Gran Premio de Mónaco de 1992

Antecedentes

As cinco primeiras carreiras do campionato terminaron co piloto de Williams Nigel Mansell liderando o Campionato de Pilotos con 26 puntos de ventaxe, logo de lograr cinco vitorias seguidas. O seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese ocupaba o segundo lugar con 24. O equipo Williams lideraba o Campionato de Construtores con 74 puntos, en segundo lugar Benetton tiña 20, co seu piloto Michael Schumacher no terceiro lugar no campionato de pilotos. O vixente Campión do Mundo Ayrton Senna de McLaren era cuarto, logo de acumular oito puntos. Con todo, nos últimos oito anos o Gran Premio de Mónaco só fora gañado, por Ayrton Senna e Alain Prost, pero Nigel Mansell buscaba lograr a súa primeira vitoria en Mónaco logo de gañar as últimas cinco carreiras. Non houbo cambios na aliñación de pilotos repecto da carreira anterior, con todo antes da carreira o presidente de Ferrari Luca di Montezemolo, tivo que anunciar publicamente a posición de confianza de Ivan Capelli no equipo Ferrari, en resposta ás críticas da revista italiana Autosprint sobre as recentes actuacións de Ivan Capelli.^[1] Autosport tamén informou o xoves antes da carreira que Capelli estaba "a piques de ser substituído", segundo "rumores italianos", destacando o feito de Gianni Morbidelli levara a cabo a maior parte das probas de Ferrari no circuíto de Imola antes da carreira de Mónaco.^[2] Ferrari publicara un comunicado en resposta as probas de Morbidelli co Ferrari F92A dicindo que Ivan Capelli tivera un "día libre", pero Capelli negou esta circunstancia. O Team Lotus tamén trouxo un segundo novo chasis 107 para Mika Häkkinen en Mónaco, xa que só un chasis 107 estivera dispoñible para Herbert en San Marino.^[3] O coche fora "instalado" en Hethel, Norfolk por Olivier Beretta antes de ser levado á Mónaco .^[4]

Pre-cualificación

A sesión de Pre-cualificación do xoves pola mañá durou unha hora e comezou ás 8:00 hora local, con tempo cálido e asollado.^[5] Michele Alboreto foi o máis rápido na sesión. Bertrand Gachot tamén pre-cualificado terminou segundo, cun mellor tempo de 1:25.980. Roberto Moreno terminou terceiro co equipo Andrea Moda clasificándose por primeira vez. Andrea Chiesa foi o último pre-cualificado en cuarto lugar cun tempo de 1:27.756. Ukyo Katayama, foi freado por unha lixeira fuga de aceite e só logrou un 1 : 28.310 antes de estrelarse en Tabac nos últimos minutos da sesión, terminando co quinto mellor tempo e converténdose no único piloto que non pre-cualificou no ano 1992.^[6] Perry McCarthy no seu Andrea Moda S921 en realidade só fixo dúas voltas no comezo da sesión e, posteriormente, non rexistrou un tempo.^[7][8] O equipo quería o seu coche Andrea Moda S921 para telo preparado como reposto para o seu compañeiro de equipo Moreno, no caso de que o necesitaran.

A práctica e a cualificación

Dúas sesións de adestramentos leváronse a cabo antes da carreira, a primeira celebrouse o venres pola mañá, a segunda o sábado pola mañá. Ambas as sesións duraron 1 hora e 45 minutos. A primeira sesión de adestramentos levouse a cabo baixo condicións de clima cálido e brumoso..^[7]

Nigel Mansell foi o máis rápido na primeira sesión de adestramentos, 0´883 segundos por diante de Ayrton Senna, en segundo lugar, con Gerhard Berger terceiro e Michael Schumacher cuarto. Michele Alboreto foi o sexto máis rápido, co Tyrrell de Andrea de Cesaris sétimo e o March de Karl Wendlinger oitavo. Ferrari probou un dispositivo de control de tracción e diferencial electrónico novo no F92A de Jean Alesi e terminou noveno.^[7] Alesi dixo que o motor aínda "necesita máis potencia e mellor resposta".^[6] Stefano Modena que se clasificou na primeira fila da grella no Gran Premio de Mónaco de 1991 logrou o décimo mellor tempo e mostrou unha melloría co Jordan 192 que previamente non puido clasificarse en dúas carreiras de 1992.^[5] A sesión de cualificación dividiuse en dúas sesións dunha hora, a primeira celebrouse o xoves pola tarde, a segunda lugar o sábado pola tarde. O mellor tempo de calquera das sesións, contaba para a posición final na grella. A sesión de clasificación da tarde do xoves levouse a cabo en condicións de calor, pero nubrado. Nigel Mansell foi o máis rápido na cualificación do xoves con 1:20.714. Ayrton Senna foi o segundo máis rápido por diante de Ricardo Patrese en terceiro lugar. Gerhard Berger foi o cuarto máis rápido cun tempo de 1:22.359, pero a metade da sesión a suspensión frontal do seu McLaren rompeu en Massenet o que lle causou chocar fortemente contra as barreiras. Berger comentou:

Eu estaba empuxando duro pero o coche non xirou na curva. Creo que algo rompeu. Sorpréndeme que non resultara ferido.

Jean Alesi fixo un trompo na sesión e viuse obrigado a utilizar o Ferrari F92A de reposto con pneumáticos usados, con todo aínda así terminou co quinto mellor tempo. Michael Schumacher completou os primeiros seis con Andrea de Cesaris no sétimo lugar no Tyrrell 020B. As condicións climáticas do sábado foron asolladas e secas, pero gradualmente nubrouse pola tarde.^[5] Dentro da primeira sesión de adestramentos na mañá do sábado Pierluigi Martini estrelouse no túnel, causando danos á barreira que levou 40 minutos para repararse e atrasou o inicio da cualificación do sábado 30 minutos.^[11][12]

Nigel Mansell foi aínda máis rápido o sábado con 1:19.495 e acadou a súa sexta pole da tempada. Mansell describiu máis tarde o seu tempo como "unha volta totalmente limpa".^[13] Riccardo Patrese mellorou para cualificar segundo, con todo tivo problemas con Bertrand Gachot nunha das súas voltas de cualificación, e reaccionou de dirixíndose ao pit de Larrousse e tratou de golpear ao belga.^[5][11] Ayrton Senna terminou terceiro na grella a pesar de bater a parte traseira do seu coche contra a barreira de pneumáticos na curva de Mirabeau, danando a suspensión traseira e o alerón que finalmente rompeu no túnel.^[13]

Carreira

O clima durante a carreira foi nubrado, pero cálido e seco. Os pilotos saíron á pista na mañá do domingo para unha sesión de arrequecemento de 30 minutos e o piloto de Williams Ricardo Patrese foi o máis rápido con Mansell quinto.^[5]

A volta de formación comezou ás 15:30 hora local. 26 coches cualificaronse para a carreira, pero só había 25 na grella de saída, Gianni Morbidelli non puido arrincar o seu coche para a volta de arrequecemento e, posteriormente, tivo que comezar desde o pit lane. Ao principio, Senna pasou a Patrese na curva de Santa Devota. Schumacher tamén pasou a Berger na primeira curva. Pierluigi Martini experimentou o seu segundo choque da fin de semana na primeira volta batendo contra a barreira na saída de Mirabeau. A orde ao final da primeira volta era Mansell en primeiro lugar, seguido por Senna, Patrese, Alesi, Schumacher e Berger. Morbidelli uniuse a eles, pero só fixo unha volta antes de que a caixa de cambios lle fallase e o obrigase a retirarse para sempre. Roberto Moreno remontou dende o 19º lugar grazas ás seis retiradas anteriores, pero viuse obrigado a retirarse na volta 11 aos boxes debido a problemas no motor. Patrese comezou a atacar a Senna, pero comezou a caer de novo con problemas de caixa de cambios. Na volta 12, Schumacher tratou de pasar Alesi na pinza de Loews colisionando ambos, e danando a caixa electrónica do coche de Alesi. Alesi continuou no quinto lugar outras 16 voltas, antes de que o dano obrigaralle a retirarse na volta 28, isto levou a Berger á quinta posición. Brundle estaba perseguindo a Berger, pero cometeu un erro na Nouvelle Chicane e ademais de sufrir unha picada, tamén danou o alerón dianteiro do Benetton e tivo que entrar en boxes para reparalo, dando o sexto lugar a Capelli. Na volta 32 Berger tivo que retirarse cando a súa caixa de cambios fallou.^[6]Na volta 60 Michele Alboreto cometeu un erro e fixo un trompo diante do McLaren - Honda de Senna, case provocando un choque entre eles. Ao evitar a Footwork de Alboreto, Senna perdeu case 10 segundos.^[11]

Ivan Capelli marchaba en 5º lugar a pesar de ser dobrado por Nigel Mansell, con todo na volta 61 fixo un trompo na praza do Casino, danando o brazo da dirección. Cando chegou ao complexo de piscinas o dano fíxolle derrapar quedando o Ferrari sobre a barreira antes da Rascasse nun ángulo de 45 graos. Nigel Mansell liderou a carreira no seu Williams FW14 B Renault ata a volta 70, pero unha porca da roda solta obrigoulle a entrar en boxes, saíndo detrás do McLaren - Honda de Ayrton Senna. Mansell, con pneumáticos novos, estableceu unha marca de volta de case dous segundos máis rápido que Senna e pasou de 5´2 a 1´9 segundos en tan só dúas voltas. A parella bateuse en duelo ao redor de Mónaco nas tres últimas voltas, pero Mansell non puido atopar a forma de pasalo, terminando a só dúas décimas de segundo detrás do brasileiro.^[11][14] Foi a quinta vitoria de Senna en Mónaco, igualando a marca de Graham Hill. Ricardo Patrese logrou a terceira posición e o Benetton de Michael Schumacher, terminou cuarto.

Precualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	1:25.413	-
2	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	1:25.980	+0.567
3	34	Roberto Moreno	Moda-Judd	1:27.186	+1.773
4	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford	1:27.756	+2.343
NSCP	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini	1:28.310	+2.897
NSCP	35	Perry McCarthy	Moda-Judd	Sen tempo

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	Diferenza
1	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	1:20.714	1:19.495
2	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	1:22.309	1:20.368	+0.873
3	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	1:21:467	1:20.608	+1.113
4	27	Jean Alesi	Ferrari	1:22.942	1:20.895	+1.400
5	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	1:22.359	1:21.224	+1.729
6	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	1:23.150	1:21.831	+2.336
7	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	1:23.872	1:22.068	+2.573
8	28	Ivan Capelli	Ferrari	1:23.813	1:22.119	+2.624
9	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	1:25.979	1:22.579	+3.084
10	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	1:23.552	1:22.647	+3.152
11	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	1:23.774	1:22.671	+3.176
12	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	1:24.567	1:22.733	+3.238
13	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	1:24.235	1:22.863	+3.368
14	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford	1:25.809	1:22.886	+3.391
15	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	1:23.606	1:23.122	+3.627
16	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	1:23.978	1:23.264	+3.769
17	23	Christian Fittipaldi	Minardi-Lamborghini	1:25.561	1:23.487	+3.992
18	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	1:25.665	1:23.508	+4.013
19	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	1:24.340	1:23.641	+4.146
20	21	Jyrki Järvilehto	Dallara-Ferrari	1:25.050	1:23.862	+4.367
21	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha	1:23.890	1:23.909	+4.395
22	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	1:25.222	1:23.909	+4.414
23	26	Érik Comas	Ligier-Renault	1:24.816	1:23.974	+4.479
24	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	1:24.533	1:23.990	+4.495
25	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	1:25.614	1:24.479	+4.984
26	34	Roberto Moreno	Moda-Judd	1:25.185	1:24.945	+5.450
NSC	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd	1:25.702	1:24.981	+5.486
NSC	8	Damon Hill	Brabham-Judd	1:26.889	1:25.394	+5.899
NSC	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford	1:27.140	1:25.660	+6.165
NSC	17	Paul Belmondo	March-Ilmor	1:26.501	1:25.750	+6.255

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	78	1:50:59.372	3	10
2	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	78	+ 0.215	1	6
3	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	78	+ 31.843	2	4
4	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	78	+ 39.294	6	3
5	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	78	+ 1:21.347	7	2
6	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	77	+ 1 volta	15	1
7	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	77	+ 1 volta	11
8	23	Christian Fittipaldi	Minardi-Lamborghini	77	+ 1 volta	17
9	21	Jyrki Järvilehto	Dallara-Ferrari	76	+ 2 voltas	20
10	26	Érik Comas	Ligier-Renault	76	+ 2 voltas	23
11	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	76	+ 2 voltas	19
12	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	75	+ 3 voltas	22
Ret	28	Ivan Capelli	Ferrari	60	Trompo	8
Ret	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	32	Caixa cambios	5
Ret	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford	30	Caixa cambios	14
Ret	27	Jean Alesi	Ferrari	28	Caixa cambios	4
Ret	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	18	Caixa cambios	13
Ret	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	17	Trompo	9
Ret	34	Roberto Moreno	Moda-Judd	11	Motor	26
Ret	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	9	Caixa cambios	10
Ret	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	9	Motor	25
Ret	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha	6	Trompo	21
Ret	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	4	Transmisión	24
Ret	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	1	Caixa cambios	16
Ret	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	1	Caixa cambios	12
Ret	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	0	Trompo	18
NSC	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd
NSC	8	Damon Hill	Brabham-Judd
NSC	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford
NSC	17	Paul Belmondo	March-Ilmor
NSCP	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini
NSCP	35	Perry McCarthy	Moda-Judd

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Renault	84
2	McLaren-Honda	26
3	Benetton-Ford	25
4	Ferrari	9
5	Footwork-Mugen-Honda	5

• Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.