เฮพาริน

เฮปาริน (อังกฤษ: heparin) เป็นสารไกลโคซามิโนไกลแคน ที่มีหมู่ซัลเฟตอยู่จำนวนมาก ใช้กันแพร่หลายในฐานะเป็นยาต้านการแข็งตัวของเลือดแบบฉีด และยังเป็นชีวโมเลกุลที่มีความหนาแน่นของประจุลบมากที่สุดเท่าที่รู้จักอีกด้วย^[2] นอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นสารต้านการแข็งตัวของเลือดเคลือบบนผิวภายในของวัสดุที่ใช้ในการทดลองและอุปกรณ์ทางการแพทย์อย่างหลอดทดลองและเครื่องฟอกเลือดได้อีกด้วย เฮปารินที่มีคุณภาพระดับใช้เป็นยานั้นได้จากเนื้อเยื่อเมือกของสัตว์เช่นลำไส้หมูหรือปอดวัว^[3]

เฮพาริน

ข้อมูลทางคลินิก
การอ่านออกเสียง	/ˈhɛpərɪn/ HEP-ər-in
AHFS/Drugs.com	โมโนกราฟ
ข้อมูลทะเบียนยา	US DailyMed: Heparin
ช่องทางการรับยา	การฉีดเข้าหลอดเลือดดำ, การฉีดเข้าชั้นใต้ผิวหนัง
รหัส ATC	B01AB01 (WHO) C05BA03 S01XA14
กฏหมาย
สถานะตามกฏหมาย	US: ℞-only In general: ℞ (Prescription only)
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
ชีวประสิทธิผล	ไม่แน่นอน
การเปลี่ยนแปลงยา	ตับ
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	1.5 ชั่วโมง
การขับออก	ปัสสาวะ[1]
ตัวบ่งชี้
ชื่อตามระบบ IUPAC ดูที่โครงสร้างของเฮปาริน
เลขทะเบียน CAS	9005-49-6 Y โซเดียม: 9041-08-1 Y
PubChem CID	22833565
IUPHAR/BPS	4214
DrugBank	DB01109 N
ChemSpider	17216115 Y
UNII	T2410KM04A
ChEMBL	CHEMBL526514 Y
ECHA InfoCard	100.029.698
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C12H19NO20S3
มวลต่อโมล	593.45 g·mol−1
InChI InChI=1S/C26H41NO34S4/c1-4(28)27-7-9(30)8(29)6(2-52-63(43,44)45)53-24(7)56-15-10(31)11(32)25(58-19(15)21(36)37)55-13-5(3-62(40,41)42)14(60-64(46,47)48)26(59-22(13)38)57-16-12(33)17(61-65(49,50)51)23(39)54-18(16)20(34)35/h5-19,22-26,29-33,38-39H,2-3H2,1H3,(H,27,28)(H,34,35)(H,36,37)(H,40,41,42)(H,43,44,45)(H,46,47,48)(H,49,50,51)/t5-,6+,7+,8+,9+,10+,11+,12-,13-,14+,15-,16-,17+,18+,19-,22-,23?,24+,25+,26-/m0/s1 Y Key:ZFGMDIBRIDKWMY-PASTXAENSA-N Y
7Y (what is this?)  (verify)
สารานุกรมเภสัชกรรม

แม้สารนี้จะมีใช้เป็นสารต้านการแข็งตัวของเลือดอยู่ทั่วไปในการแพทย์แต่บทบาททางสรีรวิทยาที่แท้จริงนั้นยังไม่เป็นที่แน่ชัด เนื่องจากส่วนใหญ่แล้วสมบัติการต้านการแข็งตัวในเลือดนั้นได้จาก heparan sulfate proteoglycans ที่มาจากเซลล์บุผิว endothelium^[4] ส่วนใหญ่เฮปารินมักถูกเก็บอยู่ใน secretory granule ของ mast cell และจะถูกปล่อยออกมาก็ต่อเมื่ออยู่ในหลอดเลือดของเนื้อเยื่อที่กำลังมีการบาดเจ็บ มีการเสนอว่าหน้าที่ที่แท้จริงของเฮปารินไม่ใช่การต้านการแข็งตัวของเลือดแต่เป็นเพื่อป้องกันบริเวณเนื้อเยื่อที่กำลังมีการบาดเจ็บอยู่นั้นจากแบคทีเรียและสิ่งแปลกปลอมอื่นๆ^[5] นอกจากนี้ยังพบว่ามีเฮปารินอยู่ในสิ่งมีชีวิตหลายสปีชีส์ รวมทั้งสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่ไม่มีระบบการแข็งตัวของเลือดด้วย