว สี่กวน ฉี่ชาน เหม่โหน๋ง ลิ่วกุย เจี่ยเซียน ชานหลิน เน่เหมิน เม่าหลิน เถาหยวน หน้าหม่าเซี่ย
การปกครอง
• องค์กร	รัฐบาลนครเกาสฺยง สภานครเกาสฺยง
• นายกเทศมนตรี	เฉิน ฉีไม่ (DPP)
พื้นที่[1][2]
• นครปกครองโดยตรง	2,951.85 ตร.กม. (1,139.72 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	363 ตร.กม. (140 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	4 จาก 22
ความสูง	9 เมตร (30 ฟุต)
ประชากร  (ตุลาคม 2019)[3]
• นครปกครองโดยตรง	2,773,127 คน
• อันดับ	3 จาก 22
• ความหนาแน่น	940 คน/ตร.กม. (2,400 คน/ตร.ไมล์)
• เขตเมือง[2]	2,565,000 คน
• ความหนาแน่นเขตเมือง	7,100 คน/ตร.กม. (18,000 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+8 (เวลามาตรฐานแห่งชาติ)
รหัสไปรษณีย์	800–852
รหัสพื้นที่	07
รหัส ISO 3166	TW-KHH
ดอกไม้	ชบา (Hibiscus rosa-sinensis)
ต้นไม้	สกุลงิ้ว (Bombax ceiba)
เว็บไซต์	www.kcg.gov.tw/en (ในภาษาอังกฤษ)

นครเกาสฺยง
"เกาสฺยง" ในอักษรจีน
ชื่อภาษาจีน
ภาษาจีน	高雄市
ความหมายตามตัวอักษร	การถอดเสียงภาษาญี่ปุ่นของชื่อซีรายาเก่า
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Gāoxióng Shì จู้อิน ㄍㄠ   ㄒㄩㄥˊ   ㄕˋ กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Gaushyong Shyh เวด-ไจลส์ Kao¹-hsiung² Shih⁴ ทงย่งพินอิน Gaosyóng Shìh อักษรโรมันแบบเยล Gāusyúng Shr̀ MPS2 Gāushiúng Shr̀ IPA [káu.ɕʊ̌ŋ ʂɻ̩̂] ภาษาแคะ พักฟ้าซื้อ Kô-hiùng-sṳ ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน ยฺหวิดเพ็ง Gou1hung4 Si5 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Ko-hiông-chhī ไถหลัว Ko-hiông-tshī
ชื่อภาษาญี่ปุ่น
คันจิ	高雄市
คานะ	たかおし
การถอดเสียง โรมาจิ Takao-shi

เมืองนี้ตั้งขึ้นเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17 และนับแต่นั้นก็เจริญเติบใหญ่จากหมู่บ้านย่านค้าขนาดเล็กขึ้นมาเป็นศูนย์กลางการปกครอง เศรษฐกิจ การขนส่ง การประดิดประดอย การก่อเรือ และอุตสาหกรรมทางภาคใต้ตามลำดับ ทางเครือข่ายวิจัยโลกาภิวัฒน์และเมืองโลก (Globalization and World Cities Research Network) จัดประเภทไว้ในระดับ แกมมา^[5]

ท่าเรือเกาสฺยงเป็นท่าเรือที่ใหญ่และคึกคักที่สุดในประเทศไต้หวัน^[6] ในขณะที่ท่าอากาศยานนานาชาติเกาสฺยง (Kaohsiung International Airport) รองรับเมืองเกาสฺยงและมีจำนวนผู้โดยสารมากเป็นอันดับสองของประเทศ ขณะที่ระบบรถไฟฟ้าใต้ดินของเมืองนั้นเรียก การรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนเกาสฺยง (Kaohsiung Mass Rapid Transit) และเริ่มให้บริการเมื่อต้นปี 2008 เมืองเกาสฺยงยังเป็นที่ตั้งบัณฑิตยสถานและกองบัญชาการกองทัพเรือสาธารณรัฐจีน ทั้งเคยเป็นเจ้าภาพกีฬาโลก 2009 (2009 World Games) ซึ่งจัดการแข่งขันกีฬาระดับชนิดที่ไม่มีในโอลิมปิกส์ด้วย