Kontinänt

Topographisch verstoht mer unter eme Kontinänt e großi Landmasse, wu zämmehangt un dur Wasser oder anderi natyrligi Gränze ganz oder zmindescht fascht ganz abgränzt isch. Zem Byschpel wäre Landmasse, wu nume dur e schmali Landängi verbunde sin (wie Afrika un Asie) zmaischt as verschideni Kontinänt aagsääne.

Geologisch umfasst e Kontinänt au s Schelfbiet, wu derzue ghert, also dr Feschtlandssockel im Flachmeer. Di lychter kontinäntal Ärdkruschte, wu au d Feschtlandssockel derzue ghere, unterschaidet sich mit ere gringere Dichti vu 2,7 g/cm³ un ere andere chemische Zämmesetzig vu dr ozeanische Kruschte, wu ne mittleri Dichti vu rund 3,0 g/cm³ ufwyst.

Näbe däne bdoode git s au ne historisch-bolitischi Definition. Doderno isch e Kontinänt e groß Biet, wu us andere, zem Byschpel sozio-kulturälle Grind vu andere Großbiet vu dr Ärd z untersschaide isch. Wäg däre historisch-bolitische Perschpektive wird Europa as Kontinänt definiert, drotz ass es no dr erschte boode Definitione kai aigene Kontinänt wär.

D Verdailig vu dr Landmasse uf dr Ärd isch ständig im Wandel. D Kontinänt sin wäg dr Blattetektonik alliwyl in Bewegig un hän sich in dr Ärdgschic hat scho ne baarmol zue aim Superkontinänt veraint un sin derno wider in chlaineri Kontinänt usserander broche.

Dr Herodot het d Wält urspringli in drei Kontinänt ufdailt: Europa, Asie un Libye (Afrika). Syyni Dreidailig isch im gsamte Altertum un Mittelalter gängig gsii.

Syt in dr Neizyt no mee Kontinänt entdeckt wore sin, git s verschideni Aasichte iber d Aazahl, vor allem iber Zellig vu Europa un Asie un vu Nord- un Sidamerika.