Abu Bakr al-Baghdadi

Al-Baghdadi tien un doctoráu n'estudios islámicos pola Universidá de Bagdag y empezó a interesase pola yihad tres la ocupación d'Estaos Xuníos d'Iraq nel añu 2003.^[7][3] Bagdagí, que nació en Samarra en 1971, xunir a la insurxencia contra la invasión d'Estaos Xuníos en 2003 que derrocó al dictador Sadam Husein.^[9]

En 2004, tuvo deteníu mientres once meses poles fuercies d'Estaos Xuníos nel centru de detención Camp Bucca. Ellí estableció rellaciones con exgenerales del réxime de Sadam Husein. N'avientu de 2004, foi lliberáu por una Xunta de Revisión y Publicación.

De 2010 a 2013, Estáu Islámicu formó parte d'Al Qaeda. L'alianza romper tres el cuestionamiento a l'autoridá del exipciu Aymán al-Zawahirí, el socesor d'Osama Bin Laden.

Tan solo un añu dempués del so ingresu, al-Baghdadi convertir nel líder de la organización dempués de que'l so antecesor fuera asesináu.^[10]

Según reveló'l diariu The Guardian el 18 de marzu del 2015, Abu Bakr al-Baghdadi sufrió un ataque aereu de la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos que lo mancó gravemente mientres se treslladaba col so convói per una ruta del autoproclamado califatu, el vastu territoriu que la so milicia arrampuñó a Iraq y Siria.^{[ensin referencies]}

Coles mesmes, The Guardian afirma que «les firíes d'Al-Baghdadi motivaron xuntes d'emerxencia de los dirixentes d'Estáu Islámicu, que, de primeres, pensaben que morrería y fixeron planes pa nomar otru líder».^{[ensin referencies]}

Abu Bakr al-Baghdadi, axuntáu con un grupu d'homes estremaos d'al Qaeda, establecieron una suerte de colonies nos territorios d'ente Iraq y Siria. En 2013, al-Baghdadi desafió abiertamente'l lideralgu d'Aymán al-Zawahirí, líder d'a los Qaeda, y l'Estáu Islámicu d'Iraq y el Llevante dixebrar d'esti grupu que fundó'l difuntu Bin Laden, aición que fizo crecer entá más la so fama ente los yihadistes. Dalgunos señalen que sol gobiernu de Sadam Husein yá yera un radical, pero otros afirmen que dempués de la invasión d'Iraq de 2003, al-Baghdadi asumió postures propies del yihadismu.^[11]

El 29 de xunu de 2014, Al-Baghdadi foi proclamáu califa (xefe d'Estáu y monarca absolutu) d'Estáu Islámicu d'Iraq y el Llevante (ISIS).^[12]

La so primer apaición pública realizar mientres les oraciones del vienres 4 de xunetu de 2014 na Gran Mezquita de Mosul según un videu colgáu n'Internet nel qu'apaez Al-Baghdadi xubíu a un púlpitu.^[12]

Abu Bakr al-Baghdadi, considérase califa d'Estáu Islámicu y comandante en xefe. De la mesma, repórten-y dos llugartenientes, Abu Muslim al Turkmani (foi ablayáu en Mosul, n'agostu de 2015, mientres un bombardéu dron d'Estaos Xuníos) y Abu Ali al-Anbari, que fueron antiguos xenerales del réxime de Sadam Husein.

Abu Muslim al Turkmani tien a cargu'l territoriu d'Estáu Islámicu nel norte d'Iraq y siete gobernador so los sos órdenes. Abu Ali al-Anbari remana los territorios ocupaos en Siria y tien cinco gobernador al so cargu. En total esti triunviratu gobierna a 8 millones de persones y cuenta con nueve consejo que funcionen en calter de ministerios.

El conseyu cimeru islámicu, el de la Sharia (compuestu por nueve especialistes na Llei Islámica), el militar, el llegal (disputes familiares ya infraiciones relixoses), el de seguridá, el d'intelixencia, el financieru, el d'asistencia a los yihadistes y el de medios de comunicación.

El 20 de xineru de 2015, el primer ministru iraquín, Haider al Abadi, espresó qu'al-Baghdadi sería mancáu de gravedá na ciudá d'Al Qaim, como resultáu d'un bombardéu.^[13]

Política social

Como adherente a una caña radical del islam suní, Abu Bakr al-Baghdadi estableció tolos sos decretos d'acordies con dicha ideoloxía nun reconociendo la validez d'otres escueles islámiques. Polo xeneral la so política nun falta enforma de la d'otros líderes islamistes alredor del mundu, solo estremándose nel usu más radical de la fuercia y una mayor interaición colos medios d'información y comunicación per parte de los sos siguidores.

De primeres el grupu terrorista tuvo financiáu polos reinos de la península arábiga nel so enfrentamientu al réxime de Bashar al-Asad en Siria. Sicasí, a midida que los militantes de Abu Bakr al-Baghdadi conquistaben territorios en Siria ya Iraq, empezaron a tener una mayor autonomía con altes posibilidaes de autofinanciación, por cuenta de los dividendos llograos per mediu del tráficu de combustible al controlar de forma direuta zones xeográfiques riques en petroleu, el tráficu d'antigüedaes,^[14] según el dineru n'efectivu llográu de los bancos asaltaos nes ciudaes y pueblos que cayen sol so control. Amás de los sos recursos económicos, Estáu Islámicu tien un considerable arsenal bélico arrebatáu a les fuercies armaes siries ya iraquines.

Al-Baghdadi impunxo darréu la llei sharía como llinia xeneral d'aición. En consecuencia con esto, una de les sos primeres decisiones foi ordenar que les muyeres fueren obligaes a cubrir les sos cares, inclusive los maniquíes nes tiendes, pa nun tentar a los homes con idees pecaminoses.^[15]

Informóse qu'una de les sos primeres decisiones foi ordenar la mutilación xenital femenina pa toles muyeres del califatu.^[16][17][18] Dellos blogueros suxurieron qu'esta información podría ser falsa y un intentu de desacreditar a Estáu Islámicu. Jenan Moussa, un corresponsal de la emisora Al AAan TV con sede en Dubái, publicó un tuit nel qu'aseguraba que los sos contactos en Mosul nun oyeren falar d'un edictu qu'impunxera felicidá práutica.^[19][20]

Otru lineamiento ye la intolerancia radical en contra d'otros grupos relixosos y comunidaes como los cristianos, chiítas, yazidíes, turcomanos y mandeos.^[21] Tou aquel consideráu infiel que nun opta por convertise al islam, ye presa d'execuciones sumarias y tratar de persones, lo que desencadenó un auténticu xenocidiu de tipu relixosu nes zones sol so control. Les sos cases fueron marcaes, los sos bienes robaos, les muyeres violaes y los neños asesinaos.^[22] Denunciáronse decapitaciones de persones, incluyendo neños, que se nieguen a la conversión, y l'esposición de los sos cadabres nes places públiques.^[23][24][25]Por razones como estes haise xeneráu un fenómenu de desplazamientu masivu escontra países vecinos, lo que desencadenó una grave crisis humanitaria.^[26][27]

Los tribunales islámicos del califatu impunxeron la pena capital a distintes práutiques criminales como la violación a muyeres musulmanes y el robu. De la mesma manera condergaron a muerte a les persones señalaes como homosexuales, adúlteres o qu'incurrieron en blasfemia, situaciones que so la so óptica tamién son consideraes como crímenes.^[28]

El grupu de Abu Bakr al-Baghdadi favoreció un usu estensivo y sofisticao de les redes sociales onde s'amuesen meyores de los llogros de la organización, fáense invitaciones a sumase a la causa d'Estáu Islámicu, dase una imaxe de la cotidianidá de la vida nel califatu y espublícense videos con execuciones de rehenes en respuesta a lo qu'ellos consideren agresiones d'Occidente.^[29]Casos mundialmente conocíos fueron les decapitaciones de rehenes occidentales como'l fotógrafu James Foley y el periodista Steven Sotloff y Peter Kassig, toos norteamericanos; dos ciudadanos británicos, unu d'ellos David Haines, que realizaba xeres pa la organización d'ayuda humanitaria francesa Acted, y el taxista Alan Henning, que cumplía llabores humanitarios pa una ONG, según los fusilamientos en masa de 250 prisioneros del exércitu siriu y 300 combatientes curdos.^[30][31]

Tamién, nun nuevu actu de barbarie, quemaron vivu dientro d'una xaula a un pilotu xordanu, que fuera fechu prisioneru cuando baltaron la so caza F-16 mientres los bombardeos efectuaos pola coalición. Foi insólitu que pa esta execución utilizaron la rede social Twitter por que los usuarios pudieren escoyer distintes formes d'execución.^{[ensin referencies]}

De la mesma, pola prohibición en Facebook y otra redes sociales, los yihadistes crearon y llanzaron apocayá'l sitiu CalifaceBook pa espublizar les sos aiciones militares y propaganda del grupu.^[32]

Amás del usu d'Internet, Estáu Islámicu emplega métodos propagandísticos tradicionales pa sociedaes con menos accesu a les teunoloxíes de la comunicación dixital, tal ye'l casu de la campaña al traviés de panfletos de doce páxina escritos en darí y pashtún distribuyíos nel norte de Paquistán y Afganistán que busca sumar nuevos reclutes a les files d'Estáu Islámicu.^[33]

Al igual qu'otros grupos yihadistes, Estáu Islámicu fai llamaos a los sos simpatizantes alredor del mundu pa perpetar aiciones individuales y aisllaes tres les llinies enemigues. Arriendes de la ofensiva na so contra de los aliaos occidentales, fíxose un llamamientu públicu a atentar contra la vida de ciudaes de los países que formen parte d'esta coalición.^[34] Ecos a esti llamáu repercutieron en países como Arxelia, Canadá y Francia onde individuos y pequeñes célules estremistes perpetaron ataques terroristes pa depués reivindicalos como obedientes a les órdenes de Baghdadi.

Mientres la ofensiva iraquina en Mosul en marzu de 2017, el primer ministru d'Iraq Haider al Abadi dixo qu'al-Baghdadi escapó de dicha ciudá dexándola en manes de xerarques militares yihadistes con órdenes p'actuar contra la ofensiva llevada a cabu. Amás espresó qu'anguaño s'atopa solo en Siria ente les llendes d'Iraq y Siria, pero dientro de Siria práuticamente solo y ensin naide en quien confiar.^[35][36][37]

El 9 de payares de 2014, l'aviación d'Estaos Xuníos bombardeó la zona onde supuestamente l'Estáu Islámicu calteníen una xunta, ente los cualos especulábase la posibilidá de que s'atopara al-Baghdadi. Pela so parte, el Gobiernu iraquín aseguró que la so aviación había bombardeado el día anterior esta rexón, y que foi'l so ataque'l qu'algamó a Al-Baghdadi. Amás, «estrozaron» un convói de diez vehículos armaos pela redolada de la ciudá de Mosul no qu'EE.XX. consideró un alcuentru” de líderes de la milicia yihadista wahabita. Tamién algamaron la ciudá d'Al Qaim, 290 km al oeste, xunto a la frontera con Siria.^[38]

El 20 de xineru de 2015, el primer ministru iraquín, Haider al Abadi, afirmó qu'al-Baghdadi fuera mancáu de gravedá na ciudá d'Al Qaim, como resultáu d'un bombardéu, y añadió salvar por casualidá y de milagru».^[39]

El 23 d'abril de 2015, l'Estáu Islámicu aparentemente confirmó qu'al-Baghdadi finara por causa de los sos graves mancaes, infligidas por un bombardéu'l 18 de marzu, según l'axencia de noticies iraquina Waradana, citada por RIA Novosti. Según esta fonte los terroristes xuraron de momentu llealtá al supuestu'l so nuevu líder, Abu Alaa Afri, na ciudá de Tal Afar.^[40]

El 16 de xunu de 2017, Rusia anunció matar a al-Baghdadi nun bombardéu pela rodiada de Raqqa la nueche del 26 y 27 de mayu de 2017, anque nun ufiertó pruebes concluyentes que lo confirmaren.^[41]Supuestamente Al-Baghdadi atopar con 300 militantes y 30 líderes del ISIS nos suburbios d'A los Raqqa. Rusia señaló que nun podía afirmar la so muerte pero creía qu'al-Baghdadi finó en dichu bombardéu. Sí confirmó que trenta mando entemedios morrieron, ente ellos l'emir de Raqa, Abú al-Hadji, el xefe de seguridá del Estáu Islámicu, Suleiman al Shauakh y l'emir Ibrahim al-Naef la Hadj, que controlaba una de les zones colindantes con Raqqa.^[42]

Darréu'l Observatoriu Siriu de Derechos Humanos declaró muertu al califa al Baghdadi na ciudá de Deir Ezzor, sicasí El Pentágonu señaló que nun podía confirmar nin negar la so muerte según el secretariu de Defensa norteamericanu James Mattis estableciendo que nun se puede afirmar nin negar la muerte d'A los Baghdadi. En xunetu de 2017 el Ministeriu del Interior d'Iraq afirmo qu'al Baghdadi permanez vivu, pero non en Raqqa.^[43][44] El 21 de xunetu de 2017 el Secretariu de Defensa d'EE.XX. señaló qu'al-Baghdadi siguía vivu: “Hasta que lo matáramos nós voi siguir asumiendo que ta con vida”, afirmó Jim Mattis.^[45]

• Guerra contra Estáu Islámicu