Gran Premio de San Marino de 1992

Os Andrea Moda de Roberto Moreno e Perry McCarthy foron eliminados na precualificación, mentres que a sesión de cualificación principal viu o Lotus de Mika Häkkinen, o Fondmetal de Andrea Chiesa, e os Brabhams de Damon Hill e Eric van de Poele eliminados. Esta sería a única carreira de 1992 na que Häkkinen non puido clasificar.

Mansell obtivo a pole position por máis dun segundo diante do seu compañeiro de Williams Riccardo Patrese. Os McLarens de Ayrton Senna e Gerhard Berger ocuparon a segunda fila, mentres que os Benettons de Michael Schumacher e Martin Brundle encheron a terceira fila. O top ten foi completado polos Ferrari de Jean Alesi e Ivan Capelli, o Footwork de Michele Alboreto, e o Ligier de Thierry Boutsen.

A posición de privilexio de Mansell viu que unha das rachas máis impresionantes da Fórmula Un chegou ao seu fin, xa que Senna obtivera a pole en cada unha das sete carreiras anteriores en Imola.

A primeira saída abortouse debido ao atraso do March de Karl Wendlinger; finalmente comezou a carreira na parte posterior da grella. Stefano Modena comezou desde o pit lane no seu Jordan.

Mansell liderou todas as voltas, terminando case dez segundos por diante de Patrese. Senna terminou en terceiro lugar, case corenta segundos por detrás de Patrese, pero non puido tomar o seu lugar no podio debido ás molestias que sufriu durante toda a carreira, e non puido saír do seu auto ata moito despois de terminar a carreira. A vitoria de Mansell continuou o seu perfecto comezo da tempada de 1992, con cinco vitorias nas primeiras cinco carreiras; isto rompeu o récord de vitorias sucesivas desde o inicio da tempada establecida por Senna o ano anterior.

Brundle terminou cuarto para lograr os seus primeiros puntos en 1992. Alboreto terminou quinto, e Pierluigi Martini terminou sexto, anotando o que resultaría ser o último punto do equipo Dallara na Fórmula Un.

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	diferenza
1	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	1:21.842	1:22.440	—
2	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	1:23.876	1:22.895	+1.053
3	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	1:23.086	1:23.151	+1.244
4	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	1:23.418	1:24.393	+1.576
5	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	1:23.701	1:24.177	+1.859
6	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	1:25.239	1:23.904	+2.062
7	27	Jean Alesi	Ferrari	1:23.970	1:24.103	+2.128
8	28	Ivan Capelli	Ferrari	1:24.274	1:24.192	+2.350
9	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	1:24.706	1:26.519	+2.864
10	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	1:25.043	1:25.276	+3.201
11	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	1:25.134	1:25.909	+3.292
12	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	1:27.019	1:25.483	+3.641
13	26	Érik Comas	Ligier-Renault	1:25.739	1:25.543	+3.701
14	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	1:25.637	1:26.337	+3.795
15	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	1:25.838	1:26.331	+3.996
15	21	JJ Lehto	Dallara-Ferrari	1:25.865	1:26.215	+4.023
17	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini	1:26.900	1:25.982	+4.140
18	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	1:26.056	1:26.659	+4.214
19	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	1:26.403	1:26.182	+4.340
20	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	1:26.953	1:26.404	+4.562
21	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	1:26.681	1:27.051	+4.839
22	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	1:26.959	1:26.765	+4.923
23	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha	1:26.900	1:26.774	+4.932
24	17	Paul Belmondo	March-Ilmor	1:28.515	1:27.194	+5.352
25	23	Christian Fittipaldi	Minardi-Lamborghini	1:27.229	1:27.282	+5.387
26	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	1:27.270	1:27.357	+5.428
27	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford	1:27.437	1:27.912	+5.595
28	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford	1:27.756	—	+5.914
29	8	Damon Hill	Brabham-Judd	—	1:28.423	+6.581
30	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd	1:29.347	1:28.832	+6.990
Fonte:[1][2][3]

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	60	1:28:40.927	1	10
2	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	60	+9.451	2	6
3	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	60	+48.984	3	4
4	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	60	+53.007	6	3
5	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	59	+1 volta	9	2
6	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	59	+1 volta	15	1
7	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	58	+2 voltas	18
8	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	58	+2 voltas	20
9	26	Érik Comas	Ligier-Renault	58	+2 voltas	13
10	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	58	+2 voltas	11
11	21	JJ Lehto	Dallara-Ferrari	57	Motor	16
12	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	57	+3 voltas	12
13	17	Paul Belmondo	March-Ilmor	57	+3 voltas	24
14	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	55	Sistema combustible	14
Ret	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini	40	Trompo	17
Ret	27	Jean Alesi	Ferrari	39	Colisión	7
Ret	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	39	Colisión	4
Ret	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	32	Trompo	19
Ret	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	29	Motor	10
Ret	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha	25	Caixa de cambios	23
Ret	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	24	Motor	21
Ret	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	24	Motor	22
Ret	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	20	Suspensión	5
Ret	28	Ivan Capelli	Ferrari	11	Trompo	8
Ret	23	Christian Fittipaldi	Minardi-Lamborghini	8	Caixa de cambios	25
Ret	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	8	Caixa de cambios	26
NSC	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford
NSC	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford
NSC	8	Damon Hill	Brabham-Judd
NSC	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd
NSCP	34	Roberto Moreno	Andrea Moda-Judd
NSCP	35	Perry McCarthy	Andrea Moda-Judd
Fonte:[4]

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Renault	74
2	Benetton-Ford	20
3	McLaren-Honda	16
4	Ferrari	9
5	Footwork-Mugen-Honda	5

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

• Henry, Alan (1992). AUTOCOURSE 1992-93. Hazleton Publishing. ISBN 0-905138-96-1. 

Ligazóns externas