แมเมิน

แมเมิน (อังกฤษ: mammon) หรือในภาษาฮีบรูว่า มัมโมน (ฮีบรู: ממון) เป็นศัพท์ปรากฎในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่ มีความหมายถึงเงิน สมบัติพัสถาน หรือสิ่งใดก็ตามที่แสดงถึงความมั่งคั่ง แต่ในสมัยกลาง แมเมินกลายเป็นตัวตนหนึ่งในฐานะเทพแห่งวัตถุสิ่งของ และบางครั้งก็ว่าเขาเป็นหนึ่งในเจ็ดเจ้านรกโดยถือเป็นตัวตนที่สะท้อน "โลภะ" อันเป็นหนึ่งในบาปเจ็ดประการ กวีชาวอังกฤษอย่างจอห์น มิลตัน เคยอธิบายไว้ในงานเขียนของเขาว่าแมเมินเป็นเทพตกสวรรค์ซึ่งให้ค่าสมบัติทางโลกเหนือสิ่งอื่นใด^[1] หนังสือนิรยภูมินุกรมระบุว่าแมเมินเป็นทูตจากนรกประจำประเทศอังกฤษ^[2]