Ντένις Μακουέγκε
Ο Ντένις Μακουέγκε (Denis Mukwege) (γεν. 1955) είναι Κονγκολέζος γυναικολόγος, ο οποίος είναι γνωστός για την προσφορά του στα θύματα βιασμών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Το 2018 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τη Νάντια Μουράντ.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε την 1η Μαρτίου του 1955 στην πόλη Μπουκάβου, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Σπούδασε ιατρική και αρχικά εργάστηκε σε ένα νοσοκομείο σε αγροτική περιοχή στην πατρίδα του. Βλέποντας τις επιπλοκές στις μητέρες και στα νεογνά, στη διάρκεια του τοκετού, λόγω της έλλειψης εξειδικευμένης υγειονομικής περίθαλψης στη χώρα, αποφάσισε να σπουδάσει γυναικολογία στη Γαλλία. [20]
Είναι διευθυντής στο Νοσοκομείο Panzi, στην πόλη Μπουκάβου και ειδικεύεται στις εγχειρήσεις σε γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βιασμού (που είναι χιλιάδες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό) προκειμένου να επιδιορθωθούν καταρχήν τα φυσικά τραύματα που τους έχουν προκληθεί από τους δράστες. Στο εν λόγω νοσοκομείο παρέχεται και ψυχολογική υποστήριξη στις γυναίκες θύματα βιασμού, που πολλές φορές φτάνουν εκεί γυμνές και σε άθλια κατάσταση.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 σε ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη, ο Ντένις Μακουέγκε κατήγγειλε την ατιμωρησία που επικρατεί σχετικά με τους μαζικούς βιασμούς στη χώρα του και άσκησε κριτική στη διεθνή κοινότητα και στην κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό για την αδράνειά τους σχετικά με τις σφαγές στην περιοχή Κίβου, στα ανατολικά της χώρας.
Στις 25 Οκτωβρίου του 2012 τέσσερις ένοπλοι επιτέθηκαν στο σπίτι του ενώ αυτός έλειπε, έπιασαν ομήρους τις κόρες του και περίμεναν να γυρίσει για να τον δολοφονήσουν. Ο Ντένις Μακουέγκε τελικά γλύτωσε αλλά σκοτώθηκε ο φρουρός του. [21] Μετά από αυτή την επίθεση ο Μακουέγκε έφυγε με την οικογένειά του στην Ευρώπη. Επέστρεψε στο Bukavu, τον Ιανουάριο του 2013, και έγινε δεκτός με ιδιαίτερη θέρμη από τους κατοίκους. [22]
Για την προσφορά στα θύματα βιασμού έχει τιμηθεί επανειλημμένα. Το 2008 του απονεμήθηκε το Βραβείο των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το 2009 το Βραβείο Ούλοφ Πάλμε. Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε από τη Γαλλική κυβέρνηση ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής(Chevalier de la Légion d'Honneur). Το 2010 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ούμεο, στη Σουηδία (Umeå University). Το 2011 έλαβε το Διεθνές Αναπτυξιακό Βραβείο Βασιλιάς Μποντουέν από τον βασιλιά του Βελγίου, Αλβέρτο το Β’ και το 2013 το Βραβείο Right Livelihood.
Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο Ζαχάροφ.