Μις Υφήλιος

Ο διαγωνισμός ομορφιάς Μις Υφήλιος μαζί με τον διαγωνισμό Μις Κόσμος είναι οι σημαντικότεροι παγκόσμιοι διαγωνισμοί ομορφιάς, ενώ και οι δύο διεξάγονται κάθε χρόνο. Το μόττο του διαγωνισμού είναι "τα ανθρωπιστικά ζητήματα να είναι μια φωνή που επηρεάζει τη θετική αλλαγή στον κόσμο."[1][2]

Γεγονότα στα Μις Υφήλιος

Το 1957 η Γκλέιντις Ζέντερ από το Περού, έγινε η νεότερη Μις Υφήλιος σε ηλικία 17 ετών και 273 ημερών, ρεκόρ που κατέχει μέχρι και σήμερα.

Το 1977 η Τζανέλε Κομισιόνγκ από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, έγινε η πρώτη έγχρωμη που κέρδισε διαγωνισμό.

Το 1997 η Μπρουκ Λι από τις ΗΠΑ, έγινε η πρώτη Μις Υφήλιος άνω των 25 ετών, σε ηλικία 26 ετών και 128 ημερών.

Το 1999 η Εμπούλε Κουελαγκόμπε από την Μποτσουάνα έγινε η πρώτη έγχρωμη αφρικανή που κέρδισε διαγωνισμό καλλιστείων στα χρονικά, καθώς κέρδισε το διαγωνισμό Μις Υφήλιος.[3]

Το 2002 η Οξάνα Φιόντοροβα από την Ρωσία έχασε τον τίτλο της, έπειτα από τη φημολογία ότι ήταν σε εγκυμοσύνη, αν και η ίδια το αρνήθηκε και επικαλέστηκε ως λόγο για την παραίτησή της την ανάγκη να συνεχίσει τις σπουδές της. Έτσι, ο τίτλος πέρασε στη φιναλίστ από τον Παναμά, Γιοστίν Πασέκ.[4]

Το 2003 η Αμέλια Βέγα από την Δομινικανή Δημοκρατία, έγινε η πρώτη ψηλότερη Μις Υφήλιος με ύψος 188 εκ.

Στο διαγωνισμό για τον τίτλο Μις Υφήλιος του 2015, ο οποίος διεξήχθη στο Λας Βέγκας στις 20 Δεκεμβρίου 2015, Μις Υφήλιος στέφθηκε η 26χρονη Πία Βούρτσμπαχ, από τις Φιλιππίνες.[5] Το πρωτοφανές και τραγελαφικό όμως στα καλλιστεία του 2015, ήταν ότι από λάθος του παρουσιαστή ανακοινώθηκε ότι νικήτρια ήταν η Μις Κολομβία, η οποία μάλιστα φόρεσε το στέμμα για λίγα λεπτά.

Το 2008 και 2009 η Βενεζουέλα έγινε η πρώτη χώρα που κερδίζει τον διαγωνισμό δύο συνεχόμενες χρονιές.

Το 2020 η Αντρέα Μέσα από το Μεξικό σε ηλικία 26 ετών και 276 ημερών, έγινε η μεγαλύτερη σε ηλικία καλλονή μετά την Μπρουκ Λι το 1997.

Το 2021 η Χαρνάαζ Σαντού από την Ινδία έγινε η πρώτη Μις Υφήλιος που γεννήθηκε τον 21ο αιώνα.

Το 2022 η Αρμπόνι Γκάμπριελ από τις ΗΠΑ, έσπασε το ρεκόρ της μεγαλύτερης σε ηλικία καλλονή που στέφθηκε Μις Υφήλιος στην ηλικία των 28 ετών και 300 ημερών και η έκτη μεικτής φυλής μετά την Τσέλσι Σμιθ το 1995, την Μπρουκ Λι το 1997, την Πία Βούρτσμπαχ το 2015, την Ντέμι-Λι Νελ-Πίτερς το 2017 και την Κατριόνα Γκρέι το 2018.

Οι Μις Υφήλιος

Οι κάτοχοι του τίτλου από το 1952 ως σήμερα είναι:

† = αποθανούσα

ΈτοςΧώραΚάτοχος
1952 ΦινλανδίαΆρμι Κουούσελα[6]
1953 ΓαλλίαΚριστιάν Μαρτέλ[7]
1954 Ηνωμένες ΠολιτείεςΜίριαμ Στίβενσον[8]
1955 ΣουηδίαΧιλέβι Ρόμπιν[9][10]
1956 Ηνωμένες ΠολιτείεςΚάρολ Μόρις[11]
1957 ΠερούΓκλέιντις Ζέντερ[12]
1958 ΚολομβίαΛους Μαρίνα Σουλοάγα†[13]
1959 ΙαπωνίαΑκίκο Κοζίμα[14]
1960 Ηνωμένες ΠολιτείεςΛίντα Μπέμεντ[15]
1961 ΓερμανίαΜαρλέν Σμιτ[16]
1962 ΑργεντινήΝόρμα Νόλαν[17]
1962 ΒραζιλίαΙέντα Μαρία Βάργας[18]
1964 ΕλλάδαΚορίνα Τσοπέη[19]
1965 ΤαϊλάνδηΑπάσρα Χονγκσάκουλα[20]
1966 ΣουηδίαΜαργκαρέτα Άρβιντσον[21]
1967 Ηνωμένες ΠολιτείεςΣίλβια Χίτσκοκ[22]
1968 ΒραζιλίαΜάρτα Βασκονσέλος[23]
1969 ΦιλιππίνεςΓκλόρια Ντίας[24]
1970 Πουέρτο ΡίκοΜαρισόλ Μαλαρέτ[25]
1971 ΛίβανοςΤζορτζίνα Ρισκ[26]
1972 ΑυστραλίαΚέρι Αν Γουέλς[27]
1973 ΦιλιππίνεςΜαργκαρίτα Μοράν[28]
1974 ΙσπανίαΑμπάρο Μουνιόθ†[29]
1975 ΦινλανδίαΆνε Μάριε Πόχταμο[30]
1976 ΙσραήλΡίνα Μέσινγκερ[31]
1977 Τρινιντάντ και TομπάγκοΤζανέλε Κομισιόνγκ[32]
1978 Νότια ΑφρικήΜάργκαρετ Γκάρντινερ[33]
1979 ΒενεζουέλαΜαρίτσα Σαγιαλέρο[34]
1980 Ηνωμένες ΠολιτείεςΣον Γουέδερλι[35]
1981 ΒενεζουέλαΙρένε Σάες[36]
1982 ΚαναδάςΚάρεν Μπάλντουιν[37]
1983 Νέα ΖηλανδίαΛορέν Ντάουνς[38]
1984 ΣουηδίαΙβόνε Ρίντινγκ[39]
1985 Πουέρτο ΡίκοΝτέμπορα Κάρθι-Ντέου[40]
1986 ΒενεζουέλαΜπάρμπαρα Παλάσιος[41]
1987 ΧιλήΣεσίλια Μπολόκο[42]
1988 ΤαϊλάνδηΠορντίπ Ναχιρουνκανόκ[43]
1989 ΟλλανδίαΆνγκελα Βίσερ[44]
1990 ΝορβηγίαΜόνα Γκρουντ[45]
1991 ΜεξικόΛουπίτα Τζόουνς[46]
1992 ΝαμίμπιαΜισέλ Μακ Λιν[47]
1993 Πουέρτο ΡίκοΝταγιανάρα Τόρρες[48]
1994 ΙνδίαΣουσμίτα Σεν[49]
1995 Ηνωμένες ΠολιτείεςΤσέλσι Σμιθ[50]
1996 ΒενεζουέλαΑλίσια Ματσάδο[51]
1997 Ηνωμένες ΠολιτείεςΜπρουκ Λι[52]
1998 Τρινιντάντ και TομπάγκοΓουέντι Φιτσγουίλιαμ[53]
1999 ΜποτσουάναΕμπούλε Κουελαγκόμπε
2000 ΙνδίαΛάρα Ντούτα[54]
2001 Πουέρτο ΡίκοΝτενίζ Κινιόνες[55]
2002 ΡωσίαΟξάνα Φιόντοροβα[α]
ΠαναμάςΓιοστίν Πασέκ[β][56]
2003 Δομινικανή ΔημοκρατίαΑμέλια Βέγα[57]
2004 ΑυστραλίαΤζένιφερ Χόκινς[58]
2005 ΚαναδάςΝατάλια Γκλέμποβα[59]
2006 Πουέρτο ΡίκοΣουλέικα Ριβέρα[60]
2007 ΙαπωνίαΡίγιο Μόρι[61]
2008 ΒενεζουέλαΝταγιάνα Μεντόσα[62]
2009Εστεφανία Φερνάντες
2010 ΜεξικόΧιμένα Ναβαρέτε
2011 ΑνγκόλαΛέιλα Λόπες
2012 Ηνωμένες ΠολιτείεςΟλίβια Κούλπο
2012 ΒενεζουέλαΓκαμπριέλα Ίσλερ
2014 ΚολομβίαΠαουλίνα Βέγα
2015 ΦιλιππίνεςΠία Βούρτσμπαχ[63]
2016 ΓαλλίαΙρίς Μιτενέρ[64]
2017 Νότια ΑφρικήΝτέμι-Λι Νελ-Πίτερς
2018 ΦιλιππίνεςΚατριόνα Γκρέι
2019 Νότια ΑφρικήΖοζιμπίνι Τούνζι
2020 ΜεξικόΑντρέα Μέσα
2021 ΙνδίαΧαρνάαζ Σαντού[65]
2022 Ηνωμένες ΠολιτείεςΑρμπόνι Γκάμπριελ
2023 ΝικαράγουαΣέινις Παλάσιος[66]

Χώρες ανά αριθμό νικών

Οι ΗΠΑ κατέχουν το ρεκόρ με 9 τίτλους και ακολουθεί η Βενεζουέλα με 7.

Χώρα ή έδαφοςΤίτλοιΧρονιά/ές
Ηνωμένες Πολιτείες91954, 1956, 1960, 1967, 1980, 1995, 1997, 2012, 2022
Βενεζουέλα71979, 1981, 1986, 1996, 2008, 2009, 2013
Πουέρτο Ρίκο51970, 1985, 1993, 2001, 2006
Φιλιππίνες41969, 1973, 2015, 2018
Ινδία31994, 2000, 2021
Μεξικό1991, 2010, 2020
Νότια Αφρική1978, 2017, 2019
Σουηδία1955, 1966, 1984
Γαλλία21953, 2016
Κολομβία1958, 2014
Ιαπωνία1959, 2007
Καναδάς1982, 2005
Αυστραλία1972, 2004
Τρινιντάντ και Tομπάγκο1977, 1998
Ταϊλάνδη1965, 1988
Φινλανδία1952, 1975
Βραζιλία1963, 1968
Ανγκόλα12011
Δομινικανή Δημοκρατία2003
Παναμάς2002
Μποτσουάνα1999
Ναμίμπια1992
Νορβηγία1990
Ολλανδία1989
Χιλή1987
Νέα Ζηλανδία1983
Ισραήλ1976
Ισπανία1974
Λίβανος1971
Ελλάδα1964
Αργεντινή1962
Γερμανία1961
Περού1957
Νικαράγουα2023

Πινακοθήκη νικητριών

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Σφάλμα αναφοράς: Υπάρχουν ετικέτες <ref> για κάποια ομάδα με το όνομα «lower-greek», αλλά δεν βρέθηκε καμία αντίστοιχη ετικέτα <references group="lower-greek"/>