แครนเบอร์รี
| แครนเบอร์รี | |
|---|---|
 | |
| พุ่มแครนเบอร์รีกับผลที่บางส่วนอยู่ใต้น้ำ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Asterids |
| อันดับ: | Ericales |
| วงศ์: | Ericaceae |
| สกุล: | Vaccinium |
| สกุลย่อย: | Oxycoccus |
| Species | |
Vaccinium erythrocarpum | |
แครนเบอร์รี (อังกฤษ: cranberry) อยู่ในกลุ่มไม้พุ้มแคระไม่ผลัดใบหรือมีลำต้นเป็นเถายาว (trailing vine) ในจีนัสย่อย Oxycoccus ในจีนัส Vaccinium พบในพรุที่เป็นกรดตลอดบริเวณหนาวในซีกโลกเหนือ
ประวัติแครนเบอร์รี่
แครนเบอร์รี่มีต้นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือและแคนาดา เป็นผลไม้ในตระกูลเบอร์รี่ที่มีอายุยืน นิยมปลูกมากในแถบอเมริกา ยุโรป รัสเซียและแคนาดา ในสมัยโบราณชาวอเมริกันนำผลไม้ชนิดนี้มาประกอบอาหารหลากหลายชนิดเพื่อรับประทาน โดยเฉพาะชาวอังกฤษที่อพยพมาพำนักอาศัยอยู่ในอเมริกาสมัยก่อน นิยมใช้แครนเบอร์รี่ในวันขอบคุณพระเจ้า ก่อนจะถูกส่งแพร่กระจายในยุโรปในปี ค.ศ. 1820 และกลายเป็นผลไม้ที่มีชื่อเสียงนับแต่นั้นเป็นต้นมา เพราะมีสรรพคุณที่ช่วยให้ร่างกายต่อสู้กับเชื้อโรคต่าง ๆ[1]
แครนเบอร์รีจะให้สารอาหารดังนี้
- พลังงาน 46 กิโลแคลอรี
- ไฟเบอร์ 4.6 กรัม
- น้ำตาล 4.04 กรัม
- แคลเซียม 8 มิลลิกรัม
- แมกนีเซียม 6 มิลลิกรัม
- แมงกานีส 0.15 มิลลิกรัม
- ฟอสฟอรัส 13 มิลลิกรัม
- โพแทสเซียม 85 มิลลิกรัม
- โซเดียม 2 มิลลิกรัม
- วิตามินซี 13.3 มิลลิกรัม
- วิตามินเอ 60 IU
- วิตามินเค 5.1 ไมโครกรัม
- แคโรทีน 36 ไมโครกรัม
- ลูทีน และซีแซนทีน 91 ไมโครกรัม