เมาลานา ญะลาลุดดิน มุฮัมมัด รูมี

เมาลานา ญะลาลุดดิน มุฮัมมัด รูมี (เปอร์เซีย: جلال‌الدین محمد رومی) เป็นกวีเอกของอิหร่าน เกิดที่เมืองบัลค์เมื่อ พ.ศ. 1750 ซึ่งสมัยนั้น อยู่ภายใต้การปกครองของมุฮัมมัด ชาห์แห่งควาร์ชมา ต่อมา ครอบครัวของรูมีได้ออกจากเมืองบัลค์ไปเมื่อ พ.ศ. 1762 บิดาของรูมีได้อพยพออกไปเพราะปัญหาศึกสงครามไปอยู่ที่เมืองซารันเดห์ในตุรกีและเมืองรูมที่เป็นเมืองหลวงของเซลญูก

ญะลัลลุดดิน มูฮัมหมัด รูมี
อนุเสาวรีย์ของรูมีที่บูคา
เกิด	30 กันยายน ค.ศ.1207 บัลค์ (ปัจจุบันคือประเทศอัฟกานิสถาน),[1] หรือวัคช์ (ปัจจุบันคือประเทศทาจิกิสถาน),[2][3] อาณาจักรควาเรซเมียน
เสียชีวิต	17 ธันวาคม ค.ศ.1273 (66 ปี) คอนยา (ปัจจุบันคือประเทศตุรกี), รัฐสุลต่านแห่งรุม
สุสาน	สุสานเมาลานารูมี, พิพิธภัณท์เมาลานา, คอนยา, ประเทศตุรกี
ตำแหน่ง	เมาลานา[4]
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
มีอิทธิพลต่อ	ญามี, ชาฮ์ อับดุลลาตีฟ บฮิตตัย, กาซี นัซรุล อิสลาม, อับโดลโฮซเซน ซาร์รินกูบ, อับโดลการีม โซโรว์ช, โฮซเซน เอลาฮี โกมเชอ์, มุฮัมหมัด อิกบัล
ได้รับอิทธิพลจาก	มุฮัมมัด, อัลเฆาะซาลี, มุฮักเกก เตรเมซี, บาฮา-อุด-ดิน ซาการียา, อัตตาร, ซานัย, อบูซัยด์ อบูลค็อยร์, ฮารากานี, บายาซิด บิสตามี, สุลต่านวะลัด, ชามส์ ตับรีซ

รูมีได้ศึกษาลัทธิซูฟีจากบูรอา นุดดีน ติรมีซี จนได้เป็นผู้รู้ทางศาสนาคนหนึ่ง ต่อมา ในพ.ศ. 1787 รูมีได้พบกับชัมส์ ตับรีช ซึ่งทั้งคู่สนิทสนมกันมาก ต่อมา ชัมส์ ตับรีชได้หายสาบสูญไปใน พ.ศ. 1790 รูมีจึงแต่งบทโอดครวญเพื่อระลึกถึงชัมส์ที่เรียกว่าดิวานชัมส์ตับรีช ต่อมา ซอลาซุดดีน ซาร์กูบ ผู้ช่วยเหลือรูมีในการสั่งสอนสานุศิษย์ได้เสียชีวิตลงอีก รูมีโศกเศร้ามาก ในช่วง 10 ปีสุดท้ายของชีวิต รูมีได้เขียนบทกวีที่ยิ่งใหญ่ชื่อมัษนาวี เขาเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 1816 ที่เมืองรูมหรือเมืองโดเนียในตุรกี รวมอายุได้ 66 ปี