varios: zch — Lingua hongshuihe zhuang central zhd — Lingua dai zhuang zeh — Lingua hongshuihe zhuang oriental zgb — Lingua guibei zhuang zgn — Lingua guibian zhuang zln — Lingua lianshan zhuang zlj — Lingua liujiang zhuang zlq — Lingua liuqian zhuang zgm — Lingua minz zhuang zhn — Lingua nong zhuang zqe — Lingua qiubei zhuang zyg — Lingua yang zhuang zyb — Lingua yongbei zhuang zyn — Lingua yongnan zhuang zyj — Lingua youjiang zhuang zzj — Lingua zuojiang zhuang
As linguas zhuang[2] (autónimo: vahcuengh (sawndip: 話僮), en chinés simplificado: 壮语; chinés tradicional: 壯語; pinyin: Zhuàngyǔ) son un grupo de linguas tai faladas polo pobo zhuang que habita no sur da China, na provincia de Guangxi e en partes de Yunnan e Guangdong. As linguas zhuang non forman unha unidade monofilética lingüística, xa que as linguas zhuang do norte e do sur están máis relacionadas con outras linguas tai que entre elas. As linguas zhuang do norte forman un continuo dialectal con diversas variedades tai na froteira da provincia Guizhou, que son chamadas bouyei, mentres que as linguas zhuang do sur forman outro continuo dialectarl co nung, co tay e co caolan, en Vietnam.[3] O zhuang estándar baséase no dialecto zhuang do norte do condado de Wuming.
Edmondson, Jerold A. e David B. Solnit, ed. Comparative Kadai: The Tai Branch. Dallas, TX: Summer Institute of Linguistics; [Arlington]: University of Texas at Arlington, 1997.
Wang Mingfu, Eric Johnson (2008). Zhuang Cultural and Linguistic Heritage. The Nationalities Publishing House of Yunnan. ISBN 7-5367-4255-X.
Wéi Qìngwěn 韦庆稳, Tán Guóshēng 覃国生: Zhuàngyǔ jiǎnzhì 壮语简志 (Beijing, Mínzú chūbǎnshè 民族出版社 1980).
Zhang Junru 张均如, et al. 壮语方言研究 / Zhuang yu fang yan yan jiu [A Study of Zhuang dialects]. Chengdu: 四川民族出版社 / Sichuan min zu chu ban she, 1999.
Zhou, Minglang: Multilingualism in China: The Politics of Writing Reforms for Minority Languages, 1949–2002 (Walter de Gruyter 2003); ISBN 3-11-017896-6; pp. 251–258.