Elena Anaya

Txikia zenean karate praktikatzen zuen Okinawa gimnasioan, asteburuetan mendira joaten zen edo arraunean egitea (urpekaritza da bere pasioa). Bere gurasoen banaketa bizi izan zuen. Ez zen ikasle ona eta bi alditan errepikatu behar izan zuen kurtsoa.

Txikitatik aktorea izatea nahi zuen eta 1996ko udan Cádizera eta Madrila joan zen Madrilgo Arte Damatrikoko Goi Eskolan (RESAD) sartzeko probak egiteko.

Afrika filma egin nahi zutenean, Katrina Bayonas bitartekariak Alfonso Ungría zuzendariari aurkeztu zion Elena proba bat egiteko. Hamabost urteko neska bat behar zuten eta Elenak hamasei zituela esan zuen. Proba egin ondoren Alfonso Ungríak jakin zuen gezurra esan ziola, baina berari engainatu bazioten ikusleei ere engainatuko zuela.

Bere lehen filma eta ikasten batera hasi zen. Madrilen bizi zen etxe batean ezagutzen ez zituen bi frantsesekin.

RESADeko frogak pasa zituen baina Fernando León de Aranoak Familia filma zuzendu zuenenean Elenarekin RESADetik bota zuten klase gehiegi galtzen zituelako. Orduan Juan Carlos Coraza eskolan izena eman zuen. Gero, antzerki lanetan ibili da eta hainbat filmatan: Una luz que ya no está, Grandes Ocasiones, Finisterre, Lágrimas Negras, Las huellas borradas, El invierno de las Anjanas eta El árbol del penitente.

• Ana y Manuel
• Adios Naboelk

• Una luz que ya no está
• Gelsomina

• (Gaztelaniaz) elenaanaya.com