Sagarmatha Parke Nazionala

1976an sortu zuten eta 1979an UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen. Sagarmatha parkearen barruan dagoen Everest mendiaren izen tradizionala da eta berak ematen dio eremu guztiari izena. Sanskritoz sagar zerua da eta matha burua.^[1] Everest mendiaz gain Lhotse eta Cho Oyu zortzimilakoak ere hartzen ditu parkeak.

Parkeak 1.148 km² da luze-zabal eta altuera desberdintasuna oso handia da, 2.845 metroko garaieratik 8.848 metrotaraino iristen baita. Lurraren %69 5.000 metroko garaieratik gora dago eta erabat soila da, gehiena elur eta izotzaren azpian dagoelarik, parkearen %28a belarrak estaltzen du eta %3an baino ez dago basoa. Etengabeko izotzen maila 5.750 metrotik gora kokatzen da.

Basoek estaltzen duten eremuan urkiak, ipuruak, pinuak, izeiak, banbua eta errododendroak dira nagusi. Zuhaitzak normala baino txikiagoak izaten dira. Altueran gora egin ahala likenak eta goroldioa baino ez dira aurkitzen.

Basoetan 118 hegazti espezie bizi dira eta hainbat ugaztun espezie endemiko ere aurkitzen dira, hala nola, elur-pantera, Himalaiako hartz beltza eta panda gorria. Oxigeno maila txikiarekin bizitzera moldaturiko animaliak dira eta larru sendoa dute berotasuna mantentzeko.

• (Ingelesez) Sagarmathako Parke Nazionala UNESCOren webgunean