โรคกลัวทะเล

โรคกลัวทะเล หรือ ทาลัสโซโฟเบีย (อังกฤษ: thalassophobia; กรีก: θάλασσα (thalassa) "ทะเล" และ φόβος (phobos) "กลัว")^[1] เป็นความกลัวแหล่งน้ำลึกอย่างต่อเนื่องและเข้มข้น ซึ่งอาจเป็นทะเล มหาสมุทร สระว่ายน้ำหรือทะเลสาปก็ได้ ทั้งนี้ ระวังสับสนกับโรคกลัวน้ำหรืออะควาโฟเบีย (aquaphobia) ซึ่งเป็นความกลัวคนละอย่างกัน โรคกลัวทะเลอาจประกอบด้วยความกลัวอยู่ในแหล่งน้ำลึก กลัวความเวิ้งว้างของทะเล คลื่นทะเล และความกลัวอยู่ห่างจากแผ่นดิน^[2] สาเหตุของโรคกลัวทะเลนั้นยังไม่ชัดเจนและยังเป็นหัวข้อวิจัยอยู่ เพราะแต่ละคนมีเหตุผลแตกต่างกันไป^[3] ความรุนแรงและอาการและอาการแสดงของโรคอาจเปลี่ยนแปลงและมีความซับซ้อนได้ โดยอาจมีช่วงที่ทุกข์ทรมานทางอารมณ์และกายภาพที่เกิดจากตัวกระตุ้นหลากหลาย^[4] การรักษาอาจมีการบำบัดและยาคลายกังวลผสมกัน และจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อรักษาในวัยเด็ก ซึ่งเป็นช่วงวัยที่พบโรคนี้มากที่สุด^[5]

โรคกลัวทะเล
นักดำน้ำที่อยู่ติดกับเรือดำน้ำ ความกลัวความกว้างใหญ่ของท้องทะเลที่เห็นในภาพนี้อาจจัดอยู่ในกลุ่มโรคกลัวทะเล
สาขาวิชา	จิตเวชศาสตร์ จิตวิทยาคลินิก
ระยะดำเนินโรค	กว่า 6 เดือน
การรักษา	การลดความรู้สึกอย่างเป็นระบบ การบำบัดโดยให้สัมผัส การให้คำปรึกษา การบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม ยา