Хуан Дамінга Перон

Хуа́н Дамі́нга Перо́н (ісп.: Juan Domingo Perón; 8 кастрычніка 1895, г. Лобас, Аргенціна — 1 ліпеня 1974) — аргенцінскі вайсковы і дзяржаўны дзеяч, прэзідэнт Аргенціны з 1946 да 1955 і з 1973 да 1974 г.

Хуан Дамінга Перон дэ ла Соса
ісп.: Juan Domingo Perón
29-ы прэзідэнт Аргенціны 4 чэрвеня 1946 — 21 верасня 1955
Папярэднік	Эдэльміра Фарэль
Пераемнік	Эдаарда Ланардзі
41-ы прэзідэнт Аргенціны 12 кастрычніка 1973 — 1 ліпеня 1974
Папярэднік	Рауль Альберта Ласціры (выканаўца абавязкаў)
Пераемнік	Ісабель Марцінес дэ Перон
Нараджэнне	8 кастрычніка 1895(1895-10-08)[1][2][…] Lobos[d], Lobos Partido[d], правінцыя Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Смерць	1 ліпеня 1974(1974-07-01)[3][1][…] (78 гадоў) Quinta presidencial de Olivos[d], партыда Вісентэ-Лопес[d], правінцыя Буэнас-Айрэс, Аргенціна[3]
Месца пахавання	Quinta 17 de Octubre[d]
Імя пры нараджэнні	англ.: Juan Domingo Perón
Бацька	Mario Tomás Perón[d][4]
Маці	Juana Sosa Toledo[d][4]
Жонка	Aurelia Gabriela Tizón de Perón[d], Эва Перон і Ісабель Марцінес дэ Перон[5]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Хустысіялісцкая партыя
Адукацыя	Nation Military College[d]
Прафесія	Ваенны
Дзейнасць	афіцэр, палітык
Аўтограф
Прыналежнасць	Аргенціна
Род войскаў	Argentine Army[d]
Званне	генерал-лейтэнант
Бітвы	1930 Argentine coup[d] 1943 Argentine coup d'état[d] Bombing of Plaza de Mayo[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Скончыў Вышэйшую ваенную школу, выкладаў у ёй. 3 1934 ваенны аташэ ў Чылі, у 1939-41 у Еўропе, вывучаў вопыт ваенных дэеянняў. Член групы афіцэраў, якая ажыццявіла ў чэрвені 1943 ваенны пераварот у Аргенціне. 3 1943 ваенны міністр, міністр па пытаннях працы і сацыяльнага забеспячэння, віцэ-прэзідэнт. У 1945 арыштаваны, вызвалены ў выніку масавай кампаніі. У лютым 1946 абраны прэзідэнтам Аргенціны. Ажыццявіў праграму эканамічных і сацыяльных рэформ (нацыяналізацыя шэрагу прадпрыемстваў, стварэнне сістэмы сацыяльных гарантый і г.д.). Вялікі ўплыў на яго аказвала жонка Э. М. Дуартэ Перон («Эвіта», 1919-52), якая фактычна кіравала яго сацыяльнай палітыкай, не займаючы афіцыйных пасад. Скінуты ваеннымі ў верасні 1955, жыў у эміграцыі. У 1973 вярнуўся на радзіму і абраны прэзідэнгам Аргенціны.

Яго трэцяя жонка Ісабель Марцінес дэ Перон стала першай жанчынай-прэзідэнтам Аргенціны (1974—1976).