Lutobč
Lutobč (prjedy tež Lutowč; němsce Luttowitz) je wjes ze 161 wobydlerjemi[2] na wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša wot lěta 1994 ke gmejnje Radwor a leži w Hornjołužiskich honach we wysokosći 174 m nad mórskej hładźinu sewernje Budyšina při křižowance statneju dróhow S 106 (Mały Wjelkow–Minakał) a 107 (Delnja Hórka–Radwor). Hač do lěta 1994 bě Lutobč samostatna gmejna, wot lěta 1936 sem z Měrkowom jako wjesny dźěl.
| |||||
| gmejna: | Radwor | ||||
| zagmejnowanje: | 1994 | ||||
| wobydlerstwo: | 161 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 2,96 km² | ||||
| wysokosć: | 174 metrow n.m.hł. | ||||
51.24138888888914.420833333333174 | |||||
| póstowe čisło: | 02627 | ||||
| předwólba: | 035935 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Powětrowy wobraz Lutobča | |||||
wikidata: Lutobč (Q10727184) | |||||
Geografija
Susodne wjeski su Měrkow na sewjeru, Chwaćicy a Dalicy na juhowuchodźe, Křiwa Boršć na juhu, Boranecy na juhozapadźe a Radwor na zapadźe.
Ležownostne mjena
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Lutobču: Winica, Křińca, Čorna hora, Klak-hora, Zeleny haj, Psyča hora, Lada, Jeńkec kuski, Sucha łuka, Planir-łuka, Mrózec kuski, Kača łuža, Pola duba.[3]
Stawizny
Sydlerskostawiznisce je Lutobč kulowc. Prěnje historiske naspomnjenje jako Lutevicz je z lěta 1362.[4] Wjes bě tež knježe sydło.
Wot lěta 1906 měješe Lutobč zastanišćo při železniskej čarje Lubij–Radwor, kotrež so wšak chětro zdalene wot wsy mjez Měrkowom a Kamjeneju namakaše. W nazymje 1972 bu wosobowy wobchad zastajeny a 1973 so čara mjez Lubijom a Bartom zawrě. Wotrězk Bart–Radwor wužiwaše so hišće hač do 1994 za nakładowy wobchad.
Wobydlerstwo a rěč
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 109 wobydlerjow, z nich 100 Serbow.[5] Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 67,4 %.[6]
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 173 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 42,4 lět (Sakska: 46,4).[7]
Křesćanscy Lutobčenjo su přewažnje protestanća, kiž přisłušeja Chwačanskej wosadźe. Katolscy wobydlerjo słušeja k Radworskej wosadźe.
Literatura
- Luttowitz/Lutobč mit Merka/Měrkow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 228sl.
Žórła
Wotkaz
Commons: Lutobč – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajowBoranecy |Bronjo |Čorny Hodler |Droby |Haj |Hat |Chasow |Chelno |Kamjenej |Łomsk |Łupjanska Dubrawka |Łupoj |Lipič |Lutobč |Měrkow |Miłkecy ze Stróžišćom |Minakał |Nowe Boranecy |Nowe Bronjo |Wjesel |Wulki Přezdrěń z Přezdrěnkom