Miquel Alamar

PCE(m-l) alderdi komunistako kidea izan zen, eta hainbat mugimendu sozialetan parte hartu zuen: feminista, ekologista, antifaxista, abertzale, antimilitarista, sindikalista...^[1]

1973 urtean Santillana argitaletxeko haur liburuen promozioan aritu zen. 1974ean Pequeño Teatro de Valencia antzerki taldeko zuzendaria zen.^[3] 1979an Valentziako gay askapen manifestaldiaren irudiak^[4] filmatzen aritu zen, gero dokumentu historiko bezala asko erabili izan den materiala.^[5]

Kubarekin "maiteminduta" zegoen. Musika klasikoaren oso zalea. 57 urterekin hil zen, minbiziaren ondorioz.^[1]

Zenbait kolektiboren sorreratan parte hartu zuen:^[1]

• 1986 urtean, Lambda kolektiboa (Valentziar Herrialdeetako gai eta lesbianena).
• 1994ean, Gais Lliures del País Valencià. Taldearen idazkaria izan zen, eta aurkezpen publikoak egin zituen urte haietan talde nazien aldetik jasotako heriotz-mehatxuak eta jipoiak ugaritu zirenean.
• "Herakles Safo" Assemblea per la Llibertat Sexual.

Ploma 2 kabaret taldearen kolaboratzaile estua izan zen.^[1]

Radio Klara irrati libreko kidea izan zen bere hasieratik (lokala lortu aurretik, emisioak leku aldakorretatik egin izan ziren, tartean bere etxetik). Hainbat irratsaio egin zituen, gehienetan gay gaiarekin lotutakoak, eta bertatik difusio lan handia egin zen, adibidez ezagutzen hasi berria zen HIESaren pandemiaren aurrean kontzientzia zabaltzeko:^[1]

• 1984-1993: La Pinteta Rebel ("apain-orrazi errebeldea").^[6] Espainiako lehen gai irratsaioa izan zen.^[7] Alamarrek gidatzen zuen, Clara Bowie eta Rampova trabestiek lagunduta.^[8]
• 1993-1997: Polster Gay. Radio Klaran hau ere.^[9]
• 1994tik aurrera: La Mar de Gai (Ràdio l'Horta irratian).^[10]

Valentzierazale sutsua, bere irrati jarduera nagusia hizkera honetan izaten zen.

• La Pinteta Rebel eta beste zenbait irratsaioren grabazioak, Miquel Alamarrek bildutakoak, IVOOX plataforman.