Pierre Levegh

Foi tamén xogador de hóckey sobre xeo e tenista. No automobilismo competiu na Fórmula Un para o equipo de Talbot-Lago en 1950 e 1951, comezando seis carreiras, retirándose en tres e sen acadar puntos.

En Le Mans pilotou para Talbot en catro carreiras, terminando cuarto en 1951. En 1952, pilotando só, o seu coche sufriu un fallo no motor na última hora da carreira cunha vantaxe de catro voltas. O fallo debeuse a un parafuso no coxinete central do veo de manivelas que se soltou moitas horas antes na carreira, aínda que moitos fanáticos atribuíron a culpa á fatiga do piloto. Levegh negouse a deixar o seu co-piloto tomar o relevo porque sentía que el podería levar á meta o automóbil.^[1] En 1953 chegou oitavo, e en 1954 estivo involucrado nun accidente na sétima hora de carreira.

En 1955 foi tentado lonxe de Talbot e uniuse ao estadounidense John Fitch para competir cun Mercedes-Benz 300 SLR. Durante as 24 Horas de Le Mans, na terceira hora de competición, na recta de tribunas o coche de Mike Hawthorn cortou a trazada para entrar en boxes, freando diante do Austin-Healey 100S de Lance Macklin. Macklin viuse obrigado a facer un movemento evasivo de Hawthorn, atravesando a pista ata meterse na trazada máis rápida do Mercedes de Levegh, que marchaba xusto diante do seu compañeiro de equipo en Mercedes Juan Manuel Fangio. Correndo pegado ao coche de Macklin, a roda dianteira dereita do coche de Levegh montou por encima da parte posterior esquerda de Macklin, o que provocou que o 300 SLR saíse polo aire, bateou contra un muro de contención, desintegrándose e dispersando os restos sobre a multitude.^[2] Levegh morreu cando saíu lanzado do coche e o seu cranio resultou esmagado polo impacto. O corpo de magnesio inflamable dos Mercedes rapidamente prenderon polo accidente; a combinación do incendio e as pezas do automóbil voador mataron a 83 espectadores con máis de 100 feridos. A carreira continuouse para evitar que os espectadores saíran, o que bloquearía todas as estradas de acceso ás ambulancias.

Aínda que Levegh non puido salvarse, puido salvar a vida do quíntuplo campión mundial de Fórmula 1 Fangio, que veu un sinal de Levegh para desacelerar, un momento antes de alcanzar o coche de Macklin, esta advertencia deliberada salvou a vida de Fangio. ^[3]

Mentres que Mercedes se retirou da carreira como sinal de respecto ás vítimas (e máis tarde das carreiras automobilísticas en xeral durante os seguintes 30 anos), Mike Hawthorn e Ivor Bueb continuaron no seu Jaguar para gañar a carreira. O accidente foi un dos principais contribuíntes para cambiar actitudes sobre a aceptación do perigo nas carreiras de motor e un aumento no desexo de facer circuítos máis seguros tanto para os espectadores como para os pilotos. A pequena firma británica de Bristol Cars, cuxos pilotos conseguiron un 1-2-3 na clase de 2 litros en Le Mans ese ano, decidiron abandonar as carreiras completamente como resultado da traxedia, desguazando todo menos un dos seus coches de carreiras. Fitch converteuse nun defensor da seguridade e comezou a investigar sobrea seguridade automotriz, algunhas das cales prosperaronavanzaron no automobilismo.

Levegh está enterrado no Père Lachaise Cemetery en París.^[4]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1955	Daimler-Benz A.G.	John Fitch	Mercedes-Benz 307 SRL	S3.0	34	Ret Accidente mortal
1954	Pierre Levegh	Lino Fayen	Talbot-Lago T26 Gran Sport	S5.0	33	Ret
1953	Pierre Levegh	Charles Pozzi	Talbot-Lago T26 GS	S5.0	276	8ª
1952	Pierre Levegh		Talbot-Lago T26 GS Spider	S5.0	0	Ret
1951	Pierre Levegh	René Marchand	Talbot-Lago T26 GS Spider	S5.0	256	4ª
1939	Luigi Chinetti	René Le Bègue	Talbot-Lago SS	5	102	Ret
1938	Jean Trévoux	Jean Trévoux	Talbot T150c	5	159	Ret

• Remember Le Mans 1955
• 1955 Le Mans Disaster
• Pierre Levegh at motorsportmemorial.org