Pueblu italianu

Na rexón sur de la península apenina la población ye marcadamente meditarránea, con importantes apurras principalmente griegos.Per otru llau, nel centru, anque empiecen a notase apurras de les poblaciones alpines del norte peninsular, la rellación etno-cultural col sur ye más sólida.

Pueden establecese prevalencias estadístiques de distintos modelos antropolóxicos definíos tanto genotípica como fenotípicamente pero xeneralmente establezse que les traces más evidentes son la predominancia, el color de piel blanco —interpretada tradicionalmente como raza caucasoide— y los color de pelo escuru, castañal o negru, xeneralmente denomináu como raza mediterránea.

Históricamente, dende'l medievu, los italianos identificáronse más cola so ciudá y rexón que col Estáu italianu, unificáu recién ente 1861 y 1870. Esto sigue siendo parcialmente evidente na cultura italiana de güei magar que la llingua italiana reemplazó nel últimu sieglu y mediu a los numberosos dialeutos y llingües del llugar. El procesu de industrialización y modernización d'Italia acaecíu nos últimos decenios creó una sociedá uniformizada y altamente desenvuelta en tolos sos sectores sociu-económicos: una eficiente rede d'autopistes, aeropuertos y ferrocarriles normales/alta velocidá unifiquen -tamién socialmente y culturalmente- toa Italia dende los Alpes hasta Sicilia. La relixón predominante nos italianos de tol mundu ye'l catolicismu. La población italo-americana ye famosa polos sos festivales relixosos y procesiones nes cais de grandes ciudaes, como Nueva York. Amás, la gastronomía italiana ye de les más reconocíes internacionalmente; la calidá de los sos productos rexonales, especialmente quesos y fiambres, va xuníu al maxín de les sos recetes, sobremanera les de les pastes colos sos diversos mueyos y la pizza. Hai tamién una inmensa variedá de platos de carne, pexe, ensalaes y duces.

A lo llargo de la historia los itálicos contribuyeron exhaustivamente al desenvolvimientu de la humanidá. La civilización romana foi la más avanzada de la so dómina por muncho tiempu, y les bases del derechu actual y de l'alministración política fueron sentaes naquel tiempu. Darréu, Italia produció innumberables músicos (Giuseppe Verdi, Antonio Vivaldi, Vincenzo Bellini, Gioacchino Rossini, Giacomo Puccini, Domenico Cimarosa), pintores y escultores (Miguel Ángel, Rafael Sanzio, Caravaggio, Tiziano, Antonello da Messina, Antonio Canova, Sandro Botticelli, Tintoretto), arquiteutos (Andrea Palladio, Filippo Brunelleschi, Filippo Juvara, Donato Bramante, Gian Lorenzo Bernini, Leon Battista Alberti), científicos (Galileo Galilei, Alessandro Volta, Giuseppe Lagrange, Guglielmo Marconi, Enrico Fermi, Ettore Majorana, Emilio G. Segrè, Rita Levi-Montalcini), escritores (Dante Alighieri, Francisco Petrarca, Eugenio Montale, Salvatore Quasimodo, Grazia Deledda, Luigi Pirandello, Giosuè Carducci), filósofos (Tommaso Campanella, Tomás d'Aquino, Nicolás Maquiavelo, Maria Montessori, Benedetto Croce) ente otros.La Renacencia #aniciar n'Italia y foi ellí onde tuvo'l so apoxéu siendo Leonardo Da Vinci la so figura más estraordinaria. Mientres esti periodu apaecieron tamién los primeros pensamientos científicos sobro economía, según el sistema contable, al cargu de Luca Pacioli.

N'Italia, el llugar de procedencia de los italianos, esisten anguaño 61 millones d'habitantes. Sicasí, un númberu importante d'italianos emigraron mientres los sieglos XIX y XX a distintos países del mundu por cuenta de problemes políticos, económicos y sociales (casi 30 millones ente 1850 y 1976).[cita ^{[ensin referencies]}

D'esta forma podemos atopar n'América grandes asentamientos de descendientes d'italianos en naciones tales como: Brasil, Arxentina, Perú, Uruguái y Venezuela y, anque nun fueren una influencia determinante nin étnica nin culturalmente na so sociedá, tamién Estaos Xuníos. Acordies con el Departamentu del Interior y Ordenación del Territoriu d'Italia: en Brasil, Arxentina y Estaos Xuníos esisten 22.753.000, 15.880.000, y 15.502.248 de descendientes en dalgún grau d'italianos respeutivamente. D'igual manera esisten diverses fontes qu'afirmen que los descendientes d'italianos en Brasil y Arxentina seríen cercanos a los 30 millones y 25 millones respeutivamente.^[13]

Nel casu d'Europa tamién s'atopen importantes asentamientos d'italianos y ítalodescendientes en Francia, Alemaña, Suiza, Bélxica, Reinu Xuníu y hasta Crimea; por cuenta de les causes enantes señalaes ya incluyendo el factor de cercanía.^[14] Pela so parte, n'Oceanía destaca l'asentamientu n'Australia, onde esisten según el censu de población de 2006 realizáu pola Oficina Australiana d'Estadístiques, 852.418 descendientes d'italianos.

Calcúlase que (incluyíos los 61 millones d'italianos d'Italia) más de 155 millones de persones nel mundu anguaño tienen orixe italianao en manera parcial o total, esto ye son descendientes de la emigración italiana empecipiada col descubrimientu d'América. Esto fai de los italianos el cuartu grupu étnicu más grande por población nel mundu.[cita ^{[ensin referencies][15]}

El Departamentu del Interior y Ordenación del Territoriu d'Italia (n'italianu: Dipartimento per gli Affari Interni y Territoriali) encárgase amás de llevar a cabu'l rexistru de persones con nacionalidá italiana residentes fora d'Italia. Ye según en 2008 contabilizáronse 4.106.640 persones con nacionalidá italiana residentes fora d'Italia, partíos principalmente ente Europa y América.^[9] Los países con mayor cantidá de persones con nacionalidá italiana fuera d'Italia son:

Persones con nacionalidá italiana per país *
País	Persones con nacionalidá italiana[16]
Arxentina	691.481
Alemaña	651.852
Suiza	558.545
Francia	373.145
Brasil	316.699
Bélxica	254.742
Estaos Xuníos	223.429
Reinu Xuníu	210.690
Canadá	137.045
Australia	133.123
España	124.013
Venezuela	116.329
Uruguái	90.603
Chile	52.006
Países Baxos   Países Baxos	35.715
Colombia	35.000
Sudáfrica	31.734
Perú	30.513
()*: Esta llista namái incorpora a persones con nacionalidá italiana residentes fora d'Italia.