S koreanische Alfabet

S koreanische Alfabet
SchrifttüpAlfabet
SproocheKoreanisch
ErfinderKönig Sejong
Entstande1443
Verwändigszit1446 bis hüte
Verwändet inKorea
China
Offiziell inNordkorea
Südkorea
Volksrepublik China
Abstammigmöögligerwiis z. D. vo dr ’Phagspa-Schrift
S koreanische Alfabet
BsundrigsD Buechstaabe wärde zu Silbe zämmegfasst
Unicodeblock

U+AC00..U+D7AF
U+1100..U+11FF
U+3130..U+318F

ISO 15924Hang
S Wort „Hangeul“ in Hangeul

S koreanische Alphabet (한글 Hangeul, Hangul, 조선글 Chosŏn’gŭl) isch e Buechstaabeschrift, wo für die koreanisch Sprooch verwändet wird.[1] Es handlet sich weder um e logografischi Schrift wie bi de chinesische Zäiche no um e Silbeschrift wie die japanische Hiragana oder Katakana. S modärne koreanische Alfabet bestoot grundsätzlig us 14 Konsonante und 10 Vokal. Die äinzelne Buechstaabe wärde zu Silbe zämmegfasst, so dass jedi Silbe im en imaginärs Kwadrat basst. S koreanische Alfabet isch im 15. Joorhundert erschaffe worde und isch mit chliine Verändrige hüte immer no die offizielli Schrift für s Koreanische[2] in Nordkorea, Südkorea und dr Volksrepublik China.

Form

Die modärni alfabetischi Räijefolg vo de koreanische Buechstaabe und iiri Nääme si in Nordkorea und in Südkorea e chli andersch.

Konsonante

In dr Dabälle unde nooche si d Konsonantebuechstaabe u. a. mit dr McCune-Reischauer- (MR), dr Yale- und dr so genannte „rewidierte Romanisierig“ (RR) vom südkoreanische Kultur- und Turismusministerium ufgfüert. D Räijefolg und d Nääme si Nordkoreanisch. Im Südkoreanische het s meereri verschidnigi Räijefolge.

BuechstaabeFonemNameMRYaleRRSchribwiis
​/⁠k⁠/​[ki.ɯk̚]기역k / gkg / k
​/⁠n⁠/​[ni.ɯn]니은nnn
​/⁠t⁠/​[ti.ɯt̚]디귿t / dtd / t
​/⁠l⁠/​[ɾi.ɯl]리을r / llr / l
​/⁠m⁠/​[mi.ɯm]미음mmm
​/⁠p⁠/​[pi.ɯp̚]비읍p / bpb / p
​/⁠s⁠/​[si.ɯt̚]시옷sss
​/⁠ŋ⁠/​ (/Ø/)[i.ɯŋ]이응– / ng– / ng– / ng
​/⁠ʦ⁠/​[ʦi.ɯt̚]지읒ch / j / tcj / t
/ʦʰ/[ʦʰi.ɯt̚]치읓ch’ / tchch / t
//[kʰi.ɯk̚]키읔k’ / kkhk
//[tʰi.ɯt̚]티읕t’ / ttht
//[pʰi.ɯp̚]피읖p’ / pphp
​/⁠h⁠/​[hi.ɯt̚]히읗h / –hh / –
//[tøːn.ɡi.ɯk̚]쌍기역kk / kkkkk / k
//[tøːn.di.ɯt̚]쌍디귿tt / ttttt / t
//[tøːn.bi.ɯp̚]쌍비읍pp / ppppp / p
//[tøːn.si.ɯt̚]쌍시옷ss / tssss / t
/ʦ͈/[tøːn.ʣi.ɯt̚]쌍지읒cch / tccjj / t

Vokal

D Vokalbuechstaabe und -Buchstaabekombinazione häi käni bsundrgi Nääme. D Lengi vo de Vokal isch im Koreanische bedütigsunderschäidend; in dr koreanische Schrift wird aber nit zwüsche lange und churze Vokal underschiide.

BuechstaabeFonemMcC-RYaleRRSchribwiis
/a/aaa
/ja/yayaya
/ə/ŏeeo
/jə/yeyeo
/o/ooo
/jo/yoyoyo
/u/uwuu
/ju/yuyuyu
/ɯ/ŭueu
/i/iii
/ɛ/aeayae
/jɛ/yaeyayyae
/e/eeye
/je/yeyeyye
/ø/oeoyoe
/y/uewiwi
/ɰi/ŭiuyui
/wa/wawawa
/wə/wewo
/wɛ/waewaywae
/we/weweywe

Silbeblöck

Aalut: [ʦʰo.səŋ] 초성 / 初聲
Nukleus: [ʦuŋ.səŋ] 중성 / 中聲
Uslut: [ʦoŋ.səŋ] 종성 / 終聲

Die äinzelne Buechstaabe wärde zu mee oder weniger kwadratische Blöck zämmegsetzt, wo jede ere Silbe entspricht. In jeder gschribnige Silbe git s drei Posizione: Aalut, Nukleus und Uslut. Bi Silbe, wo mit eme Vokal aafönge, wird die ersti Posizion mit em Zäiche gfüllt. In dr zwäite Posizion stoot e Vokal- oder Difthong-Buechstaabe. Die dritti Posizion wird äntwääder mit eme Konsonantebuechstaabe gfüllt oder blibt leer.

Je noch dr Form vo de Buechstaabe wärde die gschribnige Silbe underschidlig zämmegsetzt:

Bi ‹i und de Vokalzäiche, wo drvo abgläitet si, stoot s Zäiche für en Aalutkonsonant linggs.
Bischbil – ‹ha›, ‹hi›, ‹he›:

Bi ‹ɯ und de Vokalzäiche, wo drvo abgläitet si, stoot s Zäiche für en Aalutkonsonant oobe.
Bischbil – ‹ho›, ‹›, ‹hu›:

Bi de Difthong-Zäiche, wo e lange woogrächte und au e lange sänkrächte Strich häi, stoot s Zäiche für en Aalutkonsonant linggs oobe.
Bischbil – ‹hwa›, ‹hɰi›, ‹hwe›:

D Zäiche für en Uslutkonsonant stöön drunder.
Bischbil – ‹hak›, ‹hok›, ‹hwak›:

D Buechstaabe verändere bi dr Zämmesetzig iiri Form e chli, so dass d Silbe öbbe in e Kwadrat basst.

D Richdig vo dr Schrift

D Silbeblöck si ursprünglig so wie bi dr chinesische Schrift in Spalte vo oobe uf unde gschriibe worde und d Spalte vo rächts uf linggs. Büecher si doorum us öiropäischer Sicht „vo hinde“ glääse worde. Bi modärne Druckerzüügniss isch d Schribrichdig aber eso wie bi öiropäische Sprooche vo linggs uf rächts in Ziile vo oobe abwärts.

Litratuur

  • Young-Key Kim-Renaud (Hrsg.): The Korean alphabet. Its History and Structure. University of Hawaii Press, 1997.
  • Gari Keith Ledyard: The Korean Language Reform of 1446. The Origin, Background, and Early History of the Korean Alphabet. University of California Press, 1966. (Neuauflage: Singu Munhwasa, 1998)
  • S. Robert Ramsey: The Invention and Use of the Korean Alphabet. In: Ho-min Sohn (Hrsg.): Korean language in culture and society. University of Hawaii Press, 2006, S. 2–30.

Weblingg

 Commons: Hangul – Sammlig vo Multimediadateie

Fuessnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Koreanisches_Alphabet“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.