Мадэйра

Востраў быў адкрыты яшчэ фінікійцамі, але не быў заселены. Засяленне пачалося пасля партугальскіх экспедыцый у 1418 і 1420 гадах. У гэтыя гады тут з’явіліся плантацыі цукровага трыснягу.

З 1580 года да 1640 года Мадэйра разам з усёй Партугаліяй уваходзіла ў склад Іспаніі. У 1801 годзе і з 1807 года да 1814 года знаходзілася пад брытанскай уладай.

У 1922 годзе на Мадэйры правёў апошнія месяцы свайго жыцця Карл I Габсбург, апошні імператар Аўстра-Венгрыі.

У 1976 годзе Мадэйра атрымала статус аўтаномнага рэгіёна.

Архіпелаг мае вулканічнае паходжанне, знаходзіцца недалёка ад паўночнага ўзбярэжжа Афрыкі, на поўнач ад Канарскіх астравоў. Архіпелаг утрымлівае астравы Мадэйра (741 км²), Порту-Санту (42,5 км²) і некалькі астравоў Дэзерташ. Агульная плошча складае 801 км².

Паверхня астравоў гарыстая. Найвышэйшы пункт — гэта Піку Руйву на востраве Мадэйра (1861 м).

На астравах вырошчваюцца вінаград, цукровы трыснёг, садавіна і гародніна. Развіццё атрымала і рыбалоўства. Сусветную вядомасць атрымалі віны Мадэйры. Астравы з’яўляюцца вельмі прыцягальнымі для турыстаў.

Клімат міжземнаморскі мяккі. Сярэдняя тэмпература вагаецца ад 16 °C да 22 °C. Частка паверхні астравоў пакрытая субтрапічнымі лясамі (лясы Мадэйры ўнесены ў Спіс Сусветнай Спадчыны ЮНЕСКА).

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мадэйра
• Афіцыйны сайт
• Агульны даведнік
• Даведнік для вандроўнікаў
• Культура Архівавана 18 лістапада 2020.