Palau

Historia antiga

Palau foi habitado orixinalmente entre o 3º e o 2º milenio a.C., moi probablemente desde Filipinas ou Indonesia.^[10] Sonsorol, parte das Illas do suroeste, unha cadea de illas de aproximadamente 600 km. da principal cadea de illas de Palau, foi avistado polos españois xa en 1522, cando a misión española do Trinidad, o buque insignia da viaxe de circunnavegación de Fernando de Magalhães, avistou dúas pequenas illas ao redor do paralelo 5 norte, nomeándoas "San Juan".^[11] Foron redescubertas polos españois no 1543 por Ruiz López de Villalobos.

Despois do século XVI

A seguinte gravación da existencia de Palau por parte dos europeos chegou un século despois, en 1697, cando un grupo de palaueses naufragou na illa filipina de Samar ao noroeste. Foron entrevistados polo misioneiro checo Paul Klein o 28 de decembro de 1696. Klein puido debuxar o primeiro mapa europeo coñecido de Palau baseándose na representación dos habitantes de Palaus das súas illas de orixs que fixeron a cambio de 87 seixos de praia. Klein informou dos seus descubrimentos ao Superior Xeral dos Xesuítas nunha carta enviada en xuño de 1697.^[12]

Época española

Este mapa e a carta provocaron un amplo interese nas novas illas. Outra carta escrita polo P. Andrés Serrano enviouse a Europa en 1705, copiando esencialmente a información dada por Klein. As cartas resultaron en tres intentos xesuítas de viaxar a Palau desde as Filipinas españolas en 1700, 1708 e 1709. As illas foron visitadas por primeira vez pola expedición xesuíta dirixida por Francisco Padilla o 30 de novembro de 1710. A expedición rematou co naufraxio dos dous sacerdotes, Jacques Du Beron e Joseph Cortyl, na costa de Sonsorol, porque o barco nai Santísima Trinidad foi conducido a Mindanao por unha tormenta. Outro barco foi enviado desde Guam en 1711 para salvalos só para envorcar, causando a morte de tres sacerdotes xesuítas máis. O fracaso destas misións deu a Palau o nome orixinal español Islas Encantadas (Illas Encantadas).^[13] Visitadas polos británicos e logo ocupadas por España no 1875 baixo o nome de Islas Palaos (o papa León XIII confirma a soberanía española sobre as Carolinas en 1885, en detrimento de Alemaña). España evanxelizou a poboación autóctona a traves dos capuchos, quen introducen a alfabetización, ata a súa derrota cando a guerra hispano-norteamericana, onde as Palau son vendidas a Alemaña no 1899 coas outras illas Carolinas.

Época das transicións

Os comerciantes británicos convertéronse en visitantes habituais de Palau no século XVIII (o barco de paquetes da Compañía Británica das Indias Orientais Antelope naufragou na illa de Ulong en 1783, o que levou a Príncipe Lee Boo a Londres), seguida da expansión da influencia española no século XIX. Palau, baixo o nome de Palaos, foi incluído no Congreso de Malolos en 1898, o primeiro congreso revolucionario de Filipinas, que quería a total independencia dos colonialistas. Palau, nese momento, formaba parte das Indias Orientais Españolas con sede en Filipinas. Palau tiña un membro designado para o Congreso, converténdose no único grupo de illas de todas as Illas Carolinas que tiña unha alta representación nun Congreso filipino non colonial. O Congreso tamén apoiou o dereito de Palau á autodeterminación se algunha vez quixo seguir ese camiño.^[14] Máis tarde, en 1899, como parte das Illas Carolinas, Palau foi vendida polo Imperio Español ao Imperio Alemán como parte de Nova Guinea alemá no Tratado xermano-español (1899). Durante a primeira guerra mundial, o Imperio Xaponés anexionou as illas despois de apoderarse delas a Alemaña en 1914. Despois da primeira guerra mundial, a Liga das Nacións puxo formalmente as illas baixo administración xaponesa como parte do Mandado dos Mares do Sur. Na segunda guerra mundial, o Xapón utilizou Palau para apoiar a súa invasión de Filipinas en 1941, que tivo éxito en 1942. A invasión derrocou a Mancomunidade Filipina instalada polos estadounidenses e instalou a Segunda República Filipina apoiada polo Xapón en 1943.^[15]

Época dos Estados Unidos

Durante a segunda guerra mundial, os Estados Unidos capturaron Palau ao Xapón (15 de setembro ao 10 de outubro do 1944) despois da custosa Batalla de Peleliu, cando máis de 2.000 estadounidenses e 10.000 xaponeses morreron e máis tarde a Batalla de Angaur. En 1945–1946, os Estados Unidos restableceron o control de Filipinas, e xestionaron Palau a través da capital filipina de Manila. No último semestre de 1946, con todo, Filipinas obtivo a total independencia coa formación da Terceira República de Filipinas, trasladando a capital do Extremo Oeste do Pacífico dos Estados Unidos a Guam. Palau pasou formalmente aos Estados Unidos baixo os auspicios das Nacións Unidas en 1947 como parte do Territorio fiduciario das Illas do Pacífico establecido de conformidade coa Resolución 21 do Consello de Seguridade.

Independencia

Catro dos distritos do territorio formaron un estado federal en 1979 os Estados Federados de Micronesia, pero os distritos de Palau e das illas Marshall votaron en contra da constitución proposta. Palau aproba entón, nun referendo, a súa independencia en 1979, aproban unha nova constitución que entra en vigor o 1 de xaneiro do 1981^[16] e asinan un tratado de libre asociación cos Estados Unidos no 1982. Despois de oito referendos e unha emenda á Constitución das Palau, a Libre Asociación é ao fin ratificada no 1993 e entra en vigor o 1 de outubro do 1994^[17] facendo Palau de iure independente, aínda que era de facto independente desde o 25 de maio de 1994, cando rematou a tutela. As relacións diplomáticas formais coas Filipinas restablecéronse no mesmo ano, aínda que as dúas nacións xa tiñan canles diplomáticas de respaldo antes de 1994.^{[Cómpre referencia]} Palau tamén se fixo membro do Foro das Illas do Pacífico, pero retirouse en febreiro de 2021 tras unha disputa sobre a elección de Henry Puna como secretario xeral do Foro.^[18][19]

A lexislación que convertía a Palau nun centro financeiro "offshore" foi aprobada polo Senado dos Estados Unidos en 1998.^[20]

En 2001, Palau aprobou a súa primeira regulación bancaria e leis contra o branqueo de capitais.^{[Cómpre referencia]}

En 2005, Palau liderou o desafío de Micronesia, que conservaría o 30% das augas costeiras próximas á costa e o 20% dos bosques dos países participantes para 2020. En 2009, Palau creou o primeiro santuario de quenllas , prohibindo a pesca comercial de quenllas nas súas augas. En 2012, as Illas Rocks de Palau foron declaradas como Patrimonio da Humanidade da UNESCO.^[21]

En 2015, Palau converteuse en membro do Climate Vulnerable Forum baixo a presidencia de Filipinas e, ao mesmo tempo, o país protexeu oficialmente o 80% dos seus recursos hídricos, converténdose no primeiro país en facelo.^[22] A protección dos seus recursos hídricos provocou importantes incrementos na economía do país en menos de dous anos.^[23] En 2017, a nación converteuse na primeira en establecer unha ecopromesa, coñecida como Palau Pledge, que están seladas nos pasaportes locais e estranxeiros.^[24] En 2018, Palau e Filipinas comezaron a reconectar as súas relacións económicas e diplomáticas. Filipinas apoiou a Palau para converterse nun estado observador na ASEAN, xa que Palau tamén ten orixes étnicas do sueste asiático.^[25]

En novembro de 2020, Surangel Whipps Jr foi elixido novo presidente de Palau para suceder ao presidente Tommy Remengesau.^[26]

O parlamento nacional da República de Palau denomínase Olbiil Era Kelulau (OEK), o que signifia a Casa das decisións paroladas. Este parlamento consta de dúas cámaras renovadas cada 4 anos. A cámara dos delegados tén 16 membros, un de cada estado de Palau. O Senado tén 9 senadores que son elixidos en función da poboación de cada distrito.

O poder executivo (goberno) de Palau consta dun Presidente, un Vicepresidente e un Consello dos Xefes. O vicepresidente é un dos ministros.

O Consello das xefes está composto por un dos xefes de cada estado da República. O Consello consella ao Presidente en canto a dereito en relación coa constitución e leis de Palau.

A Constitución de Palau dá o poder xudiciario supremo á Corte suprema. Baixo a súa xurisdición, ten a Corte nacional (Nacional Court).

Estados federados

Palau está dividido en dezaseis estados (e 1984 municipios). A continuación móstranse as súas superficies (en quilómetros cadrados) e as poboacións estimadas de 2012 e do censo de 2015:

Estado	Capital	Superficie (km2)	Poboación (Censo 2015)
Norte de Babeldaob
Kayangel	Kayangel	3	54
Babeldaob
Aimeliik	Mongami	52	334
Airai	Ngetkib	44	2,455
Melekeok	Melekeok	28	277
Ngaraard	Ulimang	36	413
Ngarchelong	Mengellang	10	316
Ngardmau	Urdmang	47	185
Ngeremlengui	Imeong	65	350
Ngatpang	Ngereklmadel	47	282
Ngchesar	Ngersuul	41	291
Ngiwal	Ngerkeai	26	282
Suroeste de Babeldaob
Angaur	Ngaramasch	8	119
Koror	Ngerbeched	65	11,444
Peleliu	Kloulklubed	13	484
illas do suroeste
Hatohobei	Hatohobei	3	25
Sonsorol	Dongosaru	3	40

Historicamente, as Illas Rock formaron parte do Estado de Koror. As illas do suroeste (Estados de Sonsorol e Hatohobei) non falan Palauan, senón a sonsorolense-tobiana (relacionada coa wolea do atol Woleai, Estado de Yap)

É un arquipélago do océano Pacífico, ao sur do mar de Filipinas e ao norte da Papuasia. O arquipélago fai parte do conxunto chamado Micronesia.

As illas principais de Palau son Angaur, Babeldaob, Koror e Peleliido que están preto da mesma barreira de coral. Case dous terzos da poboación vive en Koror. Ao norte destas illas está o atol Kayangel. As illas Chelbacheb ou Rock islands (aproximadamente 70) están deshabitadas. Forman igualmente parte das Palau un grupo illado de seis illas, a máis de 600 km das illas principais Illas suroeste, formando os estados de Sonsorol e Hatohobei.

A economía consiste principalmente no turismo, na agricultura de subsistencia e na pesca. O goberno é o principal empregador da forza de traballo, confiando fortemente na axuda financeira dos Estados Unidos. As visitas por negocios e turismo chegaron a 50.000 persoas no ano financeiro 2000/2001. A poboación goza dun ingreso per cápita dúas veces maior que o de Filipinas e de gran parte de Micronesia. Propostas clave de longa duración para o sector turístico foron moi alentadas pola expansión do transporte aéreo no Pacífico, a crecente prosperidade dos países líderes do leste de Asia, e a vontade dos estranxeiros por financiar o desenvolvemento da infraestrutura.

En xullo de 2004, Micronesia Air foi lanzada con servizos desde Palau a Yap, Guam, Micronesia, Saipán, Australia, e as Filipinas.

A lingua principalmente falada nas Palaus, o palauano, é unha lingua austronesia; mais, contrariamente á maior parte das linguas faladas en Oceanía, é máis próxima das linguas faladas en Asia do Sueste (en especial en Filipinas) que das doutras linguas da Micronesia.

Referencias

Ligazóns externas

Goberno

• Republic of Palau National Government
• Embassy of the Republic of Palau in Japan
• Chief of State and Cabinet Members
• Honorary Consulate of the Republic of Palau to the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
• Honorary Consulate-General of Palau to Belgium

Medios informativos locais

• Island Times
• Palau Wave Radio
• Pacific Note

Información xeral

• Palau. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• Palau from the University of Colorado at Boulder Libraries (USA) – Government Publications
• Palau en Curlie (en inglés)
• Palau profile from the BBC News
• "Palau"—Encyclopædia Britannica entry
• Wikimedia Atlas de Palau.
• NOAA's National Weather Service – Palau
• The Interesting History of Prince Lee Boo, Brought to England from the Pelew Islands—From the Collections at the Library of Congress